Η ιστορία του έντυπου Τύπου της Μυκόνου

Στο μακρινό παρελθόν δεν υπήρχαν ειδησεογραφικά portals, κινητά τηλέφωνα, τηλεοράσεις και κανάλια. Ο κόσμος μάθαινε τα νέα της ημέρας με δύο τρόπους: από στόμα σε στόμα ή από τις τοπικές εφημερίδες, οι οποίες ασχολούνταν με θέματα που αφορούσαν τους πολίτες, αλλά και την καθημερινότητα του εκάστοτε τόπου.

Στις Κυκλάδες υπήρχε μεγάλη δραστηριότητα στον συγκεκριμένο κλάδο, αφού εκδίδονταν αρκετές εφημερίδες σε νησιά όπως η Νάξος, η Πάρος, η Άνδρος, η Τήνος και φυσικά, η Μύκονος. Στη Μύκονο υπήρχαν εφημερίδες οι οποίες χρονολογούνται σχεδόν έναν αιώνα πίσω. Τα θέματα που γέμιζαν τις σελίδες τους αφορούσαν την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου. Βέβαια, στη συνέχεια ασχολήθηκαν και με τον τουριστικό τομέα, καθώς το νησί των Ανέμων άρχισε να προσελκύει πλήθος τουριστών, που κυρίως έρχονταν προκειμένου να επισκεφτούν το ιερό νησί της Δήλου.

Το 1933 κυκλοφόρησε στο νησί η δεκαπενθήμερη εφημερίδα τα «Μυκονιάτικα Χρονικά», με εκδότη τον Μυκονιάτη νομικό, λόγιο και ερευνητή Ιωάννη Μπόνη (1978-1960), ο οποίος ήταν γνωστός σε όλους ως Γιαννούλης. Ήταν φίλος με πολλούς διανοούμενους της εποχής του, όπως ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Παύλος Νιρβάνας και ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Ο Μπόνης τον Δεκέμβριο του 1933 εκδίδει την εφημερίδα, η οποία ήταν μεν δεκαπενθήμερη στην αρχή, ωστόσο στη συνέχεια έγινε μηνιαία. Στις σελίδες της υπήρχαν ιδιαίτερα ενδιαφέροντα κείμενα λογοτεχνικού περιεχομένου, έρευνες, χρονογραφήματα, αλλά και ρεπορτάζ. «Έχω πολλά παλιά τεύχη από τα Μυκονιάτικα Χρονικά. Ένας φίλος μου, του οποίου ο παππούς ήταν εκδότης, μου έδωσε μερικά από αυτά. Καμιά φορά κάθομαι, τα διαβάζω και αναπολώ», λέει με μια διάθεση νοσταλγίας ο Μυκονιάτης Δημήτρης Κουτσούκος στο Mykonos Post.

Μυκονιάτικα Χρονικά

Μυκονιάτικα Χρονικά

Σύντομα, ξεκίνησε να αρθρογραφεί στα «Μυκονιάτικα Χρονικά» μία διάσημη Μυκονιάτισσα, με πλούσια λογοτεχνική και πολιτική δράση, η Μέλπω Αξιώτη. Τα κείμενά της είχαν ιδιαίτερη απήχηση στον κόσμο, ο οποίος έσπευδε να αγοράσει την εφημερίδα για να διαβάσει τις στήλες της. Δυστυχώς, η εφημερίδα λειτούργησε για περίπου 20 μήνες και τον Αύγουστο του 1935, λόγω οικονομικών δυσκολιών, ανέστειλε την κυκλοφορία της.

Το 1934, ωστόσο, στις εκδόσεις του νησιού είχε ήδη προστεθεί μία ακόμη εφημερίδα, η «Μύκονος», επίσης δεκαπενθήμερη και με δυνατότητα συνδρομής από αναγνώστες του εξωτερικού. «Οι περισσότεροι είχαν συνδρομή. Εμένα, για παράδειγμα, μου έστελναν έντυπα στην Αμερική με το ταχυδρομείο», εξηγεί ο Δημήτρης Κουτσούκος. Μάλιστα, η συγκεκριμένη εφημερίδα ξεκίνησε την ίδια χρονιά να συμβουλεύει τους Μυκονιάτες, παροτρύνοντάς τους να ανοίξουν ξενοδοχεία στο νησί. «Έχω διαβάσει τεύχη στα οποία πράγματι προσπαθούσαν να συμβουλέψουν τον κόσμο του νησιού να επενδύσει στον τουριστικό τομέα, παρά το γεγονός ότι η Μύκονος δεν είχε ανθίσει ακόμα τουριστικά σε μεγάλο βαθμό. Επιπλέον έγραφαν στους ντόπιους πώς να υποδέχονται τους τουρίστες στο νησί μας», αναφέρει ο Δημήτρης Κουτσούκος στο Mykonos Post.

Μυκονιάτικα Χρονικά

Μυκονιάτικα Χρονικά

Οι παραπάνω εφημερίδες ασχολούνταν κατά βάση με θέματα που είχαν να κάνουν με τον τουρισμό, την τέχνη, αλλά και με θέματα που αφορούσαν τον απλό πολίτη της Μυκόνου, όπως η καθαριότητα, η πολιτική και η οικονομία. «Ανέκαθεν, οι Μυκονιάτες διάβαζαν εφημερίδες. Οι εκδότες συνήθως διέμεναν στην Αθήνα και έστελναν καθημερινά τις εφημερίδες με καράβια ή αεροπλάνα στο νησί. Έπειτα στήνονταν εκεί μπροστά στον Γιαλό και οι πολίτες πήγαιναν και τις έπαιρναν», περιγράφει ο Δημήτρης Κουτσούκος στο Mykonos Post.

Μυκονιάτικα Χρονικά

Μυκονιάτικα Χρονικά

Τις δεκαετίες που ακολούθησαν, κυκλοφόρησαν αρκετές εφημερίδες, όπως τα «Μυκονιάτικα Νέα» το 1960, η «Μυκονιάτικη» που πρωτοβγήκε το 1988 με εκδότη τον Νίκο Ξυδάκη και «ο Μυκονιάτης», το 1982 με εκδότη τον Πάρη Κλωναρίδη. Μέχρι και τη δεκαετία του 2000 υπήρχαν τοπικές εφημερίδες στο νησί, όπως ο «Μυκονιάτικος Λόγος» (2005), μία μηνιαία εφημερίδα με εκδότη και ιδιοκτήτη τον Γιάννη Κουκά και το «Μύκονος News» (2005), μία δεκαπενθήμερη εφημερίδα με εκδότρια και ιδιοκτήτρια τη Μαρία Καμμή.

(Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του Δημήτρη Κουτσούκου, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά)