Αγγελική Αγγελίδη: «Την ώρα που ζωγραφίζω, σκέφτομαι, φιλοσοφώ και παίρνω αποφάσεις»

Τακτική επισκέπτρια της Μυκόνου, η Αγγελική Αγγελίδη έρχεται στο νησί από τα 18 της χρόνια. Είναι ένας προορισμός τον οποίο έχει αγαπήσει, ζήσει και συνδέσει με πολλές όμορφες στιγμές της ζωής της. Φέτος το καλοκαίρι, μάλιστα, πραγματοποιεί τη δεύτερη ατομική της έκθεση, πού αλλού; Στη Μύκονο και συγκεκριμένα στη Δημοτική Πινακοθήκη του νησιού. Εκεί θα δούμε έργα της με έντονα χρώματα, έργα που θυμίζουν καλοκαίρι και ευφορία, όπως είναι άλλωστε και ο τίτλος της έκθεσής της, «Euphoria». Το Mykonos Post επικοινώνησε με την εικαστικό, η οποία μίλησε όχι μόνο για την έκθεση, αλλά για όλη την καλλιτεχνική της πορεία, τα θέματα που την εμπνέουν, τα συναισθήματα που νιώθει όταν δημιουργεί, τα μελλοντικά της σχέδια και πολλά ακόμα ενδιαφέροντα πράγματα.

Πότε ήταν η πρώτη φορά που επισκέφθηκες το νησί;

Είμαι γένημμα θρέμμα «Ραφήνα» και αυτό τα λέει όλα. Στις πρώτες διακοπές μας τελειώνοντας το Λύκειο, το πιο εύκολο από το να πάρουμε αυτοκίνητο -γιατί τότε παίρναμε δίπλωμα κατευθείαν μετά το σχολείο- ήταν να μπούμε σε ένα καράβι και να πάμε στα νησιά των Κυκλάδων. Εννοείται το πιο in νησί ήταν η Μύκονος. Οπότε εκείνη ήταν η πρώτη φορά που την επισκέφτηκα. Πιστεύω πως η Μύκονος είναι ένα μέρος ευλογημένο. Αν θες να περάσεις ήρεμα, περνάς ήρεμα, αν θες να περάσεις έντονα, περνάς έντονα. Αυτό που λένε ότι το νησί τώρα έχει χαλάσει, δεν είναι αλήθεια. Έχει να κάνει με την οπτική που το βλέπει ο καθένας.

“Πιστεύω πως η Μύκονος είναι ένα μέρος ευλογημένο. Αυτό που λένε ότι το νησί τώρα έχει χαλάσει, δεν είναι αλήθεια. Έχει να κάνει με την οπτική που το βλέπει ο καθένας”

Ποια είναι η πιο έντονη στιγμή που έχεις ζήσει στη Μύκονο και έχει «σημαδέψει» τις αναμνήσεις σου;

Αν έπρεπε να επιλέξω μια στιγμή, τότε θα έλεγα όταν περιμέναμε στους Μύλους να δούμε την ανατολή του ήλιου πριν πάμε για ύπνο. Θυμάμαι βέβαια και τις στιγμές που καθόμασταν στο Άρωμα στα Ματογιάννια και βαθμολογούσαμε τις εμφανίσεις των περιπλανώμενων.

Τον Ιούλιο θα πραγματοποιήσεις μια έκθεση στη Μύκονο. Τι πρόκειται να παρουσιάσεις εκεί;

Πράγματι, θα πραγματοποιήσω μια έκθεση στη Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου, η οποία ξεκινάει στις 11 Ιουλίου και θα κρατήσει μέχρι τις 20 Ιουλίου, ενώ τα εγκαίνια είναι προγραμματισμένα για τις 13 του μήνα. Πρόκειται ουσιαστικά για τη δεύτερη ατομική έκθεση που διοργανώνω, με τίτλο «Euphoria». Θα υπάρχουν πολύ έντονα χρώματα, μέσα από τα οποία θέλω να στείλω ένα μήνυμα χαράς και αισιοδοξίας. Εδώ και αρκετό καιρό, μελετώ τον πολιτισμό της Ασίας -και πιο συγκεκριμένα της Κορέας, ενώ πάντα ψάχνω να βρω τα κοινά με τον ελληνικό πολιτισμό. Εμπνεύστηκα, λοιπόν, από μια ελληνική γιορτή, η οποία γίνεται στην Κορέα τον Μάιο από Έλληνες ομογενείς και κατά την οποία ο κόσμος βγαίνει στους αγρούς να μαζέψει λουλούδια, θέλοντας να δώσει το μήνυμα ότι η ζωή νικάει τον θάνατο. Έτσι, έβαλα έντονα χρώματα και ζεστά μεσημέρια, έβαλα πολλή άνοιξη και καλοκαίρι, έβαλα γλυκό κρασί και ευφορία.

