Νίκος Αντωνόπουλος: Ο Μυκονιάτης που φτιάχνει τις καλύτερες πίτες στην Αθήνα

Ο Νίκος Αντωνόπουλος είναι γέννημα θρέμμα Μυκονιάτης. Από μικρός, θυμάται τον εαυτό του να στέκεται δίπλα στη γιαγιά του, την ώρα που εκείνη ετοίμαζε τις νόστιμες πίτες της. Οι μυρωδιές από την κρεμμυδόπιτα και τη μελόπιτα που έφτιαχνε του έχουν μείνει αξέχαστες, ενώ οι μυκονιάτικες συνταγές τους αποτέλεσαν για τον ίδιο πηγή έμπνευσης. Ο Νίκος έζησε για 42 χρόνια στη Μύκονο, ενώ το 2020 πήρε τη μεγάλη απόφαση να έρθει στην Αθήνα, να ανοίξει το δικό του μαγαζί στο Φάληρο και να ξεκινήσει να πραγματοποιεί τους στόχους και τα όνειρά του. Σήμερα δηλώνει υπερήφανος, που το μαγαζί του, «Πλαστός και Κρεμμυδόπιτα», έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη και την αγάπη του κόσμου.

Ποια είναι η σχέση σας με τη Μύκονο;

Η μητέρα μου είναι Μυκονιάτισα και ο πατέρας μου ήρθε στη Μύκονο το 1967. Εγώ μεγάλωσα στο νησί και έζησα εκεί για 42 ολόκληρα χρόνια. Εκεί πέρασα τα σχολικά μου χρόνια, σε μία εποχή πολύ διαφορετική σε σχέση με την σημερινή. Τότε τα πράγματα ήταν πιο απλά και ανέμελα. Μια εντελώς διαφορετική Μύκονος από αυτή που βλέπουμε σήμερα.

Πώς ήρθατε σε επαφή με τη μαγειρική;

Η γιαγιά μου έφτιαχνε πάντα πίτες στο σπίτι. Αυτό νομίζω είναι που με έκανε να ασχοληθώ ενεργά με τον χώρο της μαγειρικής. Θυμάμαι έφτιαχνε πάντα μυκονιάτικες συνταγές, όπως την περίφημη κρεμμυδόπιτα και τη γευστική της μελόπιτα. Όταν μαγείρευε την παρατηρούσα, έβρισκα ενδιαφέρον και έτσι, στα 19 μου χρόνια, μετά τον στρατό, αποφάσισα να πάω σε σχολή μαγειρικής. Ταξίδεψα στην Κρήτη, όπου σπούδασα για δύο χρόνια. Εκεί ήρθα κοντά με την κρητική κουζίνα και τα τοπικά προϊόντα, τα οποία με ενθουσίασαν. Όταν τελείωσα τη σχολή, επέστρεψα στη Μύκονο και άρχισα αμέσως να δουλεύω. Έχω δουλέψει σε αρκετά εστιατόρια και ξενοδοχεία στο νησί. Σήμερα, συμπληρώνω 24 χρόνια ως μάγειρας.

Στον στρατό μαγειρεύατε για τους φαντάρους; Υπάρχει κάποια ιστορία που να θυμάστε από εκείνη την περίοδο;

Την άνοιξη του 1998, δηλαδή τους τελευταίους μήνες που βρισκόμουν στον στρατό, ξεκίνησα να μαγειρεύω για τους φαντάρους, κυρίως για να γεμίσω τον χρόνο μου. Είχα τη γιαγιά και τους γονείς μου στο τηλέφωνο, ενώ παράλληλα χρησιμοποιούσα ως οδηγό τις γεύσεις, τις μυρωδιές αλλά κυρίως τις εικόνες και το πάθος μου για το φαγητό. Άρχισα, λοιπόν, να πειραματίζομαι στη στόφα και στο φούρνο των μαγειριών της 6ης ΜΣΕΠ Μυκόνου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία μέρα που μαγείρεψα ψάρι πλακί και ο διοικητής μου πήρε μία μερίδα για το σπίτι. Ήταν φίλος της μητέρας μου και την επόμενη μέρα της τηλεφώνησε ενθουσιασμένος για να της πει πόσο πολύ του άρεσε το φαγητό. Η μητέρα μου, όταν μου μετέφερε τα νέα, συμπλήρωσε: «Μήπως να πας σε μια σχολή μαγειρικής τώρα που απολύεσαι από φαντάρος;».

