Τζώνη Καλημέρης: «Είναι πολύ δύσκολο να μη ζήσεις έρωτες στη Μύκονο»

Ψηλός, επιβλητικός, σοβαρός, μετρημένος. Αυτές οι τέσσερις λέξεις, μου ήρθαν αμέσως στο μυαλό μόλις συναντηθήκαμε. Οι ίδιες λέξεις, μου είχαν έρθει και πάλι στο μυαλό όταν τον συνάντησα για πρώτη φορά πριν από τέσσερα περίπου χρόνια σε ιδιωτικό κανάλι, στο οποίο κατείχε τη θέση του γενικού διευθυντή. Μολονότι, στην πολυετή καριέρα του στα media, βρισκόταν πάντα σε θέσεις κλειδιά, που ήταν από τη φύση τους ιδιαίτερα απαιτητικές, εκείνος έβρισκε πάντα χρόνο, ώστε να κάνει τα αγαπημένα του road trip με τη μηχανή και να επισκέπτεται τη Μύκονο, ένα νησί που αγάπησε τα τέλη της δεκαετίας του 1970, όπου και την επισκέφθηκε για πρώτη φορά.

«Αισθάνθηκα μια ευφορία μόλις περπάτησα στη Χώρα»

Ήταν καλοκαίρι του 1978, όταν ο μόλις 21 έτους Τζώνη, φτάνει με ιδιωτικό σκάφος στο νησί των ανέμων. «Ήμουν ακόμα φοιτητής στο κολέγιο Deree όταν πρωτοπήγα στη Μύκονο. Και ήμουν από τους τελευταίους που πήγαν, διότι οι περισσότεροι φίλοι μου, την είχαν ήδη επισκεφθεί από τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Εκείνο το καλοκαίρι, είχαμε πάει στη Μύκονο με το σκάφος του πατέρα μιας φίλης μου. Τότε, τα σκάφη ήταν μετρημένα στα δάχτυλα. Όταν φτάσαμε στο νησί, δέσαμε κατευθείαν στο λιμάνι, σε αντίθεση με τα πλοία της γραμμής που ήταν αρόδου. Μόλις κατέβηκα από το σκάφος και περπατήσαμε στο λιμάνι, έπαθα σοκ με την ομορφιά της Μυκόνου. Ξέρεις κάτι; Θεωρώ πως η ανάπτυξη που είχε όλα αυτά τα χρόνια η Μύκονος δεν είναι καθόλου τυχαία. Αυτή η ανάπτυξη, ξεκίνησε με αφορμή το νησί της Δήλου και την ενέργεια που έχει αυτός ο τόπος. Με το που πατάς το πόδι σου στη Μύκονο, τη νιώθεις κατευθείαν αυτήν την ενέργεια. Αισθάνθηκα μια ευφορία μόλις περπάτησα στη Χώρα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως η πρώτη πραλία που πήγαμε για μπάνιο ήταν η Παράγκα, η παραλία των χίπιδων. Γι αυτό και πήγαμε εκεί, ώστε να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Εκείνη την εποχή, πήγαινες σε συγκεκριμένες παραλίες και σε συγκεκριμένα μαγαζιά το βράδυ, όπως στις 9 Μούσες και στο Pierro’s. Αυτό, όμως, το λευκό των σπιτιών, σε συνδυασμό με την πέτρα, την άγρια φύση και τη θάλασσα, ήταν κάτι ονειρικό. Στη Μύκονο, δεν έβλεπες αρχιτεκτονικές παραφωνίες. Υπήρχε μια ομοιόμορφη αισθητική που σε μάγευε», περιγράφει στο Mykonos Post.

Ο Τζώνη Καλημέρης με τον Μίμη Φούκα στο εστιατόριο Roca στη Μύκονο. Ο Μίμης έχει γράψει τη δική του ιστορία στο νησί των ανέμων.

“Αν συνεχιστεί αυτή η ανεξέλεγκτη δόμηση, η Μύκονος θα γίνει Χονγκ Κόνγκ. Αν δεις μια αεροφωτογραφία από τη δεκαετία του 1990 και μια σημερινή, θα διαπιστώσεις πως το νησί είναι σχεδόν καλυμμένο. Υπάρχουν παντού σπίτια”.

