Αντώνης Αντωνίνης: «Ο χορός ήταν πάντα ο “ψυχολόγος” μου και με βοηθούσε να ξεπεράσω κάθε δυσκολία»

Ο χορός ήταν το πάθος του. Μιμούμενος τα βήματα που έβλεπε σε παραδοσιακά γλέντια, αποφάσισε από πολύ μικρή ηλικία να ασχοληθεί με τους παραδοσιακούς χορούς. Ο Αντώνης Αντωνίνης, ιδρυτικό μέλος της Μυκονιάτικης Βεγγέρας, του Συλλόγου Παραδοσιακών Χορών στη Μύκονο, περιγράφει πώς ξεκίνησε ο Σύλλογος, αλλά και τις δράσεις που οργανώνει στο νησί.

Πότε δημιουργήθηκε η Μυκονιάτικη Βεγγέρα;

Η Μυκονιάτικη Βεγγέρα δημιουργήθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 2016. Εγώ προσωπικά ήμουν παλιότερα σε κάποιον άλλο Σύλλογο και στη συνέχεια ξεκινήσαμε με μια ομάδα ανθρώπων, που ήμασταν μια παρέα ουσιαστικά και δημιουργήσαμε τη Βεγγέρα.

Δεν είναι δηλαδή απλά μια χορευτική ομάδα, σωστά;

Η Βεγγέρα ξεκίνησε σαν μια χορευτική παρέα. Τον πρώτο χρόνο ξεκινήσαμε καθαρά χορευτικά, με δάσκαλο παραδοσιακών χορών που ερχόταν από την Αθήνα. Τότε ήμασταν 14 μέλη και μέχρι να τελειώσει η χρονιά είχαμε φτάσει τα 25. Όσο για τις ηλικίες; Από 15, μέχρι 70 ετών. Στην πρώτη μας παράσταση μπήκαμε κάτω από την «ομπρέλα» του Απολλώνιου Πολιτιστικού Συλλόγου, επομένως ανήκουμε εκεί και έχουμε καλύψει το χορευτικό κομμάτι, το οποίο δεν σας κρύβω ότι είναι και το πιο ζωντανό. Υπάρχει μεγάλη συμμετοχή και αυτή τη στιγμή είμαστε γύρω στα 70 άτομα.

“Κάνουμε ανταλλαγές με άλλα χορευτικά από νησιά, ενώ έχουμε ταξιδέψει και στο εξωτερικό, όπως στη Νέα Υόρκη, ώστε να προβάλλουμε το ελληνικό στοιχείο”

Εσύ αυτή τη στιγμή διδάσκεις στη Μυκονιάτικη Βεγγέρα ή είσαι απλά μέλος;

Διδάσκω αποκλειστικά Μυκονιάτικους χορούς. Μεγάλωσα εδώ, ζω στη Μύκονο και είμαι αυτοδίδακτος. Δεν είναι κάτι το οποίο έχω σπουδάσει κάπου, ωστόσο έχω μάθει μέσα από την εμπειρία και την παρατήρηση, καθώς και τις εκδηλώσεις στις οποίες συμμετείχα όλα αυτά τα χρόνια.

Περίγραψέ μας μια χορευτική εκδήλωση της Μυκονιάτικης Βεγγέρας, ώστε να μπούμε για τα καλά στο κλίμα της ομάδας σας.

Πάντα όταν κάνουμε μια εκδήλωση φροντίζουμε να έχει λαογραφικά στοιχεία του νησιού. Τις περισσότερες φορές, θα έχουμε κάποιο κέρασμα, κάποιο μπουφέ. Θα συνεργαστούμε για παράδειγμα με κάποιο τυροκομείο της Μυκόνου, ώστε ο κόσμος να μάθει για τα προϊόντα του νησιού, ή μπορεί να συνεργαστούμε -όπως ήδη το έχουμε κάνει-, με τη φιλοζωική ένωση της Μυκόνου, ώστε να παράγουμε και κοινωφελές έργο. Παράλληλα, έχουμε κάνει προσφορά στο Κέντρο Υγείας και γενικώς κάνουμε διάφορες δράσεις προσφοράς, πάντα εστιασμένοι στο χορευτικό κομμάτι. Θέλουμε να αναδείξουμε τα τοπικά όργανα της Μυκόνου και όπου πάμε ως Σύλλογος, χορεύουμε σκοπούς του νησιού. Κάνουμε επίσης ανταλλαγές με άλλα χορευτικά από νησιά, ενώ έχουμε ταξιδέψει και στο εξωτερικό, όπως για παράδειγμα στη Νέα Υόρκη, ώστε να προβάλλουμε το ελληνικό στοιχείο.

“Ευχαριστούμε πολύ το Δήμο για τη βοήθειά του. Ωστόσο, επειδή αυτό που κάνουμε είναι πολύ σημαντικό για τα χρόνια που έρχονται, θα μπορούσαμε να έχουμε και περισσότερη στήριξη”

Πότε και πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τον χορό; Τι σημαίνει για εσένα;

