Σπύρος Μπιμπίλας: «Αυτό που αγάπησα στη Μύκονο και δεν υπάρχει πια, είναι η ανεμελιά»
Από τις ξέφρενες βραδιές στο Pierro’s, μέχρι το κυνηγητό των παπαράτσι μόλις αντιλήφθηκαν την παρουσία του τηλεοπτικού Ρίτζ Φόρεστερ της σαπουνόπερας «Τολμη και γοητεία», ο Σπύρος Μπιμπίλας μοιράζεται με το Mykonos Post τις υπέροχες στιγμές που έζησε στη Μύκονο και αποκαλύπτει ένα άγνωστο περιστατικό στο νησί των Ανέμων με πρωταγωνιστές τον ίδιο και τον Πέτρο Φιλιππίδη.
Δυο μήνες πριν από τις εθνικές εκλογές, μια παρέα φίλων, αποφασίζει να επισκεφτεί το νησί της Μυκόνου. Είναι Αύγουστος του 1981. Η μουσική παράσταση «Πορνογραφία» του Μάνου Χατζιδάκι, στην οποία υποδύεται μια γκέισα, έχει μόλις ολοκληρωθεί και μαζί με κάποιους συναδέλφους του, αποφασίζουν να πάνε στη Μύκονο. Το νησί της ελευθερίας. Άλλωστε, έχουν ακούσει τόσα πολλά για το συγκεκριμένο νησί, που έχουν την περιέργεια να το διαπιστώσουν με τα ίδια τους τα μάτια. Το πλοίο της γραμμής από τον Πειραιά, σηκώνει τις άγκυρες και το ταξίδι του Σπύρου Μπιμπίλα και της παρέας του, έχει μόλις ξεκινήσει.
Μέση: Ο Σπύρος Μπιμπίλας και ο Κώστας Καζάκας ποζάρουν για τον φωτογραφικό φακό σε ένα από τα στενά στα Ματογιάνια.
Δεξιά: Ο Γιώργος Κροντήρης, ο Αλέξης Στύλιος και ο Σπύρος Μπιμπίλας στο μονοπάτι για το Paradise.
“Εμείς τότε δεν είχαμε χρήματα, αλλά μπορούσαμε να πάμε Μύκονο για διακοπες, διότι οι τιμές ήταν οκ. Τα δωμάτια ήταν φθηνά και η ζωή δεν ήταν ακριβή”.
«Συνάντησα ένα χρωματιστό πλήθος»
Είναι μόλις 25 χρονών και η Μύκονος στα γαλανά του μάτια φαντάζει σαν ένας επίγειος παράδεισος ελευθερίας και χρωμάτων. «Αυτό που θυμάμαι, είναι πως συνάντησα ένα χρωματιστό πλήθος. Τα ρούχα που φορούσε ο κόσμος ήταν ιδιαίτερα φανταχτερά με ανοιχτά πολύχρωμα πουκάμισα, σόρτς και σανδάλια. Μολονότι, δεν είχαμε κλείσει δωμάτια, μόλις κατεβήκαμε στο λιμάνι, υπήρχαν αρκετοί που κρατούσαν ταμπέλες ‘’Rooms to let’’ και έτσι βρήκαμε εύκολα μέρος για να μείνουμε στη Χώρα. Αυτές είναι οι πρώτες μου εικόνες από το νησί. Μάλιστα, στις ξακουστές παραλίες του νησιού, όπως η Παράγκα και το Super Paradise, πηγαίναμε είτε με βαρκάκι, είτε μέσω κάποιων στενών χωματόδρομων που βρίσκονταν πλάι στους βράχους», εξομολογείται στο Mykonos Post. Ο Σπύρος και η παρέα του, παρέμειναν στο νησί για μια εβδομάδα. Μια εβδομάδα γεμάτη από γέλια, διασκέδαση, γυμνισμό και χαλαρότητα. «Η αλήθεια είναι πως συνάντησα μια χαλαρή κατάσταση, η οποία μας άρεσε. Μια gay κατάσταση, χαλαρή και απελευθερωμένη. Ειδικά τη δεκαετία του 1980 κυριαρχούσε το gay στοιχείο. Μάλιστα, οι κάτοικοι του νησιού ήταν δεκτικοί και φιλόξενοι με το gay κοινό, χωρίς ίχνος ρατσιστικής διάθεσης. Κάτι που, κατά τη γνώμη μου, δεν ισχύει πλέον σε αυτό το βαθμό. Επίσης, στη Μύκονο των 80s δεν χρειαζόσουν πολλά χρήματα για να πας. Εμείς τότε δεν είχαμε χρήματα, αλλά μπορούσαμε να πάμε Μύκονο για διακοπες, διότι οι τιμές ήταν οκ. Τα δωμάτια ήταν φθηνά και η ζωή δεν ήταν ακριβή», λέει με ειλικρίνεια.