«Κάθε ταξίδι στη Μύκονο, ήταν από μόνο του μια ξεχωριστή εμπειρία»

Από εκείνο το καλοκαίρι του 1978 που επισκέφθηκε τη Μύκονο, ακολούθησαν πολλά ακόμα καλοκαίρια που τον βρήκαν εκεί. Για την ακρίβεια, κάθε χρόνο ερχόταν στο νησί και περνούσε ξέγνοιαστες στιγμές. Στιγμές γεμάτες με αναμνήσεις και έρωτες. «Τα καλοκαίρια δεν μέναμε ποτέ σε ξενοδοχεία, αλλά σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Αυτό που μου έκανε από τότε εντύπωση, ήταν η συμπεριφορά των ντόπιων. Ζεστοί άνθρωποι, φιλόξενοι, χαρούμενοι, εξυπηρετικοί και ιδιαίτερα ανοιχτοί σε όλα και σε οτιδήποτε μπορεί να φαινόταν περίεργο. Από περίεργα γούστα, μέχρι περίεργα ντυσίματα. Στη Μύκονο, έβλεπες πάντα πολύ ωραίους ανθρώπους. Άντρες και γυναίκες. Επίσης το νησί δεν ήταν σε κανένα επίπεδο αυτό που λέμε στα αγγλικά loud (σ.σ: θορυβώδες), αλλά απεναντίας κυριαρχούσε παντού ένα μποέμ στοιχείο. Με λίγα λόγια, η Μύκονος είχε όλα τα καλά του κόσμου. Και ας μην ξεχνάμε πως σε αυτό το σχετικά μικρό νησί, υπάρχουν σίγουρα δέκα παραλίες που δεν θα τις βρεις πουθενά αλλού. Βασικά, στη Μύκονο δεν θα βρεις άσχημη παραλία», λέει με ειλικρίνεια. Με την πάροδο των ετών, ο Τζώνη Καλημέρης, συνέδεσε πολλές στιγμές από την προσωπική του ζωή με τη Μύκονο. «Κάθε ταξίδι στη Μύκονο, ήταν από μόνο του μια ξεχωριστή εμπειρία. Στην ουσία ‘έχτιζα’ εμπειρίες και κάθε χρόνο προσέθετα τη μια πάνω στην άλλη. Γέμιζα από εικόνες. Και η αλήθεια είναι πως έχω μόνο ευχάριστες αναμνήσεις από τη Μύκονο». Έζησε άραγε παράφορους έρωτες στη Μύκονο; «Βέβαια. Είναι πολύ δύσκολο να μη ζήσεις έρωτες στο νησί. Είτε πας με τη σύντροφό σου, είτε μόνος, είναι σίγουρο πως θα βιώσεις έναν έρωτα. Το αν αυτός κρατήσει τρεις μέρες ή για χρόνια, αυτό δεν έχει καμία σημασία».

Ο Τζώνη Καλημέρης ανάμεσα στους καλούς του φίλους, Πέτρο Κωστόπουλο και Δημήτρη Αργυρόπουλο. Οι τρεις άντρες έχουν περάσει απίθανες στιγμές στο νησί των ανέμων.

“Ο Θάνατος του Billy Bo μας τρόμαξε όλους και δυστυχώς, έπρεπε να χαθεί ο Βασίλης για να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη για το θέμα της ενημέρωσης κατά του AIDS”.

«Δεν μου πάει ο ναργιλές, δεν μου πάνε οι αμανέδες και τα χρυσαφικά»

