Νίκος Κόκκας: «Άρχισα να αποτυπώνω σε φωτογραφίες την απελπισία του εγκλεισμού»

Η δύσκολη περίοδος της καραντίνας και του εγκλεισμού είναι κάτι που αποτελεί παρελθόν και ελπίζουμε όλοι μας να μην επαναληφθεί. Παρόλα αυτά, έχει χαραχθεί στη μνήμη όλων μας ανεξίτηλα. Ατελείωτες ώρες στο σπίτι, με ψυχολογικές μεταπτώσεις και ολοένα περισσότερες δραστηριότητες, «εντός των τειχών», προκειμένου να μην ξεχάσουμε ότι ζούμε. Ο Νίκος Κόκκας, δημοσιογράφος αλλά και φωτογράφος, αποφάσισε να ξεκινήσει να καταγράφει με τον φακό του καθημερινά τον ίδιο του τον εαυτό, σε διάφορες ψυχικές καταστάσεις που βίωνε, την ίδια ώρα, καθημερινά, παρουσιάζοντας ουσιαστικά ένα φωτογραφικό χρονολόγιο. Από δική του προσωπική ψυχοθεραπεία, αυτό κατέληξε να γίνει φωτογραφική έκθεση, την οποία παρουσιάζει στη Μύκονο, στον πολυχώρο «Area», μέχρι και τις 19 Σεπτέμβρη. Το Mykonos Post επικοινώνησε με τον φωτογράφο, ο οποίος εξομολογήθηκε αρκετά πράγματα για την έμπνευσή του, το έργο του γενικότερα, τη σχέση του με τη Μύκονο και όλα όσα αγαπά στο νησί.

Ποια είναι η σχέση σας με τη Μύκονο;

Έρχομαι στη Μύκονο κατά διαστήματα τα καλοκαίρια και έχω ξεκινήσει ουσιαστικά την επαφή μου με το νησί εδώ και 9 χρόνια, με κάποιες επαγγελματικές επαφές και πλέον έχω και προσωπικές σχέσεις. Συνεργαζόμουν με ένα ετήσιο περιοδικό για τη Μύκονο, καθώς είμαι και δημοσιογράφος στο επάγγελμα, επομένως ήμουν κάθε Ιούνιο, όλο το μήνα στο νησί, κάνοντας ρεπορτάζ και φωτογραφήσεις. Οι μήνες που ερχόμουν για δουλειά δεν ήταν ποτέ σε υψηλή τουριστική περίοδο, οπότε δεν αντιμετώπιζα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάποιος που βρίσκεται στο νησί τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο. Τότε υπάρχει υπερβολική κινητικότητα, οπότε μπορεί πολλές φορές να είναι λίγο δυσάρεστο αυτό.

“Μου αρέσει να φωτογραφίζω πολύ φαγητό, ακόμη και τους ίδιους τους ανθρώπους της παραγωγής, όπως για παράδειγμα τυροκόμους, βοσκούς και ανθρώπους που έχουν άμεση σχέση με τη γη και την παραγωγή”.

Τι σας αρέσει και τι απολαμβάνετε περισσότερο στο νησί;

Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται στη Μύκονο, έχουν μια συγκεκριμένη διάθεση για το νησί πριν ακόμα έρθουν. Υπάρχει μια φήμη που έχει δημιουργηθεί από ανθρώπους του παρελθόντος, πως οι άνθρωποι που έχουν σκοπό να επισκεφτούν τη Μύκονο είναι πιο ελεύθεροι, πιο επικοινωνιακοί, ενώ φλερτάρουν χωρίς να έχουν δεύτερες σκέψεις. Όντως, όταν επισκέπτεσαι τη Μύκονο, αισθάνεσαι σαν να έχεις περάσει ένα σύνορο. Ότι δεν είναι δηλαδή όπως τα υπόλοιπα μέρη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει κάποια «επαναστατική» διάθεση. Αυτό που εννοώ είναι ότι το νησί σε προδιαθέτει να είσαι λίγο πιο ελεύθερος και χαλαρός.

Τι σας αρέσει να φωτογραφίζετε περισσότερο;

Όταν είμαι ελεύθερος, χωρίς κάποιο assignment από κάποιο συνεργάτη, φωτογραφίζω ό,τι μου αρέσει. Γι’ αυτό το λόγο και ο λογαριασμός μου στο Instagram είναι αρκετά πληθωρικός, δεν έχει μια συγκεκριμένη τεχνοτροπία. Εκεί δείχνω περισσότερο πράγματα τα οποία με εμπνέουν, ενώ τα επαγγελματικά τα έχω περισσότερο στην κεντρική μου ιστοσελίδα. Επαγγελματικά λοιπόν έχω κάνει επίσημα τα πάντα εκτός από μόδα. Σε όλους τους άλλους τομείς, μου αρέσει να φωτογραφίζω πολύ φαγητό, τους ανθρώπους της παραγωγής, όπως για παράδειγμα τυροκόμους, βοσκούς και ανθρώπους που έχουν άμεση σχέση με τη γη και την παραγωγή. Φωτογραφίζω επίσης αρχιτεκτονική, ξενοδοχεία και κάνω πάρα πολλά πορτρέτα.