“Το 1989 συνάντησα στα Ματογιάννια τον ηθοποιό Ρον Μος, που υποδυόταν τον Ρίτζ Φόρεστερ στην Τόλμη και Γοητεία. Η σειρά ήταν στα καλύτερά της και οι ηθοποιοί ιδιαίτερα δημοφιλείς σε όλο τον πλανήτη”.
«Mόλις οι παπαράτσι αντιλήφθηκαν την παρουσία του Ρον Μος στη Μύκονο, τα φλας πήραν φωτιά»
Όπως είναι φυσικό, κάθε 25χρονος, του οποίου το αίμα βράζει, επιθυμεί την έντονη νυχτερινή διασκέδαση κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών του διακοπών. Και στη Μύκονο, η νυχτερινή διασκέδαση ήταν ήδη έντονη και ξακουστή. «Το Pierro’s ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Περιμέναμε έξω να αδειάσει κάπως ο κόσμος, μήπως καταφέρουμε να μπούμε μέσα. Επικρατούσε ένας πανικός και μέσα, αλλά και έξω από το συγκεκριμένο μαγαζί. Ένα μαγαζί το οποίο ήταν γεμάτο από νέους ανθρώπους, οι οποίοι διασκέδαζαν με την καρδιά τους», εξηγεί. Από το 1981 που είναι το πρώτο του ταξίδι στη Μύκονο, θα περάσουν οκτώ χρόνια μέχρι να την επισκεφθεί για δεύτερη φορά. «Το 1989 συνάντησα στα Ματογιάννια τον ηθοποιό Ρον Μος, που υποδυόταν τον Ρίτζ Φόρεστερ στην Τόλμη και Γοητεία. Εκείνη την εποχή, η σειρά ήταν στα καλύτερά της και οι ηθοποιοί ιδιαίτερα δημοφιλείς σε όλο τον πλανήτη. Όπως καταλαβαίνεις, μόλις αντιλήφθηκαν οι παπαράτσι την παρουσία του Ρον Μος στη Μύκονο, τα φλας πήραν φωτιά. Στο δεύτερο μου ταξίδι στη Μύκονο, γνώρισα και τον Μάκη Τσέλιο και στο επόμενο, τον Λάκη Γαβαλά, με τον οποίο είμαστε και φίλοι», περιγράφει στο Mykonos Post.
“Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, σε μια σκηνή που με πετούσε ο Πέτρος Φιλιππίδης στη θάλασσα, μου έφυγαν οι φακοί μέσα στο νερό και σταματήσαμε τα γυρίσματα”.
«Το φθινόπωρο είναι ένα εντελώς διαφορετικό νησί από αυτό που βλέπεις τον Ιούλιο και τον Αύγουστο»
Όλα τα καλοκαίρια που παραθέρησε στη Μύκονο ήταν αποκλειστικά για διακοπές, εκτός από το φθινόπωρο του 2001, που βρέθηκε εκεί για τις ανάγκες τηλεοπτικών γυρισμάτων για το σίριαλ «Δροσουλίτες», που προβλήθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό Star Channel. «Τα γυρίσματα έγιναν τον Οκτώβριο του 2001. Εκείνη την εποχή, η Μύκονος ήταν σχεδόν άδεια και έκανε έναν υπέροχο καιρό. Ήταν μια καταπληκτική Μύκονος, χωρίς κόσμο και με σχεδόν άδειες τις παραλίες. Τα γυρίσματα στο νησί, διήρκησαν δυο εβδομάδες, αλλά εκτός από δουλειά, απολαύσαμε τα μπάνια μας και τις ομορφιές της Μυκόνου. Το φθινόπωρο είναι ένα εντελώς διαφορετικό νησί από αυτό που βλέπεις τον Ιούλιο και τον Αύγουστο», λέει με ειλικρίνεια. Ανάμεσα στο cast των ηθοποιών, ήταν ο Πέτρος Φιλιππίδης, η Ρένια Λουιζίδου, η Μαρία Ιωαννίδου, ο Γιώργος Γαλίτης και η Χίλντα Ηλιοπούλου. «Στο συγκεκριμένο σίριαλ, υποδυόμουν τον Γιαμαμότο, έναν Ιάπωνα μάγειρα. Για τις ανάγκες του ρόλου, φορούσα μαύρους φακούς επαφής. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, σε μια σκηνή που με πετούσε ο Πέτρος Φιλιππίδης στη θάλασσα, μου έφυγαν οι φακοί μέσα στο νερό και σταματήσαμε τα γυρίσματα, διότι περιμέναμε να μας φέρουν καινούργιους μαύρους φακούς επαφής από την Αθήνα», αποκαλύπτει στο Mykonos Post.