Καλλιτεχνικά, τι είναι αυτό που σε εμπνέει περισσότερο στη Μύκονο;

Όλο το νησί είναι ο ορισμός της ευφορίας, για αυτό και πιστεύω πραγματικά ότι δεν θα μπορούσε να γίνει πουθενά αλλού αυτή η έκθεση.

“Στη δική μου περίπτωση σίγουρα υπήρχε το ταλέντο, αλλά δεν ξυπνάς μια μέρα και λες «θέλω να γίνω ζωγράφος». Η τέχνη είναι στην ψυχή μας”

Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη ζωγραφική;

Οι περισσότεροι καλλιτέχνες υποστηρίζουν πως ζωγράφιζαν από τότε που θυμούνται τον εαυτό τους. Στη δική μου περίπτωση σίγουρα υπήρχε το ταλέντο, αλλά δεν ξυπνάς μια μέρα και λες «θέλω να γίνω ζωγράφος». Η τέχνη είναι στην ψυχή μας. Έμπνευσή μου, για παράδειγμα, ήταν η καθηγήτρια των καλλιτεχνικών στο σχολείο, η οποία ενθουσιαζόταν πάντα με τον τρόπο που προσέγγιζα τα θέματα, συνεχώς με επικροτούσε και πολλές φορές με κρατούσε ύστερα από το μάθημα και συζητούσαμε με τις ώρες για τον τρόπο σκέψης μου.

Δεν ήμουν βέβαια ο άνθρωπος που του άρεσε μόνο η ζωγραφική. Μου άρεσε εξίσου το κολάζ (μπορώ να σου πω ότι η μεγαλύτερη αγάπη μου είναι το κολάζ), αλλά και η ποίηση, καθώς έγραφα ποιήματα. Είχα την τύχη να είμαι καλή σε πολλούς τομείς, σε σημείο που η μητέρα μου έλεγε στις φίλες της «Αυτό το παιδί δεν θα πεινάσει ποτέ». Για να μην πεινάσω, λοιπόν, με κέρδισε το μάρκετινγκ. Εξελίχθηκα με μεγάλη επιτυχία στον συγκεκριμένο τομέα και κυρίως στο κομμάτι της ομορφιάς, διότι όπως λένε και στην Κορέα «Όλα έχουν ομορφιά, αλλά δεν τη βλέπουν όλοι». Ωστόσο, ποτέ δεν σταμάτησα να είμαι καλλιτέχνης και επειδή είμαι ένας άνθρωπος που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, αποφάσισα να κλείσω τον έναν κύκλο στη ζωή μου και να ανοίξω έναν άλλον. Έτσι, μπήκα στο Κολλέγιο Βακαλό, όπου τελείωσα ζωγραφική-σχέδιο και έκανα ιστορία της τέχνης, την οποία συνέχισα μετά στη σχολή του Αλέξανδρου Ασωνίτη, καθαρά για δικό μου όφελος. Ήθελα να αντικρίζω ένα έργο τέχνης και να κατανοώ τι είναι αυτό που βλέπω.

Ποια είναι τα θέματα που επιλέγεις όταν αποφασίζεις να δημιουργήσεις πάνω στον καμβά;

Μαθαίνοντας την ιστορία της τέχνης, για κάποιο λόγο με κέρδισε ο ασιατικός πολιτισμός, ο οποίος είναι ακόμη ένας άγνωστος πολιτισμός. Όμως, μελετώντας τον, ανακάλυψα ένα μικρό διαμάντι, την Κορέα. Μάλιστα, δεν άργησα να αντιληφθώ πως η Κορέα έχει πολλά κοινά με την Ελλάδα. Παρόλο που είναι μια μικρή χώρα, διαθέτει μια μοναδική ιστορία και έχει κάνει τεράστια άλματα. Επίσης, αντιλήφθηκα σχετικά γρήγορα πως για να ξεκλειδώσεις τους κώδικες ενός πολιτισμού, πρέπει να μάθεις τη γλώσσα του. Η γλώσσα έχει να μας διδάξει πολλά. Εδώ και τρία χρόνια μαθαίνω κορεατικά. Γνώρισα όλες τις όμορφες φιλοσοφίες αυτού του λαού, τις οποίες επέλεξα να μεταφέρω στους καμβάδες μου. Αυτό ήταν και το θέμα της πρώτης μου έκθεσης. Να τονίσω, ωστόσο, ότι όλη αυτή η διαδικασία δεν ήταν καθόλου εύκολη. Απαιτεί ξενύχτι, διάβασμα, μελέτη.

