Άννα Αθυμαρίτη: «Είμαστε όλες άξιες γυναίκες και προσπαθούμε για το καλύτερο»

Η Άννα Αθυμαρίτη είναι μέλος του Συλλόγου Γυναικών Μυκόνου από το 1981. Ενός Συλλόγου του οποίου κινητήριος δύναμη είναι η θέληση και το πάθος ορισμένων γυναικών για την παράδοση του τόπου τους, κάτι που αποδεικνύεται μέσα από τις ποικίλες δράσεις τους. Δηλώνει γέννημα θρέμμα Μυκονιάτισσα και λατρεύει τον τόπο της, ιδιαίτερα τον χειμώνα, καθώς τη συγκεκριμένη περίοδο, η επικοινωνία των ανθρώπων παραμένει ζωντανή. Η ίδια εξομολογείται πως αγαπά να περπατά στο νησί και να μιλά στους γύρω της, σαν να είναι δικοί της άνθρωποι. Της αρέσουν οι μεσημεριανές λιακάδες της Μυκόνου και λατρεύει τα ήθη και τα έθιμα του τόπου της, για τα οποία και αγωνίζεται. Το Mykonos Post μίλησε μαζί της για τη ζωή της στο νησί, αλλά και το έργο του Συλλόγου Γυναικών Μυκόνου.

Πότε δημιουργήθηκε ο Σύλλογος Γυναικών Μυκόνου;

Ο Σύλλογος δημιουργήθηκε το 1979, με εμπνεύστρια και επικεφαλής την αείμνηστη πλέον βιβλιοθηκάριο, Καλλιόπη Τριανταφύλλου. Εκείνη την χρονιά, στον Σύλλογο υπήρχαν 23 μέλη, τα οποία κατάγονταν και διέμεναν στη Μύκονο. Με την πάροδο των ετών, κάποια στιγμή ο Σύλλογος έφτασε να μετρά 350 μέλη, ενώ αυτή τη στιγμή, έχουμε 250-260 μέλη. Φυσικά, είμαστε όλες γυναίκες που διαμένουμε στη Μύκονο. Στις αρχές της ίδρυσης, μέλη του Συλλόγου ήταν αποκλειστικά γυναίκες, οι οποίες ήταν γέννημα θρέμμα Μυκόνου. Στην πορεία των ετών, αυτό άλλαξε, καθώς έχουν εγγραφεί νέες κυρίες οι οποίες δεν κατάγονται από το νησί, αλλά διαμένουν εδώ ή έχουν κάποια σχέση με το μέρος.

Η νεολαία στηρίζει το έργο σας; Υπάρχουν μέλη νεαρότερης ηλικίας στον Σύλλογο;

Υπάρχουν και η αλήθεια είναι πως αυτός είναι και ο στόχος μας τα τελευταία χρόνια. Το να προσελκύουμε όλο και νεότερες ηλικίες. Αυτή τη στιγμή η πιο παλιά είμαι εγώ και οι υπόλοιπες είναι γύρω στα 40 με 50 ετών. Ωστόσο, κατά καιρούς, έχουμε προσεγγίσει και πιο νεαρές ηλικίες.

Ποια είναι η σχέση σας με τη Μύκονο;

Είμαι γέννημα θρέμμα Μυκονιάτισσα και έχω εγγραφεί στον σύλλογο από το 1981. Κάποια χρόνια ήμουν εκτός Μυκόνου, διότι είχε φύγει για σπουδές, ενώ κάποια στιγμή -για οικογενειακούς λόγους-, επέλεξα να επιστρέψω. Αγαπώ το νησί μου και από τη στιγμή που υπάρχει χώρος για όλους, γιατί να μην υπάρχει και για εμάς.

