Σοφία Καλπουρτζή: «Από τη στιγμή που μπήκε το πιάνο στο σπίτι ήθελα να το ανακαλύψω»

Πρόκειται για μια ταλαντούχα μουσικό, που ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική σε ηλικία έξι χρονών. Όταν γράφτηκε στη Σχολή «Γ. Αξιώτης», ανακάλυψε το ταλέντο αλλά και την κλίση της στο πιάνο, με το οποίο ασχολείται μέχρι σήμερα. Η Σοφία Καλπουρτζή μιλά για το πάθος της με τη μουσική, τονίζοντας πως για εκείνη είναι ένας τρόπος έκφρασης, ένας τρόπος εκτόνωσης και επικοινωνίας.

Πώς είναι να μεγαλώνεις στη Μύκονο; Έχεις όμορφες αναμνήσεις από την παιδική σου ηλικία;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Μύκονο, ενώ την παιδική μου ηλικία την πέρασα στη Χώρα. Εχω πολλές όμορφες αναμνήσεις από εκείνα τα χρόνια. Δεν υπήρχε κανένας φόβος, κανένας κίνδυνος. Όλη την ημέρα παίζαμε έξω με τους φίλους μας, κάναμε ποδήλατο, πηγαίναμε για μπάνιο, παίζαμε μπάλα ή μπάσκετ στη Λάκκα. Ήταν ξέγνοιαστα και ανέμελα.

“Η γιαγιά μου είχε καταπληκτική φωνή και συνήθιζε να τραγουδάει όταν ήταν νέα σε διάφορες εκδηλώσεις στο νησί. Κάπως έτσι θεωρώ πως ξεκίνησε να περνάει το «μικρόβιο» της μουσικής και σε εμένα”

Με ποια αφορμή μπήκε η μουσική στη ζωή σου;

Η γιαγιά μου είχε καταπληκτική φωνή και συνήθιζε να τραγουδάει όταν ήταν νέα σε διάφορες εκδηλώσεις στο νησί. Κάπως έτσι θεωρώ πως ξεκίνησε να περνάει το «μικρόβιο» της μουσικής και σε εμένα. Έπειτα, η μεγάλη μου αδερφή ξεκίνησε μαθήματα πιάνου, αλλά και στη χορωδία της Μουσικής Σχολής «Γεώργιος Αξιώτης». Θυμάμαι πως από τη στιγμή που μπήκε το πιάνο στο σπίτι ήθελα να το ανακαλύψω. Οπότε, σε ηλικία έξι ετών γράφτηκα και εγώ στο πιάνο και στη χορωδία, ενώ στη συνέχεια παρακολούθησα μαθήματα αρμονίας, βιολιού, μπαγλαμά και ακορντεόν.

Το πιάνο είναι ένα εύκολο μουσικό όργανο; Πόσο δύσκολο είναι για κάποιον αρχάριο να μάθει να παίζει;

Το πιάνο είναι σήμερα ένα από τα πλέον δημοφιλή μουσικά όργανα στον κόσμο. Επικράτησε στο κοινό χάρη στη μεγάλη ποικιλία των μουσικών ειδών που μπορεί να αποδώσει: μουσική κλασική, παραδοσιακή, λαϊκή, σύγχρονη, τζαζ κ.α. Το κυριότερο πλεονέκτημα του πιάνου πιστεύω πως είναι η πολυφωνία, δηλαδή η ιδιότητά του να παράγει ταυτόχρονα πολλούς ήχους. Παρέχει, δηλαδή, τη δυνατότητα της εκτέλεσης σύνθετων έργων με πολύ πλούσιο μουσικό αποτέλεσμα. Αυτή η ποικιλία, ενώ προσφέρει μια ευκολία ως προς τις δυνατότητες που μπορεί να δώσει στον μουσικό, ταυτόχρονα αποτελεί τη μεγαλύτερη δυσκολία του οργάνου, καθώς απαιτεί πολύ χρόνο και μελέτη για να ανακαλύψεις και να «κατακτήσεις» όλα αυτά τα διαφορετικά μουσικά είδη. Κάθε είδος έχει τους δικούς του κανόνες, είναι σαν να μπαίνεις κάθε φορά σε διαφορετικό μουσικό κόσμο, σαν να ξεκινάς σχεδόν από την αρχή.

