Τζωρτζίνα Αρμακόλα: «Η Μύκονος ήταν το καταφύγιο των εφηβικών μου χρόνων»

Μπορεί να μην είναι Μυκονιάτισσα, όμως το νησί είχε πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά της. Η Τζωρτζίνα Αρμακόλα ανακάλυψε σχετικά νωρίς το ταλέντο και την κλίση που είχε στις τέχνες και ασχολήθηκε με αρκετές από αυτές. Ο χορός, η ζωγραφική, το τραγούδι και η γλυπτική, έγιναν μέρος της ζωής της. Ωστόσο, η ζωγραφική την κέρδισε, καθώς από μικρή έλεγε χαρακτηριστικά πως θέλει να γίνει «ζωγράφα». Λόγω της ενασχόλησής της με το αντικείμενο, ταξίδεψε σε μέρη του κόσμου όπου χτυπά ο παλμός της τέχνης, δημιουργώντας μια «κυψέλη» εμπειριών που θα κρατήσει για μια ζωή. Η ίδια κάνει μια εξομολόγηση στο Mykonos Post για όλα όσα αγαπά στη Μύκονο αλλά και τη μεγάλη της αγάπη, τη ζωγραφική, ενώ παράλληλα αναφέρεται στην έκθεσή της στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Ποια είναι η σχέση σας με τη Μύκονο; 

Κατάγομαι από την Τήνο και η Μύκονος ήταν πάντα μέρος του ορίζοντά μου. Στη Μύκονο και τη Δήλο, ερχόμουν παιδί, με το “ATLANTIS”,  ένα εκδρομικό καραβάκι που είχε ο πατέρας μου. Όταν αργότερα μετοίκησε στη Μύκονο, ανοίγοντας το τουριστικό γραφείο WINDMILLSTRAVEL, ταξίδεψα κι εγώ στο νησί των ανέμων. Η Μύκονος ήταν το καταφύγιο των εφηβικών μου χρόνων. Για πολλά χρόνια κι ενώ έλειπα τους χειμώνες, αναπολούσα το βραχάκι απ’ όπου έκανα βουτιές και τους φίλους που απέκτησα τελειώνοντας το Λύκειο στη Μύκονο. Βέβαια, μου κρατούσαν ζεστασιά οι φίλοι μου με τα γράμματά τους. Κάθε Πάσχα και καλοκαίρι, λαχταρούσα πάντα να επιστρέψω στη Μύκονο. Χανόμουν στα σοκάκια, που εσκεμμένα δεν συγκρατούσα, για να τα ανακαλύπτω ξανά και ξανά.

Τι είναι αυτό που αγαπάτε περισσότερο στη Μύκονο; 

Αγαπώ την Άνοιξη στο νησί. Τις προετοιμασίες για τον ερχομό του καλοκαιριού. Την αντανάκλαση του λευκού και την αρχιτεκτονική της. Αγαπώ τα ξωκλήσια της και τον φάρο τον Αρμενιστή που μένει αναλλοίωτος μέσα στα χρόνια, τη θάλασσα και τα βράχια της. Τα πανηγύρια, τη λούζα και το κρασί του κύριου Στέφανου, την έγνοια και την φροντίδα της κυρίας Άννας. Αγαπώ τους ανθρώπους της.

“Κάθε Πάσχα και καλοκαίρι, λαχταρούσα πάντα να επιστρέψω στη Μύκονο. Χανόμουν στα σοκάκια, που εσκεμμένα δεν συγκρατούσα, για να τα ανακαλύπτω ξανά και ξανά”.

Πώς μοιράζετε το χρόνο σας μεταξύ Αθήνας και Μυκόνου; 

Ζω και εργάζομαι στην Αθήνα και στη Μύκονο. Στη Μύκονο έχω πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχω συμμετάσχει σε ομαδικές που επιμελείται η εικαστικός – συγγραφέας Μαρίνα Πετρή.