Στη δεκαετία του 1990, μίσθωσε για δυο σεζόν εξοχική κατοικία στη Μύκονο, ενώ τα τελεταία 8 χρόνια νοίκιαζε μόνιμα σπίτι στο νησί. «Το καλοκαίρι του 2019, αποφάσισα να το ξενοικιάσω, διότι το συγκεκριμένο καλοκαίρι στη Μύκονο ήταν ανυπόφορο. Είχε πάρα πολύ κόσμο και οι υποδομές του νησιού δεν μπορούσαν να τον εξυπηρετήσουν. Αναγκαστικά, το νησί έχει κάνει μια στροφή στην εξυπηρέτηση ξένων πελατών και οι περισσότεροι Έλληνες που το επισκέπτονταν παραδοσιακά, το έχουν εγκαταλείψει. Πλέον δεν υπάρχει αυτή η ποιότητα. Με την πάραδο των ετών έγιναν πολλά έργα. Κάθε χρόνο άνοιγαν καινούργιοι δρόμοι, καινούργια εστιατόρια. Στην αρχή όλα αυτά ήταν καλά, διότι το νησί γινόταν προσβάσιμο σε όλους και είχες πολλές επιλογές. Τη δεκαετία του 1990 η Μύκονος ήταν στο απόγειό της, αλλά από το 2000 και μετά, σιγά σιγά έχασε αυτό το ξεχωριστό που είχε και εξομοιώθηκε με άλλους διεθνείς προορισμούς, όπως η Τουλούμ και η Ίμπιζα. Θέλω, όμως, να είμαι ξεκάθαρος: Δεν είμαι από αυτούς που οικτίρουν τη σημερινή Μύκονο, απλά τη γνώρισα σε ένα διαφορετικό πλαίσιο, το οποίο δεν μου πάει. Δεν μου πάει ο ναργιλές, δεν μου πάνε οι αμανέδες και τα χρυσαφικά. Πλέον, είμαι εκτός από αυτό που συμβαίνει στη Μύκονο. Δεν με ενδιαφέρει πια να στριμωχτώ, να μπλέξω στην κίνηση και να κάνω μια ώρα για να πάω από τα Κανάλια στο Καλό Λιβάδι. Τους καλοκαιρινούς μήνες, η κίνηση στις δυο πλατείες του περιφερειακού Μυκόνου είναι απίστευτη. Δημιουργούνται ουρές χιλιομέντρων και στις παραλίες αν δεν έχεις σοβαρό γνωστό, δεν βρίσκεις ξαπλώστρες. Αλλά, όπως σου είπα και πριν, δεν γκρινιάζω. Η Μύκονος δεν κατάντησε κάπως. Απλά άλλαξε και προσαρμόστηκε στο σήμερα».

“Ο Κωνσταντίνος Κουκάς, δουλεύει για να βελτιώσει τις υποδομές. Στον βαθμό που του επιτρέπεται, κρατάει το νησί σε ένα επίπεδο. Νομίζω πως η ιστορία θα τον κρίνει ως ένα επιτυχημένο δήμαρχο”.

«Ο Billy Bo ήταν ο άνθρωπος που χτύπησε το καμπανάκι του AIDS στην Ελλάδα»

Μολονότι δεν είναι ιδιαίτερα δραστήριος στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, έχει μοιραστεί ορισμένες φωτογραφίες από τη Μύκονο με τους ακόλουθούς του στο instagram. Μια από αυτές είναι με τον Πέτρο Κωστόπουλο και τον Δημήτρη Αργυρόπουλο, με τους οποίους τον συνδέουν πολλά χρόνια φιλίας. «Όταν αγόρασε ο Πέτρος το οικόπεδο στα Χουλάκια, κανείς δεν πίστευε τη συγκεκριμένη περιοχή. Ωστόσο, τα Χουλάκια αναπτύχθηκαν και ο Πέτρος έφτιαξε ένα εξαιρετικό σπίτι, στο οποίο φιλοξενήθηκα αρκετές φορές. Ο Πέτρος για δυο δεκαετίες ήταν μια από τις μορφές της Μυκόνου. Πριν από τον Πέτρο, στα 80’s, μια ιδιαίτερη μορφή του νησιού ήταν και ο Άρης Τερζόπουλος. Κάθε εποχή είχε και τους ανθρώπους που την αντιπροσώπευαν. Μια επίσης χαρακτηριστική προσωπικότητα των 80’s ήταν ο Billy Bo. Με τον Βασίλη Κουρκουμέλη και τον Μάκη Τσέλιο κάναμε παρέα. Ο Billy Bo ήταν ο πρώτος Έλληνας διεθνής σταρ. Το πρόσωπό του ταξίδευε στο εξωτερικό», τονίζει. Οταν του ζητώ να μου μιλήσει για το 1987, τη χρονιά που ο Billy Bo έφυγε από τη ζωή, χτυπημένος από το AIDS, κάνει μια παύση. «Ήταν ένα τεράστιο σοκ για όλους μας. Ουσιαστικά, ο Billy Bo ήταν ο άνθρωπος που χτύπησε το καμπανάκι του AIDS στην Ελλάδα. Ακούγαμε για το AIDS, αλλά θεωρούσαμε πως δεν μας αφορά. Ο Θάνατος του Billy Bo μας τρόμαξε όλους και δυστυχώς, έπρεπε να χαθεί ο Βασίλης για να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη για το θέμα της ενημέρωσης κατά του AIDS».

