Κατερίνα Γιακουμέλου: «Εγώ έφερα τη ρυθμική γυμναστική στο νησί»

Η ομάδα της Ρυθμικής Γυμναστικής Μυκόνου πριν λίγες μέρες κατάφερε να κερδίσει σημαντικές διακρίσεις στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αισθητικής Γυμναστικής (σ.σ. Η φιλοσοφία αυτού του αθλήματος βασίζεται στις αρμονικές, ρυθμικές και δυναμικές κινήσεις που εκτελούνται με την χρήση της φυσικής δύναμης που την υποστηρίζει η ευχέρεια των κινήσεων με φυσική αναπνοή), που πραγματοποιήθηκε στο Ελσίνκι της Φινλανδίας. Με αφορμή τη συμμετοχή τους σε μία τόσο σημαντική διοργάνωση, το Mykonos Post επικοινώνησε με την προπονήτριά τους, Κατερίνα Γιακουμέλου, η οποία μίλησε για το πάθος της, την αγάπη και την αφοσίωσή της για το άθλημα, αλλά και για τη μοναδική εμπειρία που έζησαν, εκπροσωπώντας τη χώρα μας στο εξωτερικό.

Τι είναι αυτό που σε οδήγησε στη Μύκονο αλλά και αυτό που τελικά σε κράτησε στο νησί;

Είμαι από την Αθήνα και ήρθα στη Μύκονο τον Σεπτέμβρη του 2013 για δουλειά. Από τότε, μένω μόνιμα στο νησί. Η ζωή εδώ είναι ιδιαίτερη, ειδικά όταν έχεις μεγαλώσει σε μια πόλη. Όμως, όλα είναι συνήθεια. Πλέον συνήθισα τη ζωή εδώ. Έχω βρει τα πατήματά μου, έχω βρει τον άντρα μου και σύντομα περιμένουμε το πρώτο μας παιδάκι.

Πώς προέκυψε η ασχολία σου με τη ρυθμική γυμναστική;

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη ρυθμική από τεσσάρων ετών. Σε αυτό το άθλημα πρέπει να ξεκινάς από μικρή ηλικία, αν θες να εξελιχθείς σωστά και να προχωρήσεις. Ήμουν αθλήτρια ρυθμικής για πολλά χρόνια, στην Ηλιούπολη στην Αθήνα. Έμενα στον Άλιμο, αλλά ο Σύλλογος ήταν στην Ηλιούπολη. Έχω συμμετάσχει σε αρκετά Πανελλήνια και Παγκόσμια πρωταθλήματα, αλλά πάντα ήθελα να γίνω προπονήτρια. Κάπως έτσι, ξεκίνησα να διδάσκω ρυθμική το 2013 στη Μύκονο.

“Με λίγη θέληση, ο άνθρωπος μπορεί να κάνει τα πάντα. Σε οποιονδήποτε τομέα. Με λίγη κούραση και θέληση μπορείς να τα καταφέρεις”

Από την Αθήνα στη Μύκονο λοιπόν. Πρόκειται για μια τεράστια αλλαγή. Πώς πήρες αυτή τη μεγάλη απόφαση;

Σίγουρα είναι μεγάλη η αλλαγή. Ομολογώ πως ήρθε εντελώς τυχαία. Ήμουν είκοσι ετών όταν μου προσέφεραν μια δουλειά στην Κρήτη και μια στη Μύκονο. Διάλεξα τη Μύκονο. Θεωρώ πως έκανα τη σωστή επιλογή, γιατί στο νησί δεν υπήρχε καθόλου το άθλημα της ρυθμικής. Εγώ το έφερα. Είναι το μωρό μου (γέλια). Συγκεκριμένα, με έφερε στο νησί ο κύριος Παναγιώτης Μουγκός, που τότε είχε μια σχολή Tae Kwo Do και ήθελε να προσθέσει και τη ρυθμική. Η συνεργασία μας διήρκησε δύο χρόνια και μετά συνεργάστηκα με τον κύριο Αλέκο Κουκά στον ΑΟ Μυκόνου, που πλέον είναι ΑΕ Μυκόνου. Η συνεργασία μας συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Έχεις κάνει σπουδές στην προπονητική;

Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ρυθμικής Γυμναστικής έκανε σεμινάρια για προπονήτριες και μετά η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού οργάνωσε σχολή προπονητών για το κάθε άθλημα. Με το που τελείωσα το σχολείο ξεκίνησα τις σπουδές μου εκεί και μετά από δύο χρόνια πήρα το πτυχίο μου στην προπονητική.