“Το βόρειο κομμάτι του νησιού, παραμένει άγριο και όμορφο, με αρκετές παραλίες που είναι ακόμα απάτητες. Παραλίες που ελπίζω και εύχομαι, να μην γίνουν σαν τις άλλες”.
«Ένας από τους λόγους που θέλω να πηγαίνω στη Μύκονο είναι η Δήλος»
Από το καλοκαίρι του 1981 μέχρι και σήμερα, έχουν περάσει σαράντα ολόκληρα χρόνια. Ο Σπύρος δεν είναι πια 25 ετών και σίγουρα η εικόνα της σημερινής Μυκόνου, δεν αποπνέει την ίδια χαλαρή αύρα των 80s. Ωστόσο, ο ίδιος εξακολουθεί να έχει ισχυρούς δεσμούς με το νησί, καθώς τόσο με την Μυκονιάτισα ζωγράφο Μαρίνα Πετρή, όσο και με τη συγγραφέα Χρυσηίδα Δημουλίδου που έχει σπίτι στο νησί, τους συνδέει στενή φιλία. «Αυτό που αγάπησα στη Μύκονο και δεν υπάρχει πια, είναι η ανεμελιά και η χαλαρότητα. Τώρα πια, όλα είναι πολύ στημένα. Πλέον, οι επισκέπτες τις Μυκόνου είναι πλούσιοι από διάφορα κράτη του πλανήτη και η εικόνα του νησιού είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη που είχα γνωρίσει εγώ. Ακόμα και οι ξακουστές παραλίες του νησιού, δεν έχουν καμία σχέση με την αίσθηση που σου άφηναν εκείνα τα χρόνια. Τώρα, οι παραλίες έχουν γεμίσει από ξαπλώστρες, beach bar και δυνατή μουσική, κάτι που δεν μου αρέσει και δεν μου ταιριάζει καθόλου. Επίσης, τα τελευταία χρόνια, η Μύκονος έχει μετατραπεί σε ένα πανάκριβο νησί, το οποίο δεν προσεγγίζεται εύκολα από Έλληνες τουρίστες. Η τελευταία φορά που πήγα στο νησί ήταν το καλοκαίρι του 2017. Η αλήθεια είναι πως το βόρειο κομμάτι του νησιού, παραμένει άγριο και όμορφο, με αρκετές παραλίες που είναι ακόμα απάτητες. Παραλίες που ελπίζω και εύχομαι, να μην γίνουν σαν τις άλλες. Κάθε επίσκεψή μου στη Μύκονο, περιλαμβάνει πάντα και μια εκδρομή στη Δήλο. Ένας από τους λόγους που θέλω να πηγαίνω στη Μύκονο είναι η Δήλος. Πρόκειται για ένα ενεργειακό τόπο και πραγματικά απορώ, όταν ακούω κόσμο να έχει πάει στη Μύκονο και να μην έχει βγάλει εισιτήρια για να πάει με το καραβάκι στη Δήλο. Είναι μια αρχαία πόλη, με υπέροχη ιστορία. Όποτε επισκεπτόμουν τη Μύκονο, πήγαινα και στη Δήλο. Επειδή ξυπνάω πρωί, θυμάμαι τον εαυτό μου να σηκώνομαι, η παρέα μου να κοιμούνται όλοι και εγώ να παίρνω το καραβάκι και μαζί με ηλικιωμένες Αμερικανίδες, να πηγαίνουμε στη Δήλο. Έχω μεγάλη τρέλα με τη Δήλο».