“Η ώρα της ζωγραφικής είναι ο δικός μου ακαταλαβίστικος κόσμος. Η ώρα αυτή είναι ο πλανήτης μου”

Ποια υλικά προτιμάς και ποιες τεχνικές ακολουθείς στα έργα σου;

Μου αρέσουν πολύ τα ακρυλικά. Και τα λάδια είναι πανέμορφα, αλλά για τον ρεαλισμό. Εγώ δεν ασχολούμαι με τον ρεαλισμό. Τα ακρυλικά είναι πιο άγρια, πιο έντονα. Επιλέγω γενικώς κάθε τι έντονο και ζωντανό. Τα ακρυλικά νομίζω μου ταιριάζουν πιο πολύ. Φυσικά, αγαπώ και το κολάζ.

Υπήρξαν άνθρωποι ή καλλιτέχνες που να σε επηρέασαν;

Όχι. Για να είμαι ειλικρινής. Τη φιλοσοφία με την οποία δουλεύω, δεν την έχω δει σε κάποιον άλλον καλλιτέχνη, οπότε δεν έχω επηρεαστεί. Όμως, εννοείται πως υπάρχουν καλλιτέχνες που θαυμάζω απεριόριστα. Έλληνες και ξένοι, παλιοί και νέοι, με κορυφαίους εκείνους που χρησιμοποιούν στα έργα τους το παράδοξο και τα έντονα χρώματα. Ο Πάμπλο Πικάσο, για παράδειγμα, είναι νούμερο ένα για μένα.

Ποια συναισθήματα κυριαρχούν την ώρα που ζωγραφίζεις;

Αν κάποιος μπορούσε να με βιντεοσκοπήσει, θα έλεγε «Αυτή είναι τρελή!». Την ώρα που ζωγραφίζω μιλάω με τον εαυτό μου. Σκέφτομαι, φιλοσοφώ, παίρνω αποφάσεις, ακούω μουσική -μόνο κορεατική, προκειμένου να εξοικειωθώ περισσότερο με τη γλώσσα. Η ώρα της ζωγραφικής είναι ο δικός μου ακαταλαβίστικος κόσμος. Η ώρα αυτή είναι ο πλανήτης μου.

Αν έπρεπε να ξεχωρίσεις μια στιγμή από την καριέρα σου, ποια θα ήταν αυτή;

Η πρώτη μου έκθεση. Μαγικά συναισθήματα που δεν περιγράφονται. Επιβεβαίωση, δικαίωση, συγκίνηση, ενθάρρυνση. Δεν θα ξεχάσω, επίσης, ποτέ τη μέρα που έλαβα την απάντηση ότι ο Κορεάτης πρέσβης θα με τιμήσει με την παρουσία του στην έκθεσή μου. Χαίρομαι που έφτασα ως εδώ για να ζήσω τέτοιες στιγμές. Αισθάνομαι ευλογημένη.

“Ο ζωγράφος δένεται απόλυτα με το έργο του. Είναι κομμάτι του εαυτού του, είναι δικό του. Αν κάτι είναι ολόδικό μας είναι το παιδί μας και το έργο μας”

Τι είναι για σένα η ζωγραφική;

Η ζωγραφική είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορώ να πω ό,τι θέλω, χωρίς όμως να με καταλάβει κανείς, αν δεν το θελήσω. Μέσω της ζωγραφικής μπορείς να μιλήσεις σε μία ακαταλαβίστικη γλώσσα και αν εσύ δεν κάνεις την επεξήγηση δεν θα σε καταλάβει κανείς. Μέσα από τα έργα μου, μεταφέρω όλο τον εσωτερικό μου κόσμο. Είναι η ψυχοθεραπεία μου. Αγαπώ τρελά τη ζωγραφική, αλλά και τους ανθρώπους που έρχονται να δουν τη ζωγραφική μου, ακόμη κι αν με κρίνουν αρνητικά. Αυτή είναι η ζωγραφική μου.

Εάν δεν ακολουθούσες τη συγκεκριμένη τέχνη, έχεις σκεφτεί πως, αλλά και που θα διοχέτευες τη δημιουργικότητά σου;

Πραγματικά, δεν ξέρω που θα πρωτοδιοχέτευα όλο αυτό που αισθάνομαι. Από το να σχεδιάζω έπιπλα, μέχρι να γράφω ποιήματα. Τώρα γράφτηκα και για μαθήματα ηλεκτροκόλλησης-ηλεκτροσυγκόλισης, γιατί θέλω να ξεκινήσω να φτιάχνω σιδηροκατασκευές. Δεν σταματάω ποτέ. Αφού στο σπίτι με «τρολάρουν». Ο γιος μου λέει «Μαμά εγώ θα σπουδάζω και θα σε έχω συμφοιτήτριά μου».