Ξεκίνησα από πολύ μικρός διότι ήταν κάτι που μου άρεσε. Έμενα στην Αθήνα, καθώς οι γονείς μου, παρότι και οι δυο Μυκονιάτες, είχαν πάει εκεί για να δουλέψουν, επομένως γεννήθηκα εκεί. Το 1979 επιστρέψαμε στη Μύκονο και έτσι ουσιαστικά από μικρός μένω εδώ. Πάντα μου άρεσε ο χορός και τον παρατηρούσα με θαυμασμό, καθώς οι γονείς και οι παππούδες μου πήγαιναν πάντα σε γλέντια του νησιού. Αφού γοητεύτηκα από αυτόν, μπήκα σε Συλλόγους, εκτός Μυκόνου βέβαια, διότι σπούδασα στην Κρήτη, όμως στη συνέχεια επέστρεψα εδώ και θέλησα να το κάνω επάγγελμα. Δυστυχώς δεν τα κατάφερα. Όμως, μπορώ να πω με σιγουριά πως ο χορός είναι η ζωή μου και έτσι τον έχω πάντα παράλληλα με το επάγγελμά μου σαν χόμπι. Στη Μύκονο, όλα τείνουν να αλλοιωθούν, λόγω του τουρισμού. Εμείς αυτό που κάνουμε στην ουσία είναι μέσω του χορού να φέρνουμε τα παιδιά κοντά στον πολιτισμό και την παράδοσή μας, να τους δείχνουμε τα πατήματα των παππούδων και των προγόνων μας, ώστε να διατηρθούν οι χοροί αυτοί ατόφιοι μέσα στον χρόνο, όπως ήταν και όπως πρέπει να είναι. Επίσης, ανάλογα με την εποχή, διοργανώνουμε και λαογραφικές δράσεις, όπως για παράδειγμα το χειροποίητο, πλεκτό βάγιο το Πάσχα, λαμπριάτικες κουλούρες, σεμινάρια με τοπικά έθιμα των Χριστουγέννων και άλλα λαογραφικά δρώμενα. Ένα πολύ ωραίο έθιμο είναι η παραδοσιακή καράβα. Είναι ουσιαστικά το καράβι που στολίζουμε τα Χριστούγεννα, αντί για έλατο, εδώ στη Μύκονο. Φέτος μάλιστα, λόγω των συνθηκών, φτιάξαμε και στολίσαμε τις καράβες διαδικτυακά.

Ο κόσμος πώς ανταποκρίνεται σε όλη αυτήν την προσπάθεια;

Γενικώς υπάρχει ενδιαφέρον, αλλά σε κάθε δράση συμμετέχει ο κόσμος που πραγματικά ενδιαφέρεται για αυτό με το οποίο καταπιανόμαστε σε κάθε περίπτωση. Δεν έρχονται δηλαδή όλοι σε όλα.

“Φέρνουμε τα παιδιά κοντά στον πολιτισμό και την παράδοσή μας, τους δείχνουμε τα πατήματα των παππούδων και των προγόνων μας, ώστε να διατηρθούν η χοροί αυτοί ατόφιοι μέσα στο χρόνο”

Στον Σύλλογο χορεύετε αποκλειστικά Μυκονιάτικους χορούς ή ασχολείστε και με σκοπούς της υπόλοιπης Ελλάδας;

Κάνουμε χορούς απ’ όλη την Ελλάδα.

Τι είναι αυτό που αγάπησες και ξεχώρισες στον παραδοσιακό χορό;

Συνειδητοποίησα πως όλα τείνουν να αλλοτριωθούν. Παρατήρησα πως οι παραδόσεις μας τείνουν να χαθούν και όντας ρομαντικός, αποφάσισα να ασχοληθώ ώστε να διασωθεί κάτι από την παλιά Μύκονο. Επίσης, ο χορός ήταν για μένα τρόπος έκφρασης. Πάντα στη ζωή μου είχα πολύ στρες, είτε αυτό ήταν στα μαθητικά χρόνια, είτε αργότερα στα εργασιακό κομμάτι και όλο αυτό μου έφευγε όταν χόρευα. Ο χορός ήταν πάντα ο “ψυχολόγος” μου και με βοηθούσε  να ξεπεράσω κάθε δυσκολία. Είτε ήμουν χαρούμενος είτε στενοχωρημένος, πάντα χόρευα, ακόμη και στο σπίτι. Έβλεπα στην τηλεόραση χορευτικά και προσπαθούσα να «ξεσηκώσω» τα βήματα.

Τι στόχο έχεις σε σχέση με την ενασχόλησή σου με το χορό, εκτός από την προσωπική διασκέδαση;

Θέλω να μείνει κάτι για τα παιδιά μου, και αν όχι για αυτά, τότε για τα παιδιά του νησιού, για την επόμενη γενιά. Να σωθούν οι παραδόσεις που τείνουν να χαθούν, διότι νομίζω πως η ταυτότητά μας είναι ουσιαστικά αυτό που μας χαρακτηρίζει και μας κρατάει ενωμένους.

“Συνειδητοποίησα πως όλα τείνουν να αλλοτριωθούν. Παρατήρησα πως οι παραδόσεις μας τείνουν να χαθούν και όντας ρομαντικός, αποφάσισα να ασχοληθώ, ώστε να διασωθεί κάτι από την παλιά Μύκονο”

Ως Σύλλογος, έχετε κάποια άμεσα σχέδια;

Επειδή η κατάσταση με τον κορονοϊό δεν μας επέτρεπε να κάνουμε πολλά πράγματα μέχρι τώρα, σιγά σιγά θέλουμε να ξεκινήσουμε ξανά τις δράσεις και έχουμε στο μυαλό μας να κάνουμε μια έρευνα με μεγάλους ανθρώπους του νησιού, οι οποίοι θα μας αφηγηθούν πράγματα της παράδοσής μας που μπορεί να θυμούνται από τα παιδικά τους χρόνια. Πράγματα που αφορούν μουσικά όργανα και παραδοσιακό χορό.

Ο Δήμος στηρίζει τις προσπάθειές σας;

Ευχαριστούμε πολύ το Δήμο για τη βοήθειά του. Ωστόσο επειδή αυτό που κάνουμε είναι πολύ σημαντικό για τα χρόνια που έρχονται, θα μπορούσαμε να έχουμε και περισσότερη στήριξη.