Τι είναι αυτό που αγαπάς περισσότερο σε αυτό το άθλημα;

Αγαπάω όλο το πακέτο. Είναι στο αίμα μου. Ξεκίνησα από πολύ μικρή και το αγάπησα, οπότε θεωρώ ότι είναι ξεκάθαρα ένα μικρόβιο που έχω στο αίμα μου. Και η μουσική και ο χορός μου αρέσουν πολύ. Δεν τραγουδάω βέβαια, γιατί λυπάμαι τον κόσμο γύρω μου (γέλια).

“Αρκετές φορές σκέφτηκα να τα παρατήσω. Αλλά όταν έχεις να κάνεις με παιδιά, τα οποία αναλαμβάνεις από μικρά και τα βλέπεις να μεγαλώνουν μαζί σου, δεν μπορείς να τα παρατήσεις”

Ποιους στόχους έθεσες όταν ξεκίνησες;

Η αλήθεια είναι πως με τα μυαλά που είχα σε μικρή ηλικία δεν είχα ιδιαίτερους στόχους. Όταν είσαι παιδί πας πιο πολύ για την παρέα, γιατί σου αρέσει, γιατί περνάς καλά. Όταν μεγαλώσεις καταλαβαίνεις τι συμβαίνει και λες «A! Κάτι κάνω καλά τελικά». Μετά τα δεκατέσσερά μου χρόνια, έβαλα στόχους. Έβλεπα ότι είχα προοπτικές, έπαιρνα μετάλλια, ήμουν καλή. Τότε ήταν που ένιωσα πόσο πολύ το αγαπούσα αυτό που έκανα και πόσο δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτό. Άλλαξε όλος ο τρόπος σκέψης μου.

Τι είναι αυτό που ήθελες να φέρεις στο νησί και να διδάξεις στις μικρές σου αθλήτριες;

Για αρχή ήθελα να γνωρίσουν τι ακριβώς είναι η ρυθμική γυμναστική. Να μάθουν πρώτα την πιο ήρεμη πλευρά της και όχι την αγωνιστική, με την οποία εγώ ασχολούμουν τόσα χρόνια. Ο πρωταθλητισμός είναι ένα κομμάτι βάρβαρο. Ωστόσο, τη δεύτερη χρονιά ήθελα και αυτό το κάτι παραπάνω, οπότε δημιουργήθηκε ένα αγωνιστικό τμήμα που σιγά σιγά κατάφερε πολλά, με πιο πρόσφατο επίτευγμα τη συμμετοχή μας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Φινλανδία πριν από λίγες μέρες.

Η ρυθμική ήταν ένα άθλημα που βρήκε ανταπόκριση στη Μύκονο;

Υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον. Όσο τα πιο μικρά κορίτσια βλέπουν τα μεγάλα και τα θαυμάζουν, τότε όλο αυτό γίνεται ακόμη πιο έντονο. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν και πολλές δραστηριότητες στη Μύκονο για τα κορίτσια, η ρυθμική αγκαλιάστηκε σαν άθλημα από την αρχή. Η ρυθμική, άλλωστε, είναι καθαρά ένα γυναικείο άθλημα.

Τόσα χρόνια το βασικό μας πρόβλημα είναι ότι δεν είχαμε τις απαραίτητες υποδομές, με αποτέλεσμα πολλές φορές να βγαίνουμε έξω για να κάνουμε προπόνηση.

Στο παρελθόν, είχατε συμμετάσχει σε αρκετούς αγώνες. Ποιος ήταν ο πιο σημαντικός;

Με την ομάδα μου έχουμε κατέβει σε Πανελλήνιους και Διεθνείς αγώνες. Τον Ιούνιο, μάλιστα, είχαμε πάει σε ένα Διεθνές Πρωτάθλημα στην Ισπανία. Γενικότερα έχουμε συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες και έχουμε μαζέψει μοναδικές εμπειρίες. Τα κορίτσια μου έχουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν, να δουν κάτι διαφορετικό, να παρακολουθήσουν άλλες προπονήσεις. Όλα αυτά είναι εμπειρίες που θα τους μείνουν αξέχαστες. Ο πιο σημαντικός αγώνας είναι αναμφίβολα ο τελευταίος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αισθητικής στο Ελσίνκι της Φινλαδνίας.

Ποιες διακρίσεις κερδίσατε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ρυθμικής στο Ελσίνκι;

Ταξιδέψαμε με τα εικοσιπέντε κορίτσια μου, τα οποία χωρίζονται σε τρεις ομάδες. Η πρώτη απαρτίζεται από δέκα αθλήτριες, ηλικίας οκτώ έως δέκα ετών και κατέκτησε την τέταρτη θέση. Η δεύτερη ομάδα, αποτελείται από οκτώ αθλήτριες, δώδεκα έως δεκατεσσάρων ετών και βγήκε πέμπτη. Είχα και την ομάδα των νεανίδων μου, ηλικίας από δεκατεσσάρων ετών έως δεκαέξι, οι οποίες κέρδισαν την έκτη θέση. Τα πήγαμε πραγματικά πάρα πολύ καλά. Βέβαια, το επίπεδο εκεί ήταν πολύ υψηλό. Αυτό που βλέπαμε μπροστά μας ήταν εξωπραγματικό.

Η ομάδα της Ρυθμικής Γυμναστικής Μυκόνου

“Ο αθλητικός τομέας κατά τη διάρκεια της καραντίνας έμεινε πιο πίσω από όλα τα υπόλοιπα. Έκλεισε πρώτος και άνοιξε τελευταίος”

Πρέπει όντως να ήταν μια μοναδική εμπειρία. Πώς το βιώσατε όλο αυτό;

Η εμπειρία ήταν μαγική. Είχε πάρα πολύ κούραση, αλλά άξιζε ο κόπος και με το παραπάνω. Το να έχεις κάνει τόσα χρόνια προπονήσεις, να έχεις ξεπεράσει τον εαυτό σου και να καταφέρνεις να συμμετάσχεις σε ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα είναι δέος. Αυτό που ένιωσα όταν μπήκα μέσα στο γήπεδο και συνειδητοποίησα πού βρισκόμουν, δεν περιγράφεται με λόγια. Δεν μπορώ να σου περιγράψω αυτό το συναίσθημα. Τόσο εγώ όσο και τα κορίτσια μου ήμασταν πολύ χαρούμενες.

Ποιος είναι ο επόμενος στόχος;

Από εδώ και πέρα το επίπεδο ανεβαίνει. Τον Ιανουάριο θα φέρουμε έναν χορογράφο, τον καλύτερο του κόσμου που υπάρχει στο άθλημα της αισθητικής γυμναστικής, προκειμένου να μας βγάλει χορογραφίες για την επόμενη χρονιά. Τον Μάρτιο, έχουμε αγώνες στην Εσθονία, τον Απρίλιο στο Καζακστάν και τον Ιούνιο στη Μαλαισία. Για να καταφέρουμε να πάμε στο επόμενο Παγκόσμιο πρέπει να έχουμε μαζέψει συμμετοχές από όλα τα προηγούμενα πρωταθλήματα. Φέτος, λόγω του κορονοϊού ήταν η πρώτη χρονιά που γινόταν να σε δηλώσει η χώρα σου και να πας.

Η πανδημία σας επηρέασε;

Μας άφησε πάρα πολύ πίσω. Ο αθλητικός τομέας κατά τη διάρκεια της καραντίνας έμεινε πιο πίσω από όλα τα υπόλοιπα. Έκλεισε πρώτος και άνοιξε τελευταίος. Κάναμε μαθήματα μέσω zoom, αλλά φυσικά δεν είναι το ίδιο όταν πρόκειται για ένα ομαδικό άθλημα. Γινόταν απλά μια συντήρηση. Εγώ μετά ήθελα να ξεκινήσουμε σαν τρελή, δεν μπορούσα να κάθομαι άλλο.

“Τα πήγαμε πραγματικά πάρα πολύ καλά. Βέβαια, το επίπεδο εκεί ήταν πολύ υψηλό. Αυτό που βλέπαμε μπροστά μας ήταν εξωπραγματικό”

Έχετε δικό σας χώρο στο νησί, όπου πραγματοποιούνται οι προπονήσεις;

Πλέον, χάρη στην ΑΕ Μυκόνου, έχουμε χώρο για να προπονούμαστε. Πίσω από το στάδιο ποδοσφαίρου στον Κόρφο, υπάρχουν ειδικές εγκαταστάσεις όπου πραγματοποιούμε τις προπονήσεις μας. Τόσα χρόνια το βασικό μας πρόβλημα είναι ότι δεν είχαμε τις απαραίτητες υποδομές, με αποτέλεσμα πολλές φορές να βγαίνουμε έξω για να κάνουμε προπόνηση.

Υπήρξε κάποια στιγμή που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;

Αρκετές φορές σκέφτηκα να τα παρατήσω. Αλλά όταν έχεις να κάνεις με παιδιά, τα οποία αναλαμβάνεις από μικρά και τα βλέπεις να μεγαλώνουν μαζί σου, δεν μπορείς να τα παρατήσεις. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, τότε σημαίνει ότι κάτι γίνεται λάθος.

Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις στους νέους που ξεκινούν την καριέρα τους ή στα μικρά παιδιά που μπαίνουν τώρα στον χώρο της ρυθμικής;

Θα σου πω αυτό που λέω και στα κορίτσια μου. Με λίγη θέληση, ο άνθρωπος μπορεί να κάνει τα πάντα. Σε οποιονδήποτε τομέα. Με λίγη κούραση και θέληση μπορείς να τα καταφέρεις.