Τι ακριβώς είναι αυτό που σας εμπνέει περισσότερο για τα πορτρέτα;

Τα πορτρέτα είναι από τις θεματολογίες για τις οποίες δεν ανησυχώ ποτέ. Έχω μια άνεση με τους ανθρώπους, τους οποίους επιδιώκω να γνωρίζω πρώτα-αν έχω αυτή την πολυτέλεια- ώστε να μπορώ να μπω στην ψυχοσύνθεσή τους. Με αυτό τον τρόπο επίσης κερδίζω την εμπιστοσύνη τους. Αν πρόκειται ωστόσο για πορτρέτο ανθρώπου που δεν έχω τη δυνατότητα να γνωρίσω, τότε προκύπτει μεγάλη έρευνα, ώστε να μπορέσω να δω παλιότερες δηλώσεις του και τι ακριβώς κάνει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Πάντα πηγαίνω διαβασμένος στα πορτρέτα, δεν κάνω ποτέ κάτι τυχαίο. Μεγαλώνοντας παρακολουθούσα όσο περισσότερο μπορούσα εκθέσεις τέχνης και νομίζω πως κάθε φορά εμπνέομαι από κάτι διαφορετικό.

Υπάρχει κάποια φωτογραφία που να έχει χαραχθεί στη μνήμη σας; Κάποια που να είναι η αγαπημένη σας;

Αυτή η ερώτηση είναι όπως η εξής: «Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στην Ελλάδα;», η απάντηση λοιπόν είναι: «Δεν έχω». Στην Ελλάδα γενικά συνήθως κατηγοριοποιούμε τα πράγματα. Οι φίλοι μου για παράδειγμα επειδή μένω εδώ ένα διάστημα, με κατηγοριοποιούν ως Μυκονιάτη. Παρόλα αυτά αν με ρωτήσετε πού θα πάω διακοπές, πιθανότατα θα σας πω ότι θα με βρείτε σε κάποιο από τα μικρά νησάκια κάτω από τη Νάξο. Έτσι λοιπόν, δεν θέλω να κατηγοριοποιήσω τα έργα μου και θα σας πω ότι το καθένα μου αρέσει ξεχωριστά και για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Ιδιαίτερα όσον αφορά τα πορτρέτα, είμαι περήφανος σχεδόν για όλα.

“H συγκεκριμένη έκθεση είναι μια αποτύπωση του εγκλεισμού του πρώτου lockdown, αλλά και μια έκθεση με πάρα πολύ κυνισμό. Ουσιαστικά άρχισα να αποτυπώνω την απελπισία του εγκλεισμού”

Αυτό το διάστημα, μέχρι και τις 19 Σεπτεμβρίου βρίσκεται σε εξέλιξη η ατομική σας έκθεση στη Μύκονο με τίτλο «Locked Down».

H συγκεκριμένη έκθεση είναι μια αποτύπωση του εγκλεισμού του πρώτου lockdown, αλλά και μια έκθεση με πάρα πολύ κυνισμό. Ουσιαστικά άρχισα να αποτυπώνω την απελπισία του εγκλεισμού. Ήταν μόλις είχα συνειδητοποιήσει ότι δεν θα έχω δουλειά και ότι θα είμαι κλεισμένος σε ένα σπίτι. Για να καταπολεμήσω λοιπόν αυτό το συναίσθημα ξεκίνησα να βγάζω μια φωτογραφία τον εαυτό μου την ημέρα, με έναν πιο εικαστικό τρόπο. Ανέβαζα τις φωτογραφίες κάθε βράδυ μια συγκεκριμένη ώρα. Η ανταπόκριση του κοινού μου έδωσε θάρρος διότι το ξεκίνησα σαν κάτι δικό μου, προσωπικό, σαν μια αυτό-ψυχανάλυση και στην πορεία συνειδητοποίησα πως αρέσει στο κοινό που με ακολουθούσε. Κάθε μέρα λοιπόν στις 13:00 έβγαινε η απόφαση της θεματολογίας της ημέρας, η οποία έβγαινε είτε από τις ειδήσεις, είτε από τη δική μου ψυχολογική κατάσταση,  είτε από κάποιο απωθημένο που μου έβγαινε εκείνη τη στιγμή ή μια διάθεση σαρκασμού, ή αυτοσαρκασμού. Το κράτησα λοιπόν πιστά και ανέβαζα ευλαβικά μια φωτογραφία την ημέρα, μέχρι και που μας άνοιξαν. Ήταν κάτι που ξεκίνησε κατά λάθος, γιατί δεν κάνω εκθέσεις. Κάποια στιγμή, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον Γιώργο Καρτάλο από την  Αίθουσα Τέχνης «αγκάθι Κartάλος», ο οποίος μου έκανε την πρόταση να το κάνουμε έκθεση και έτσι ξεκίνησε όλη η διαδικασία της. Κάπως έτσι ταξίδεψε αυτό το project. Τώρα το εκθέτουμε στον χώρο «Area» στη Μύκονο, ένα παλιό συνεργείο που «μεταμορφώθηκε» σε πολυχώρο τέχνης και δημιουργίας. Η έκθεση θα συνεχιστεί μέχρι και τις 19 Σεπτέμβρη.

“Κάθε μέρα  στις 13:00 έβγαινε η απόφαση της θεματολογίας της ημέρας, είτε από τις ειδήσεις, είτε από τη δική μου ψυχολογική κατάσταση,  είτε από κάποιο απωθημένο που μου έβγαινε εκείνη τη στιγμή ή μια διάθεση σαρκασμού ή αυτοσαρκασμού”

Αυτό το διάστημα σχεδιάζετε κάποιο επόμενο project;

Θα ετοιμάσω σίγουρα κάτι για του χρόνου, για τον ίδιο χώρο, όμως δεν έχω μέχρι στιγμής ένα συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό μου. Ο νους γεννά συνέχεια ιδέες, οπότε “δουλεύω” ακόμη διάφορα πράγματα μέσα μου, τα οποία κάποια στιγμή θα υλοποιηθούν.

Info
Η έκθεση του Νίκου Κόκκα έχει ξεκινήσει στον πολιτιστικό χώρο “Area” (Άνω Μύλος, Μύκονος, 2289025717) και θα ολοκληρωθεί στις 19 Σεπτεμβρίου.