Πότε ανακαλύψατε για πρώτη φορά το ταλέντο σας στη ζωγραφική;

Από την παιδική μου ηλικία, ήθελα να ασχοληθώ με την τέχνη, μάλιστα έλεγα χαρακτηριστικά πως θέλω να γίνω «ζωγράφα». Η μητέρα μου αναγνωρίζοντας το ταλέντο μου, με ώθησε να παρακολουθήσω το εικαστικό εργαστήρι Δήμου Τήνου (1985-1990), με δάσκαλο τον ζωγράφο Παναγιώτη Μεταξά. Επίσης, το 1992 σπούδασα Ελεύθερο και Γραμμικό Σχέδιο στο εργαστήρι του Βρασίδα Βλαχόπουλου και είμαι απόφοιτος του Προπαρασκευαστικού & Επαγγελματικού Σχολείου Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου (1999-2002). Κάποια εποχή με είχε κερδίσει ο χορός, όπως χαρακτηριστικά είχε πει ο δάσκαλος της ζωγραφικής κι έτσι μεταβήκαμε στην Αθήνα όπου παρακολούθησα την σχολή του Γιάννη Μέτση, παράλληλα με την σχολή της Ραλλούς Μάνου. Αργότερα ασχολήθηκα  και με το τραγούδι, όπου παρακολούθησα τμήματα φωνητικής στο μουσικό εργαστήρι του Σπύρου Σακκά, αλλά και μαθήματα από την δασκάλα φωνητικής Μίρκα Γεμεντζάκη. Παρόλα αυτά, η αγάπη μου για την ζωγραφική δεν υπερνικήθηκε κι έτσι από τότε που τελείωσα τη σχολή μαρμαρογλυπτικής, ασχολούμαι επαγγελματικά με τη ζωγραφική.

“Η αγάπη μου για την ζωγραφική δεν υπερνικήθηκε κι έτσι από τότε που τελείωσα τη σχολή μαρμαρογλυπτικής, ασχολούμαι επαγγελματικά με τη ζωγραφική”.

Τι εμπειρίες έχετε από τα ταξίδια σας στο εξωτερικό, σε σχέση με την τέχνη σας; Πού ταξιδέψατε και τι αποκομίσατε από αυτά τα ταξίδια; 

Στη Φλωρεντία έμεινα εντυπωσιασμένη από τον τρούλο του καθεδρικού ναού (Ντουόμο) του Μπρουνελλέσκι, τον «Δαβίδ», αλλά κυρίως από τα ημιτελή αγάλματα του Μιχαήλ Άγγελου που φαίνεται σαν να τα ψάχνει ο γλύπτης μέσα στον μαρμάρινο όγκο. Ντα Βίντσι, Καραβάτζιο, Τιτσιάνο, Ραφαήλ, Μποτιτσέλλι και άλλοι, ήταν ένα πολιτισμικό ξύπνημα. Η Ρώμη είναι ένας απέραντος αρχαιολογικός χώρος. Όπου κι αν κοιτάξεις, πλουτίζεις, αλλά τα γλυπτά του Μπερνίνι και η καπέλα Σιστίνα, μου έμειναν αναλλοίωτα στη μνήμη. Τα υπέροχα ψηφιδωτά της Ραβέννα, η Μπιενάλε της Βενετίας και πολλά ακόμα πράγματα που αντίκρισα, στη θέα των οποίων σίγουρα δεν μπορείς να μείνεις ασυγκίνητος. Όπως καταλαβαίνετε, δεν θα μπορούσα να μιλήσω αναλυτικά για την κάθε χώρα ξεχωριστά. Θα αναφέρω περιεκτικά ότι έκανα ελεύθερες σπουδές στην Αγγλία, στην Αυστρία, στην Γαλλία, στην Γερμανία, στην Ισπανία, ενώ επισκέφτηκα το Βέλγιο, την Ολλανδία και το Μεξικό. Φρίντα Κάλο, Βαν Γκογκ, Μοντριάν, Γκωγκέν, Ιερώνυμος Μπος,  Ρενέ Μαγκρίτ, Πικάσσο, Νταλί, Βελάθκεθ, Γκόγια, Μιρό, Γκαουντί, Δομίνικος Θεοτοκόπουλος, Πάουλ Κλέε, Μαξ Μπέκμαν, Ντεγκά, Κοκτώ, Σεζάν, Καμίλ Κλωντέλ, Ροντέν, Κοκόσκα, Κλιμτ, Σίλερ, Χούντερτβασερ,Τέρνερ, Λούσιαν Φρόιντ, είναι οι πρώτοι που μου έρχονται στο μυαλό και δεν μπορώ να παραλείψω, πέραν της αρχιτεκτονικής, του θεάτρου, της μουσικής, του κινηματογράφου, του χορού της φωτογραφίας, των μνημείων. Απ΄ όλα αυτά αποκόμισα ότι το μεσουράνημα αντιστοιχεί με την παύση. Τι θα ήταν όλα αυτά αν δεν κοντοστεκόμασταν να τα απολαύσουμε; Κι ύστερα γεμάτοι από συγκίνηση, να πορευτούμε αναλόγως.

