Αλέξανδρος Κασσανδρινός: «Η καλλιτεχνική πορεία της Caroline de Souza, μου θύμισε εκείνη της Μαρίας Ιγγλέση»

Ο Αλέξανδρος Κασσανδρινός ξεκίνησε το 2016 το project {Just/Art}*, με σκοπό την προώθηση νέων καλλιτεχνών στο ευρύ κοινό, εξετάζοντας τον ρόλο των χώρων ως σημείων τέχνης και εστιάζοντας παράλληλα στη σχέση τέχνης και δικαίου. Σήμερα, το project μετρά επτά επιτυχημένα χρόνια με μία ιδιαίτερα εξελικτική πορεία, γεμάτη ενδιαφέρουσες εκθέσεις και αξιόλογους καλλιτέχνες. Ο Αλέξανδρος Κασσανδρινός έχει αναλάβει, μάλιστα, την επιμέλεια της πολυαναμενόμενης έκθεσης της Caroline de Souza στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου, που θα διαρκέσει από την 1^η έως και τις 10 Αυγούστου. Στο πλαίσιο αυτό, ο δικηγόρος/επιμελητής εκθέσεων μιλά στο Mykonos Post τόσο για το συγκεκριμένο project όσο και για την επερχόμενη έκθεση στο νησί των Ανέμων.

Πώς δημιουργήθηκε το πρότζεκτ {Just/Art}*;

Το project το ξεκίνησα πριν από περίπου επτά χρόνια, σε μία προσπάθεια να συνδυάσω την αγάπη μου για την τέχνη με την επαγγελματική μου ιδιότητα ως δικηγόρος. Δημιουργήθηκε έτσι ένας διάλογος δικαίου και τέχνης, μέσα από τον οποίο στόχος μου ήταν να παρουσιάσω νέους καλλιτέχνες, οι οποίοι δεν είχαν τη δυνατότητα της παρουσίασής τους ή της εκπροσώπησής τους μέσω κάποιου φορέα, με αποτέλεσμα αξιόλογα ταλέντα να μη μπορούν να βρουν τον δρόμο τους. Προσωπικά, επιμένω στην ολοκληρωμένη παρουσίαση του καλλιτέχνη προς τα έξω, τονίζοντας τα βασικά στοιχεία της καλλιτεχνικής του πορείας.

Πρακτικά, πώς συνδυάζεις το δίκαιο με την τέχνη;

Ουσιαστικά, παρουσιάζω εκθέσεις σε χώρους που έχουν σχέση με το δίκαιο. Κάπως έτσι, γεννήθηκε και η ιδέα του να κάνω την πρώτη μου έκθεση στο δικηγορικό μου γραφείο στο Κολωνάκι της Αθήνας και να συνεχίσω σε αντίστοιχους χώρους, όπως κρατητήρια, αναμορφωτήρια, χώρους δικαστηρίων. Γενικότερα, χώρους νομικής πρακτικής. Ωστόσο, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και με τη λογική ότι το project έχει μεγαλώσει αρκετά, ξέφυγα λίγο από αυτό το κομμάτι, αν και παραμένω στην ίδια φιλοσοφία. Μου αρέσει να παρουσιάζω εκθέσεις σε χώρους που δεν έχουν σχέση με την τέχνη, αλλά δεν θέλω να περιοριστώ αποκλειστικά σε αυτό.

Ποιες εκθέσεις έχεις παρουσιάσει στο πλαίσιο αυτό της αλλαγής που ανέφερες προηγουμένως;

Τον Οκτώβρη του 2021 παρουσίασα τη φωτογραφική έκθεση της συνθέτριας Ευανθίας Ρεμπούτσικα στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, προσπαθώντας ταυτόχρονα να βάλω μια επιπλέον παράμετρο στο πρότζεκτ: την παρουσίαση πρωτότυπων καλλιτεχνικών τάσεων. Μολονότι ο κόσμος τη γνωρίζει ως συνθέτρια, η ίδια έχει και μια άλλη πλευρά την οποία ήθελα να αναδείξω. Για μένα αυτό ήταν μια πρόκληση. Συνέχισα τον Απρίλιο του 2022 στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» με μία έκθεση ζωγραφικής της εικαστικού Στέλλας Βουλγαράκη και ολοκληρώνω την τριλογία αυτή με την έκθεση της Caroline de Souza στη Δημοτική Πινακοθήκη της Μυκόνου. Έπειτα, θα επανέλθω στον χώρο του διαλόγου δικαίου και τέχνης.