Πώς πήρατε την απόφαση να ανοίξετε το δικό σας μαγαζί στην Αθήνα;

Πάντα ήθελα να κάνω κάτι δικό μου. Το 2020, λοιπόν, άνοιξα το δικό μου εστιατόριο στο Παλαιό Φάληρο στην Αθήνα. Ανοίξαμε 12 Μαρτίου, όμως δυστυχώς μία ημέρα μετά, ανακοινώθηκε η πρώτη καραντίνα λόγω του κορονοϊού. Μείναμε για τρεις μήνες κλειστά, ανοίξαμε τον Μάϊο για έναν μήνα, αλλά είδα ότι δεν υπάρχει μέλλον για ένα τέτοιο εστιατόριο εκείνη την περίοδο. Έτσι, άλλαξα εντελώς το κόνσεπτ του μαγαζιού, προκειμένου να μπορέσει να επιβιώσει. Αποφάσισα να εστιάσω στις πίτες.

Έτσι δημιουργήθηκε το «Πλαστός και Κρεμμυδόπιτα». Τι πίτες έχει τη δυνατότητα να προμηθευτεί ο επισκέπτης που θα έρθει σε εσάς;

Δεν φτιάχνουμε μόνο μυκονιάτικες πίτες. Φτιάχνουμε σίγουρα τη μελόπιτα και την κρεμμυδόπιτα, αλλά παράλληλα φτιάχνουμε πίτες στη γάστρα με κάρβουνα, όπως τυρόπιτα, χορτοτυρόπιτα, κιμαδόπιτα και κοτόπιτα, που είναι και αρκετά δημοφιλείς πίτες. Έπειτα, φτιάχνουμε ντοματόπιτα σε δύο εκδοχές: μία πιο κλασική και μία με τυροβολιά και κοπανιστή Μυκόνου. Κοιτάμε να κινούμαστε και εποχικά. Δηλαδή, χρησιμοποιούμε τα προϊόντα που βγαίνουν κάθε εποχή. Τώρα, για παράδειγμα, είναι μια καλή εποχή για χορτόπιτες ή μανιταρόπιτες. Μάλιστα, έχουμε και ορισμένες vegan επιλογές, δύο τρεις καθημερινά. Υπάρχει απήχηση και σε αυτές τις πίτες. Παράλληλα, φτιάχνουμε και μερικά γλυκά, όπως γαλατόπιτα και κολοκυθόπιτα. Γενικά, υπάρχει μεγάλη ζήτηση από τον κόσμο.

Ποιες πίτες έχει ξεχωρίσει ο κόσμος;

Νομίζω πρώτη είναι η τυρόπιτα. Ο πλαστός και η κρεμμυδόπιτα επίσης είναι στην κορυφή των προτιμήσεων του κόσμου, ειδικά η κρεμμυδόπιτα. Ύστερα, ακολουθεί η χορτόπιτα, η κιμαδόπιτα και η παστουρμαδόπιτα. Σκεφτείτε συνολικά έχουμε γύρω στις 25 διαφορετικές συνταγές.

Πώς ξεκινά μια τυπική μέρα στη δουλειά; Ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας μιας πίτας;

Καθημερινά ξυπνάω στις τέσσερις το χάραμα για να ξεκινήσω νωρίς τις απαραίτητες προετοιμασίες. Πίνω τον καφέ μου, ανάβω τα κάρβουνα, διότι χρειάζεται περίπου μία ώρα για να γίνει η φωτιά και ξεκινώ δουλειά. Η κρεμμυδόπιτα, η μελόπιτα και τα γλυκά μας ψήνονται σε συμβατικό φούρνο. Όλες οι υπόλοιπες πίτες ψήνονται στις γάστρες με τα κάρβουνα. Ανοίγουμε γενικά φύλλα μόνοι μας, γύρω στα 300 με 400 την ημέρα, οπότε χρειάζεται αρκετή προετοιμασία. Η κάθε πίτα έχει από 20 μέχρι 24 φύλλα. Κάνουμε, επίσης, το δικό μας ψωμί και φτιάχνουμε ορισμένες επιλογές σε σάντουιτς. Παράλληλα, να τονίσω ότι συνεργάζομαι και με το Τυροκομείο του Γιώργου Συριανού, το Mykonos Farmers, από το οποίο προμηθεύομαι την κοπανιστή και την τυροβολιά. Αυτά τα προϊόντα έρχονται απευθείας από Μύκονο!