“Το λευκό των σπιτιών, σε συνδυασμό με την πέτρα, την άγρια φύση και τη θάλασσα, ήταν κάτι ονειρικό. Στη Μύκονο, δεν έβλεπες αρχιτεκτονικές παραφωνίες”.

«Ο Κωνσταντίνος Κουκάς είναι δραστήριος, σβούρα και κυνηγάει τα πάντα»

Πλέον, ο Τζώνη Καλημέρης έχει αφήσει το σπίτι που νοίκιαζε στην περιοχή του Κούνουπα. Ωστόσο, αρκετά συχνά, επισκέπτεται το νησί και μένει σε σπίτια φίλων του. Με αυτόν το τρόπο, άλλωστε, έχει τη δυνατότητα να περνά ποιοτικό χρόνο στο νησί, αλλά και στιγμές που τον κάνουν να αναπολεί τις παλιές καλές εποχές της Μυκόνου. «Η Μύκονος αντιμετωπίζει διάφορα θέματα, όπως το θέμα του νερού, των λυμάτων, αλλά και της δόμησης. Κυρίως, όμως, πρέπει να ελεγχθεί το θέμα της δόμησης, διότι αν συνεχιστεί αυτή η αναξέλεγκτη δόμηση, η Μύκονος θα γίνει Χονγκ Κόνγκ. Αν δεις μια αεροφωτογραφία από τη δεκαετία του 1990 και μια σημερινή, θα διαπιστώσεις πως το νησί είναι σχεδόν καλυμμένο. Υπάρχουν παντού σπίτια. Σε βουνοκορφές, λόφους, μέσα σε χαράδρες και σε μέρη που δεν πίστευες ποτέ ότι μπορούν να γίνουν σπίτια». Από το 2015, δήμαρχος Μυκόνου είναι ο Κωνσταντίνος Κουκάς και αναρωτιέμαι αν έχει τύχει να γνωριστούν από κοντά. «Ο Κωνσταντίνος είναι δραστήριος, σβούρα και κυνηγάει τα πάντα.Ο άνθρωπος δουλεύει για να βελτιώσει τις υποδομές, αλλά ίσως να μην έχει τη δυνατότητα να τις δουλέψει παραπάνω. Στον βαθμό, όμως, που του επιτρέπεται, κρατάει το νησί σε ένα επίπεδο. Νομίζω πως η ιστορία θα τον κρίνει ως ένα επιτυχημένο δήμαρχο, με μια καθαρή ματιά. Είμαι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της κολυμβητικής ομοσπονδίας Ελλάδας και την τελευταία φορά που μιλήσαμε, του πρότεινα να φτιάξει μια μεγάλη πισίνα, ούτως ώστε τον Οκτώβριο, που ολοκληρώνεται η καλοκαιρινή σεζόν, να μπορεί να φιλοξενεί αγώνες, αλλά και τις προετοιμασίες των ομάδων. Μου έκανε εντύπωση, το πόσο θετικός ήταν στην ιδέα που είχα. Μάλιστα, μου ζήτησε να τον φέρω σε επαφή με κάποιο μηχανικό που ειδικεύεται στις αθλητικές πισίνες, ώστε να το προχωρήσει. Είναι απίστευτα ανοιχτόμυαλος άνθρωπος. Αυτό που πρέπει να κάνει ο δήμος Μυκόνου και κατ΄επέκταση και ο Κωνσταντίνος Κουκάς, είναι να βρίσκει τρόπους να μεγαλώνει τη σεζόν».