Μετά το σχολείο, ακολούθησες σπουδές πάνω στη μουσική;

Μετά το σχολείο αποφάσισα να μην πάω σε μουσικό πανεπιστήμιο και να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στο Ωδείο. Πέρασα στη Φιλολογία στο ΑΠΘ και ταυτόχρονα ολοκλήρωσα τις βασικές σπουδές στο πιάνο και το ειδικό αρμονίας στο Ωδείο Άνω Πόλης της Θεσσαλονίκης. Ταυτόχρονα, παρακολούθησα μαθήματα τζαζ πιάνου και αρμονίας. Στη συνέχεια, εργάστηκα στο Ωδείο και συνεχίζω μέχρι και σήμερα τις σπουδές μου στη μουσική, ενώ παράλληλα διδάσκω και συμμετέχω σε live εμφανίσεις και σε κάποιους δίσκους.

Υπάρχει κάτι που θέλεις να περάσεις μέσα από τη μουσική σου;

Πιστεύω απόλυτα μια φράση που έχει πει η Ελένη Καραΐνδρου: «Η μουσική είναι η πιο άμεση γλώσσα που υπάρχει στον κόσμο και σαν άμεση γλώσσα καρφώνει τα βέλη της στην καρδιά και την ψυχή του ανθρώπου». Επομένως, για μένα η μουσική είναι ένας τρόπος έκφρασης, ένας τρόπος εκτόνωσης και επικοινωνίας. Είναι ο υπέρτατος τρόπος έκφρασης συναισθημάτων, η φυγή από την πραγματικότητα, το ταξίδι του μυαλού!

Υπήρξε κάποια δύσκολη στιγμή στη μουσική σου πορεία; Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις;

Η αλήθεια είναι πως δεν υπήρξε καμία στιγμή που να σκέφτηκα πως θέλω να παρατήσω τη μουσική.

“Για μένα η μουσική είναι ένας τρόπος έκφρασης, ένας τρόπος εκτόνωσης και επικοινωνίας. Είναι ο υπέρτατος τρόπος έκφρασης συναισθημάτων, η φυγή από την πραγματικότητα, το ταξίδι του μυαλού”

Έχεις εμφανιστεί σε μουσικές εκδηλώσεις της Μυκόνου;

Από μικρή μέσω της Μουσικής Σχολής αλλά και έπειτα με τα μουσικά σχήματα «ΜεθΩδος των τριών» και «Familia Musicata» έχουμε εμφανιστεί  σε εκδηλώσεις στην ΚΔΕΠΠΑΜ, στο Γρυπάρειο Πολιτιστικό Κέντρο, στο θεατράκι της Λάκκας, στη Μικρή Βενετία, στο 1^ο και 2^ο Δημοτικό Σχολείο, αλλά και σε κάποια μαγαζιά της Μυκόνου, όπου πραγματοποιήσαμε live εμφανίσεις. Ειδικά με το σχήμα «ΜεθΩδος των τριών», στο οποίο παίζω πιάνο, η Σοφία Βουλγαρίδου ακορντεόν και η Χριστίνα Σαμαρά είναι στα φωνητικά, πραγματοποιούμε μέχρι και σήμερα αρκετές εμφανίσεις.