Σε τι ύφος κινούνται τα έργα σας και ποια είναι η τεχνική που ακολουθείτε; 

Στην τελευταία μου δουλειά, χρησιμοποιώ την τεχνική του παστέλ και η προσέγγιση μου είναι ανθρωποκεντρική. Είναι ελεύθερες αναπαραστάσεις από μνήμης, της ανθρώπινης μορφής. Έχω επίσης κατά καιρούς κάνει χρήση της τεχνικής του κολλάζ με χαρτί και ύφασμα.

“Στη Μύκονο αγαπώ την αντανάκλαση του λευκού και την αρχιτεκτονική της. Τα ξωκλήσια της και τον φάρο τον Αρμενιστή που μένει αναλλοίωτος μέσα στα χρόνια, τη θάλασσα και τα βράχια. Τα πανηγύρια, τη λούζα και το κρασί του κύριου Στέφανου, την έγνοια και την φροντίδα της κυρίας Άννας. Αγαπώ τους ανθρώπους της”.

Ασχολείστε ενεργά και με την γλυπτική; 

Κατάγομαι από έναν τόπο που γέννησε τον Χαλεπά, έναν σπουδαίο γλύπτη, από τον οποίο μοιραία έχω επηρεαστεί. Σπούδασα μαρμαρογλυπτική, όπου η υλική διάσταση του γεωγραφικού χώρου παίζει σημαντικό ρόλο σε σύγκριση με την ζωγραφική.  Στο μάρμαρο η τεχνική είναι αφαιρετική γι΄ αυτό χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή. Έχω φτιάξει γλυπτά από άλφα μπλοκ που είναι μαλακό και σχετικά εύχρηστο υλικό.

Χθες, μάλιστα, ξεκίνησε και η έκθεσή σας στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.

Ναι, έχω την χαρά να φιλοξενηθεί η έκθεση με τίτλο «Ανθρώπων έργα», στο café του Αρχαιολογικού Μουσείου. Ξεκινά στις 15-12-21 και θα κρατήσει μέχρι τις 15-02-22. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 19-12-21 από τις 11:00 μέχρι τις 15:00. Η επιμελήτρια της έκθεσης, είναι η αρχαιολόγος Μαρία Γιαννοπούλου. Θα περιλαμβάνει έργα από την τελευταία μου δουλειά. Έργα ζωγραφικής, κυρίως πορτραίτα σε ήρεμη στάση περισυλλογής. Είναι μια δουλειά της οποίας χρωστάω πολλά στην συμβουλευτική του εικαστικού Αλέκου Κυραρίνη.

Οι εκθέσεις στις οποίες έχει συμμετάσχει η Τζωρτζίνα Αρμακόλλα στο παρελθόν:

Ατομικές εκθέσεις

2021 Café Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, Αθήνα

2021 Δημοτική Πινακοθήκη, Μύκονος

2019 Δημοτική  Πινακοθήκη, Μύκονος

2017 Δημοτική Πινακοθήκη, Μύκονος

2017 “openoeuvre” Δημοτικό σχολείο Αρνάδου, Τήνος

στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Τήνου (επιμέλεια Θέμης Ροδαμίτης).

2013 Art Café «Μποτίλια στο Πέλαγο» Πρέβεζα

Ομαδικές εκθέσεις

2020 Δημοτική  Πινακοθήκη Μυκόνου (επιμέλεια Μαρίνα Πετρή)

2010  «75 Χρόνια Μίκης Θεοδωράκης». Ίδρυμα Ευγενίδου Αθήνα

2008 «Αντιπαραθέσεις στη Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη»

Ελληνογαλλικός σύνδεσμος (επιμέλεια Μιχάλης Ρωμανός)

2008 Athens Fine Arts Festival

Μπείτε στο site της Τζωρτζίνας Αρμακόλα για να πάρετε μια γεύση από τα έργα της.