“Τη Μύκονο την έχω πάντα στην καρδιά μου. Εδώ είναι οι φίλοι, οι συγγενείς μου. Το γεγονός πως περπατώ στο δρόμο και γνωρίζω τους ανθρώπους, τους χαιρετάω και τους μιλάω, είναι κάτι το οποίο με κάνει πανευτυχή”

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να επιστρέψετε στον τόπο καταγωγής σας;

Πλέον, θα μπορούσα να πω με σιγουριά πως είμαι εκ πεποιθήσεως επαρχιώτισσα. Καταρχάς, ζούμε σε μια ευλογημένη χώρα. Επίσης, θεωρώ ότι σε όποιο μέρος της Ελλάδας και να πας, είναι όμορφο και φιλόξενο. Τη Μύκονο την έχω πάντα στην καρδιά μου. Εδώ είναι οι φίλοι, οι συγγενείς μου. Το γεγονός πως περπατώ στο δρόμο και γνωρίζω τους ανθρώπους, τους χαιρετάω και τους μιλάω, είναι κάτι το οποίο με κάνει πανευτυχή. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κατοικεί σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο, όπου οι άνθρωποι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Έχω μάθει από μικρό παιδί να έχω επαφή με τον κόσμο γύρω μου και να γνωρίζω τους ανθρώπους που μένουν στον τόπο μου.

Τι αλλαγές παρατηρείτε στο νησί σε σχέση με το παρελθόν;

Το διάστημα που έλειψα από το νησί ήταν γύρω στα οκτώ χρόνια. Όταν επέστρεψα, συνειδητοποίησα πως υπάρχει μεγάλη ανοικοδόμηση. Αυτό ξέρετε, είναι και ένα αποτέλεσμα του τουρισμού. Ο τουρισμός έχει τα καλά και τα κακά του. Το θετικό είναι πως έχει δώσει την οικονομική ευχέρεια στον τόπο να αναπτυχθεί, να κρατήσει τη νεολαία εδώ, δίνοντάς της δουλειά το καλοκαίρι, να μην διώχνει τα παιδιά μας. Ωστόσο, λόγω της τουριστικής ανάπτυξης, υπάρχουν και τα αρνητικά. Ένα από τα αρνητικά είναι πως χτίζονται κτίρια παντού: Μεγάλα και μικρά. Υπάρχει πολύ «λευκό» στη Μύκονο, το οποίο έκρυψε το λιγοστό πράσινο που υπήρχε και τα βράχια. Παρόλα αυτά, οι κάτοικοι έχουν καταφέρει να κρατήσουν τον χαρακτήρα τους, τον πολιτισμό, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Παρά τα τόσα χρόνια που υπάρχει ο τουρισμός, δεν έχει καταφέρει να αλλοιώσει τους ανθρώπους. Κρατάμε τα πανηγύρια μας και όλες τις παραδόσεις. Αυτός είναι και ο στόχος του Συλλόγου μας. Να κρατήσει και να αναβιώσει παλιές συνήθειες και να κρατήσει τις ρίζες μας ζωντανές.

Τι απολαμβάνετε περισσότερο στο νησί, ιδιαίτερα το χειμώνα;

Απολαμβάνω πάρα πολλά πράγματα. Τις μεσημεριανές λιακάδες, τους περιπάτους στο νησί, τους φίλους και τις παρέες μου, τα μαζέματά μας και όλη αυτή την επαφή που είναι πιο ζωντανή τον χειμώνα, λόγω της ηρεμίας που επικρατεί. Ερχόμαστε όλοι πιο κοντά και μαζευόμαστε είτε σε σπίτια, είτε έξω, σε εκδηλώσεις, δράσεις κλπ. Τα τελευταία δυο χρόνια, λόγω της πανδημίας, όλα αυτά έχουν μειωθεί και αυτό είναι κάτι το οποίο μας έχει στοιχίσει, όπως σε όλους τους ανθρώπους. Παρόλα αυτά, είμαστε δεμένοι. Από την άλλη, θα ήμουν αγνώμων αν έλεγα πως δεν εκτιμώ όσα μας προσφέρει το καλοκαίρι και ο τουρισμός. Η Μύκονος δεν μπορεί να ζήσει διαφορετικά, διότι κάποτε ήταν ένας ιδιαίτερα φτωχός τόπος. Η ανάπτυξη του τουρισμού, μας έδωσε την ευχέρεια και την ευκαιρία να απολαμβάνουμε περισσότερο τον τόπο μας. Αυτό μας κάνει να μην ξεχνάμε, αλλά να εκτιμάμε όλα όσα μας έδωσε και εξακολουθεί να μας προσφέρει η Μύκονος.