Πώς βίωσες την περίοδο της πανδημίας ως μουσικός; Επηρεάστηκε η καθημερινότητά σου;

Η μουσική, το θέατρο και ο αθλητισμός υπήρξαν από τα μεγαλύτερα «θύματα» της πανδημίας. Η προηγούμενη περίοδος έφερε πλήγματα στους συγκεκριμένους τομείς, αλλά και στα άτομα που ασχολούνται με αυτούς. Μέσα σε μια νύχτα, παραστάσεις κατέβηκαν, συναυλίες ακυρώθηκαν και αθλητικές διοργανώσεις αναβλήθηκαν μέχρι νεοτέρας. Την ίδια στιγμή, στις ζωές όλων αυτών των ανθρώπων επικράτησε η ανασφάλεια.

Εμένα μου έλειψε πολύ η δουλειά μου· Το γεγονός ότι δεν μπορούσα να πάω στις πρόβες, να συνεχίσουμε αυτό που αρχίσαμε. Μου έλειψε η ανθρώπινη επαφή με τους συνεργάτες, τους φίλους μου. Μου έλειψε το αίσθημα της δημιουργίας. Ένιωθα ανενεργή και το χειρότερο είναι ότι δεν ήξερα πότε θα ξαναπαίξω. Το αίσθημα αβεβαιότητας και η έλλειψη ενθουσιασμού και προοπτικής ήταν οι πιο δύσκολες συνέπειες ως προς τη διαχείριση.

“Θέλω πάντα να εκφράζομαι με τα τραγούδια που μου αρέσουν και να επικοινωνώ στον κόσμο την αγάπη μου για αυτά”

Είναι αλήθεια πως έπαιξες πιάνο στο τραγούδι «Αφού μπορείς» του Γιώργου Νταλάρα; Πώς βίωσες τη συγκεκριμένη εμπειρία;

Νιώθω πολύ μεγάλη χαρά που έπαιξα σε αυτό το τραγούδι μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα. Η συνεργασία μας ήταν κάτι παραπάνω από σημαντική. Εκτός από ένας μεγάλος ερμηνευτής, είναι και ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Έχω συνεργαστεί, ακόμη, με τον Στάμο Σέμση και τη Φωτεινή Δάρρα και έχω παίξει στον δίσκο της Ελένης Μπουσμαλή «Εισαγωγικά και Παρενθέσεις». Τους θαυμάζω και τους εκτιμώ όλους.

Ποίοι συνθέτες σε εμπνέουν;

Θεωρώ πως ο κορυφαίος Έλληνας συνθέτης και ποιητής είναι ο Μάνος Χατζιδάκις. Τον θαυμάζω και με εμπνέει τόσο σε ό,τι αφορά τη μουσική του, όσο και στην ποίησή του. Συνδέει αρμονικά τη λόγια μουσική με τη λαϊκή μουσική παράδοση. Κατά τη γνώμη μου, αυτό που επί της ουσίας μας χάρισε και συνεχίζει διαχρονικά να συμβολίζει ο Μάνος Χατζιδάκις, ήταν ένας διαφορετικός δρόμος στη μουσική, αλλά και στη ζωή. Ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει τη μουσική με εμπνέει και με συγκινεί πραγματικά.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια αλλά και τα πιο τρελά σου όνειρα;

Προς το παρόν, το σίγουρο είναι πως θα παίξουμε με τη Χριστίνα Σαμαρά στο θέατρο Πειραιά την 1^η Απριλίου, όπου θα παρουσιάσουμε και το καινούριο τραγούδι της Χριστίνας (που το τραγουδάει με την Έλλη Πασπαλά), με τίτλο “Μία και καλή”. Όσον αφορά τα όνειρά μου, θέλω πάντα να εκφράζομαι με τα τραγούδια που μου αρέσουν και να επικοινωνώ στον κόσμο την αγάπη μου για αυτά. Να κάνω αρκετές ακόμα ζωντανές εμφανίσεις, να συμμετάσχω σε συναυλίες και ηχογραφήσεις, φιλοδοξώντας κάποια στιγμή να παρουσιάσω και τις δικές μου συνθέσεις.