“Η έκθεση αυτή ταιριάζει στη Μύκονο. Τα χρώματα, η διάθεση. Θεωρώ ότι θα έχει μεγάλη επιτυχία”

Τι θα δούμε στην έκθεση της Caroline de Souza στη Μύκονο;

Αρχικά να πω πως έκθεση, η οποία θα παρουσιαστεί από την 1^η μέχρι τις 10 Αυγούστου, είναι μια ιδιαίτερη πρόκληση για μένα. Η Caroline έχει καταγωγή από τη Βραζιλία, άρα έχουμε να κάνουμε με μία καλλιτέχνιδα από το εξωτερικό και με ένα κοινό που δεν είναι το σύνηθες. Είναι μια καλλιτέχνις πολύ pop και για να είμαι ειλικρινής, πρώτη φορά καταπιάνομαι με κάτι τέτοιο. Το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον. Η έκθεση θα πραγματοποιηθεί στη Δημοτική Πινακοθήκη της Μυκόνου, η οποία μας κέντρισε το ενδιαφέρον καθώς έχει αποτελέσει στο παρελθόν το σπίτι της Μαρίας Ιγγλέση, της θρυλικής Μυκονιάτισσας ζωγράφου. Είναι μια εξαιρετική ζωγράφος, βλέπω έργα της και τα βρίσκω εκπληκτικά. Μάλιστα, η καλλιτεχνική πορεία της Caroline μου θύμισε εκείνη της Ιγγλέση, οπότε προσπάθησα να το βγάλω αυτό προς τα έξω. Νομίζω θα γίνει ένας πολύ ωραίος διάλογος με τον χώρο, όπως το έχω οραματιστεί και σκεφτεί. Θα υπάρχουν ζωντανά χρώματα, μεγάλοι καμβάδες και μια ζωντάνια που θα πηγάζει από τα έργα.

Γιατί επέλεξες τη Μύκονο για τη συγκεκριμένη έκθεση;

Η pop art τεχνική της Caroline, το street art που εκπροσωπεί, είναι ένα είδος τέχνης το οποίο μπορεί να παρουσιαστεί με ευκολία στη Μύκονο. Θεωρώ πως το κοινό της Μυκόνου είναι σε θέση να καταλάβει το συγκεκριμένο concept. Ήταν, άλλωστε, πολύ ξεκάθαρο εξ αρχής ότι το νησί και ο χώρος μπορούν να «στηρίξουν» την έκθεση αυτή. Είναι όλα πολύ ταιριαστά μεταξύ τους. Η έκθεση αυτή ταιριάζει στη Μύκονο. Τα χρώματα, η διάθεση. Θεωρώ ότι θα έχει μεγάλη επιτυχία.

Πώς θα μας περιέγραφες τη ζωγράφο; Τι είναι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει;

Η Caroline είναι κοσμοπολίτισσα ή μάλλον καλύτερα, πολίτης του κόσμου. Δεν θα σταθεί τόσο στις λεπτομέρειες, όσο στη γενική εικόνα της δουλειάς της και των έργων της. Αυτό θα το διαπιστώσει κάποιος, καθώς θα δει ότι πολλά της έργα έχουν παραστατικότητα, αλλά έχουν ταυτόχρονα και αφαιρετικότητα. Αυτό εμένα μου άρεσε πάρα πολύ. Γιατί έχει να κάνει με μία καλλιτέχνη που έχει δοκιμαστεί και στο ένα και στο άλλο. Η ίδια εκπροσωπείται από πολλές γκαλερί ανά τον κόσμο και έχει μεγάλη εμπορική απήχηση. Προσωπικά, θεωρώ πως το βασικό της ατού είναι αυτά τα περίφημα γλυπτά που φτιάχνει, οι καρδιές και τα μπαλόνια. Νομίζω πως δεν υπάρχει άλλος καλλιτέχνης -στην Ελλάδα σίγουρα όχι- που να φτιάχνει αυτά τα υπέροχα γλυπτά. Ασχολείται με την pop art, έχει μια πολύ street art διάθεση και θεωρώ πως η Μύκονος της ταιριάζει απόλυτα.

“Θα επέλεγα ξανά τη Μύκονο για κάποια μελλοντική έκθεση. Θα επέλεγα, όμως, χώρους πιο άγνωστους στο ευρύ κοινό. Η Μύκονος έχει σημεία τα οποία δεν τα έχουμε δει και θα ήταν πολύ ωραίο να τα αναδείξουμε”

Τι είναι αυτό που σου αρέσει εσένα στη Μύκονο;

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι φανατικός επισκέπτης του νησιού. Ακόμη και στις πολύ σύντομες διακοπές μου, προτιμώ τα πιο ήρεμα μέρη. Αλλά η Μύκονος πλέον έχει αποκτήσει έναν διεθνή χαρακτήρα και έχει καταφέρει αυτό που για μένα το προσπαθούν πολλοί αλλά δύσκολα το καταφέρνουν: να εγκατασταθεί στη συνείδηση όλων των πολιτών του κόσμου ως ένα μέρος διασκέδασης, χαράς, ξέφρενου γλεντιού και κατά βάση ένας κοσμοπολίτικος προορισμός. Το νησί το έχει πετύχει αυτό.

Στο μέλλον θα επέλεγες ξανά τη Μύκονο για κάποια έκθεση;

Θα την επέλεγα, ναι. Θα επέλεγα και χώρους πιο άγνωστους στο ευρύ κοινό, χώρους καθόλου διαδεδομένους, χώρους μυστικούς. Θα πάντρευα την τέχνη με τον χώρο αυτό ανάλογα. Θεωρώ ότι η Μύκονος έχει σημεία τα οποία δεν τα έχουμε δει και θα ήταν πολύ ωραίο να τα αναδείξουμε.