“Η ανάπτυξη του τουρισμού, μας έδωσε την ευχέρεια και την ευκαιρία να απολαμβάνουμε περισσότερο τον τόπο μας. Αυτό μας κάνει να μην ξεχνάμε, αλλά να εκτιμάμε όλα όσα μας έδωσε και εξακολουθεί να μας προσφέρει η Μύκονος”

Ποιες είναι οι δράσεις και το έργο του Συλλόγου σας;

Καταρχάς, ο Σύλλογός μας έχει μη Κερδοσκοπικό Χαρακτήρα. Βασικός σκοπός της δημιουργίας του ήταν η διατήρηση της παράδοσης. Η καταγραφή, η αναβίωση και η διατήρηση των τοπικών εθίμων, ο εξωραϊσμός, διότι μας ενδιαφέρει και το περιβάλλον, η έκδοση βιβλίων, η διοργάνωση πολιτιστικών και φιλανθρωπικών εκδηλώσεων, επιμορφωτικών σεμιναρίων, χειροτεχνίας και πολλά ακόμη. Επίσης, ως Σύλλογος είμαστε από τα ιδρυτικά μέλη της Ομοσπονδίας Γυναικών Κυκλάδων, μέσα από την οποία έχουμε στενή επαφή με τους αντίστοιχους Συλλόγους άλλων νησιών. Επίσης, έχουμε συμβάλλει οικονομικά σε ντοκιμαντέρ για το υφαντό.

Τι είδους εκδηλώσεις έχετε κάνει κατά καιρούς;

Το 1980, με το που ιδρύθηκε ο Σύλλογος, αρχίσαμε να διοργανώνουμε το αποκριάτικο καρναβάλι με δική μας δαπάνη, μέχρι και το 2007, που το ανέλαβε η ΚΔΕΠΠΑΜ. Επίσης, έχουμε φτιάξει την πρώτη θεατρική ομάδα στη Μύκονο, το πρώτο χορευτικό του νησιού. Άλλη μια δράση του Συλλόγου μας, ήταν τα παζάρια με γλυκά και χειροτεχνίες, ενώ κάνουμε και εργαστήρια ραπτικής, κεντήματος και υφαντού. Σε αυτό το σημείο, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναφέρω πως το υφαντό ήταν κάποτε το βασικό έσοδο για τις Μυκονιάτισσες, αλλά και ξακουστό στα πέρατα του κόσμου. Μάλιστα, ήρθαν στο νησί μόδιστροι απ’ όλο τον κόσμο, προκειμένου να ασχοληθούν με το Μυκονιάτικο υφαντό. Αυτό λοιπόν είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του Συλλόγου. Επίσης, ασχολούμαστε με την καταγραφή και την αναβίωση καινούργιων φορεσιών της παραδοσιακής Μυκονιάτισσας. Κατασκευάσαμε την φορεσιά της Μαντώς Μαυρογέννη και αυτή τη στιγμή έχουμε περίπου τριάντα γυναικείες και τριάντα ανδρικές φορεσιές. Αυτές τις φορεσιές, τις διαθέτουμε στις παρελάσεις, για να ντυθούν τα παιδιά της Γ’ Λυκείου, ενώ τις διαθέτουμε και σε άλλες εκδηλώσεις του Δήμου. Κάνουμε επίσης εκδηλώσεις φιλανθρωπικού χαρακτήρα, όπως το να συγκεντρώνουμε ρουχισμό, τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, όχι απαραίτητα στη Μύκονο. Πρόσφατα, στείλαμε πράγματα στους πυρόπληκτους της Εύβοιας.

Ποια είναι τα σχέδια του Συλλόγου για το άμεσο μέλλον;

Ο Σύλλογός μας, έχει καταγράψει αρκετά από τα παραδοσιακά στοιχεία. Από τραγούδια, κάλαντα, παραμύθια, τραγούδια του γάμου, για το υφαντό, για την δαντέλα της Μυκόνου, τα κοσμήματα της Μυκονιάτισσας. Όλα αυτά, τα έχουμε καταγράψει σε βιβλία. Αυτή τη στιγμή, έχουμε στα σκαριά την δημιουργία ενός χώρου, τον οποίο μάλλον θα μας παραχωρήσει ο Δήμος και πρόκειται να γίνει εργαστήρι χειροτεχνίας. Θέλουμε επίσης να συνεχίσουμε να καταγράφουμε υλικό της παράδοσής μας γιατί υπάρχει μεγάλος πλούτος. Είμαστε όλες άξιες γυναίκες και προσπαθούμε για το καλύτερο.