Σας επισκέπτονται Μυκονιάτες για να δοκιμάσουν τις πίτες σας;

Το μαγαζί μας είναι κάπως δύσκολο να το εντοπίσεις, διότι δεν βρίσκεται σε κάποιον κεντρικό δρόμο ή κεντρικό σημείο. Ωστόσο, έχουν έρθει αρκετές φορές Μυκονιάτες στο μαγαζί. Πιστεύω ότι αν βρεθεί κάποιος Μυκονιάτης στην Αθήνα θα έρθει να μας επισκεφτεί.

Είστε ικανοποιημένος με την επιχείρηση που έχετε δημιουργήσει;

Η αλήθεια είναι πως το συγκεκριμένο κόνσπεπτ το είχα σαν δεύτερη επιλογή. Ο αρχικός στόχος ήταν να ανοίξω το δικό μου εστιατόριο. Ωστόσο, μπορώ να πω με σιγουριά πως το μαγαζί με τις πίτες με έχει κερδίσει. Επιπλέον, δεν έχει την πίεση και τους ρυθμούς ενός εστιατορίου.

Η πανδημία επηρέασε πολύ τη δουλειά σας; Συνεχίζει να σας κρατά «πίσω»;

Η πανδημία μάς έχει επηρεάσει πολύ. Είναι αρκετά κρίσιμη η περίοδος που περνάμε. Είναι πολύ δύσκολο να σταθείς στα πόδια σου αυτές τις μέρες. Ειδικά ένας χώρος εστίασης, είναι δύσκολο να επιβιώσει. Πόσο μάλλον εμείς, που έχουμε και αρκετά άτομα, γιατί απαιτείται μπόλικη δουλειά. Δηλαδή, το ανθρώπινο χέρι κάνει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς. Σκεφτείτε πως όλα τα χόρτα μας είναι φρέσκα, που σημαίνει ότι θέλουν πλύσιμο και το ανάλογο καθάρισμα. Το φύλλο το ανοίγουμε μόνοι μας, οπότε απαιτείται χρόνος. Χρειαζόμαστε χέρια για όλες τις δουλειές, δεν υπάρχει κάτι έτοιμο.

Έχετε σκεφτεί να ανοίξετε το δικό σας μαγαζί στη Μύκονο;

Υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο στο μυαλό μου. Συγκεκριμένα, σκέφτομαι μήπως πάω το «Πλαστός και Κρεμμυδόπιτα» στη Μύκονο. Λόγω του ότι είμαι Μυκονιάτης και έχω ζήσει εκεί τόσα χρόνια, σίγουρα θα με ευχαριστούσε πολύ.

Συνεχίζετε να επισκέπτεστε τη Μύκονο τακτικά;

Βέβαια. Προσπαθώ να πηγαίνω στο νησί κάθε δύο μήνες. Τον περασμένο Αύγουστο, που έκλεισα εδώ και το μαγαζί για κάποιες μέρες το καλοκαίρι, εννοείται πως πήγα πίσω στον τόπο μου. Δεν μου είναι και πολύ εύκολο να προγραμματίζω ταξίδια εκεί, αλλά το προσπαθώ. Είναι η μητέρα μου στο νησί, οπότε πηγαίνω να τη βλέπω.

Τι είναι αυτό που απολαμβάνετε περισσότερο στο νησί των ανέμων;

Έναν περίπατο από τη Χώρα μέχρι τον Άγιο Στέφανο ή μέχρι τον Τούρλο. Επίσης, απολαμβάνω πολύ μια ωραία βόλτα στη Χώρα μέσα στον χειμώνα, που επικρατεί η απόλυτη ησυχία.  Επίσης μου αρέσουν πολύ και τα πανηγύρια, αλλά και το έθιμο να μαγειρεύουμε σε αυτές τις περιστάσεις. Αυτό, όμως, που θα έχω πάντα να θυμάμαι είναι η απλότητα του τόπου. Όπως, τουλάχιστον, τη θυμάμαι και την έχω ζήσει εγώ.