Άραγε, πόσο δένεται τελικά ένας ζωγράφος με το έργο του;

Ο ζωγράφος δένεται απόλυτα με το έργο του. Είναι κομμάτι του εαυτού του, είναι δικό του. Αν κάτι είναι ολόδικό μας είναι το παιδί μας και το έργο μας. Όταν αποχωρίζομαι ένα έργο, αισθάνομαι ενοχές. Γι’ αυτό λένε ότι η τέχνη δεν έχει τιμή, ο καλλιτέχνης ορίζει την αξία.

Ποια είναι τα θετικά και τα αρνητικά για μια εικαστικό στην εποχή μας;

Είναι πολλά τα αρνητικά, αλλά και τα θετικά. Και είναι πολλοί οι λόγοι που επηρεάζουν, όπως για παράδειγμα η πανδημία. Ένα, όμως, από τα θετικά που παίρνεις είναι η αναγνώριση από το κοινό. Το κοινό είναι αυτό που θα κρίνει τον καλλιτέχνη. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και αρνητικό, γιατί μπορεί κάποιος να σε κρίνει άσχημα. Φυσικά, δεν γίνεται να αρέσουν σε όλους τα έργα ενός καλλιτέχνη. Αν το αντιληφθείς αυτό, πας παρακάτω. Έχω μάθει, λοιπόν, να δέχομαι και τις καλές και τις κακές κριτικές. Εξάλλου έτσι μαθαίνουμε και γινόμαστε καλύτεροι.

“Ο κορονοϊός ήταν η αιτία που ξεκίνησα να ασχολούμαι με την κορεατική φιλοσοφία. Προσωπικά, την καραντίνα τη μετέτρεψα σε πλεονέκτημα και μου βγήκε. Είναι ακόμη μια περίοδος της ζωής μου που θα τη θυμάμαι για πάντα”

Η πανδημία του κορονοϊού ήταν μια δημιουργική περίοδος για σένα; Σε ενέπνευσε κατά κάποιον τρόπο;

Με επηρέασε θετικά. Μου έδωσε τον χρόνο να κάνω όλα αυτά για τα οποία μιλάμε σήμερα. Λες και ήταν γραφτό να γίνει. Είχα ετοιμάσει δύο εκθέσεις πριν από την πανδημία, που ακυρώθηκαν και οι δύο. Εάν έβλεπες τα έργα μου τότε, δεν έχουν καμία σχέση με τα έργα που έφτιαξα μέσα στην πανδημία. Ο κορονοϊός ήταν η αιτία που ξεκίνησα να ασχολούμαι με την κορεατική φιλοσοφία. Προσωπικά, την καραντίνα τη μετέτρεψα σε πλεονέκτημα και μου βγήκε. Είναι ακόμη μια περίοδος της ζωής μου που θα τη θυμάμαι για πάντα.

Με τρεις λέξεις πώς θα περιέγραφες τη ζωγραφική σου;

Ζωή, γιατί όλα τα έργα μου έχουν αισιοδοξία. Επιθυμία, γιατί σε όλα τα έργα μου υπάρχει κάτι που σε κάνει να τα κοιτάξεις. Έμπνευση γιατί αυτά τα δύο μου βγάλαν τη ζωγραφική.

Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;

Είναι τόσα πολλά. Για την ώρα ετοιμάζω μια έκθεση στο Λονδίνο και έχω κλείσει ένα μεγάλο συμβόλαιο. Θα γίνει ένα tour στην Ευρώπη, με τελικό προορισμό την Κορέα, καθώς οι Κορεάτες μου ζήτησαν να το πραγματοποιήσω. Και με εξυπηρετεί απόλυτα, διότι η Κορέα είναι η έμπνευσή μου και φοβόμουν ότι αν πάω τώρα θα χάσω την Ιθάκη μου. Επίσης, έκλεισα ένα πολύ μεγάλο συμβόλαιο για Αμερική, το οποίο ξεκινά τέλη Δεκέμβρη. Μέχρι τέλος του έτους έχω προγραμματίσει εκθέσεις σε όλο τον κόσμο και ευελπιστώ από τον καινούριο χρόνο να ξεκινήσω να φτιάχνω και κολάζ. Ανυπομονώ!