Γιώργος Σκόρδος: «Το Κλειστό Γήπεδο στην Άνω Μερά βοήθησε να γίνει το μεγάλο άλμα»
Η πρώτη φορά που επισκέφτηκε τη Μύκονο ήταν το 1987. Εννέα χρόνια μετά, αποφάσισε να μείνει μόνιμα στο νησί, ενώ έπαιξε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία της ανδρικής ομάδας μπάσκετ, καθώς ήταν ο πρώτος προπονητής. Ο Τεχνικός Διευθυντής στις Ακαδημίες Μπάσκετ Μυκόνου, Γιώργος Σκόρδος, ξέρει να σκοράρει και δίνει μια συνέντευξη εντός έδρας στο Mykonos Post.
Η φετινή άνοδος του ΑΟ Μυκόνου στη Β’ Εθνική ήταν πράγματι μια μεγάλη επιτυχία για την ομάδα μπάσκετ της Μυκόνου. Μια ομάδα που συστάθηκε το 1997, με τον Γιώργο Σκόρδο να είναι ο πρώτος προπονητής. Ο Γιώργος ήρθε στο νησί το 1996 και πλέον ζει μόνιμα στη Μύκονο τα τελευταία 25 χρόνια. Το μπάσκετ είναι η ζωή του, ενώ εδώ και χρόνια είναι Τεχνικός Διευθυντής και προπονητής στις Ακαδημίες Μπάσκετ Μυκόνου. Αν και δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις, τον συναντήσαμε στο Κλειστό Γήπεδο της Άνω Μεράς και μας υποδέχτηκε με ένα πλατύ χαμόγελο.
«Η Μύκονος ήταν πάντα ένας ακριβός προορισμός»
Η πρώτη φορά που επισκέφτηκε το νησί των ανέμων ήταν το Πάσχα του 1987, την περίοδο που φοιτούσε στην Γυμναστική Ακαδημία. «Ήρθα στη Μύκονο με μια μεγάλη παρέα. Εκείνη την εποχή, ο κοινωνικός ιστός του νησιού, οι ντόπιοι δηλαδή, ζούσαν κατά κύριο λόγο στη Χώρα. Όλες οι δραστηριότητες συνέβαιναν στη Χώρα. Αυτό που θυμάμαι ως in μαγαζί εκείνη την εποχή, ήταν το Yacht Club στο παλιό λιμάνι. Εκεί μαζευόμασταν κατά τις 5 το πρωί, ύστερα από τη νυχτερινή μας διασκέδαση», περιγράφει στο Mykonos Post, ενώ τονίζει πως οι πρώτες εντυπώσεις από τη Μύκονο ήταν ιδιαίτερα θετικές. «Η Μύκονος ήταν ένα χωριό. Ο κόσμος απλός, φιλόξενος και ανοιχτός. Έφευγες από το ένα μαγαζί με το ποτό που σε είχαν κεράσει και πήγαινες στο άλλο. Ύπήρχε μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα», συμπληρώνει.
Η Μύκονος στα τέλη της δεκαετίας του 1980 στα μάτια του Γιώργου και της παρέας των υπόλοιπων συμφοιτητών δεν ήταν ποτέ ένας φθηνός προορισμός. «Η Μύκονος ήταν πάντα ένας ακριβός προορισμός, ακόμα και στα δικά μας τα χρόνια. Όλα ήταν αρκετά πιο ακριβά, σε σχέση με τις τιμές της ΑΘήνας. Ωστόσο, υπήρχε μια ισορροπία και τα πράγματα δεν είχαν ξεφύγει. Αυτό που θυμάμαι ήταν πως τότε υπήρχαν πολλά κεράσματα. Στα μαγαζιά, οι άνθρωποι που τα είχαν, σε κερνούσαν μέσα πό την καρδιά τους», λέει με συγκίνηση. Εκείνο το Πάσχα του 1987 ήταν η «αφετηρία» σχέσης του Γιώργου με την Μύκονο, καθώς ακολούθησαν αρκετές επισκέψεις. «Είχα κάνει γνωριμίες στο νησί και ερχόμουν συχνά», προσθέτει εκείνος.
«Σε ορισμένα πράγματα, θα πρέπει να μπει ένα Stop»
Εννέα χρόνια ύστερα από την παρθενική του επίσκεψη στη Μύκονο, ο Γιώργος Σκόρδος μετακομίζει μόνιμα στο νησί. «Ήρθα μόνιμα στη Μύκονο το 1996. Επειδή άλλαξαν ορισμένα δεδομένα στα γυμναστήρια και στις ακαδημίες μπάσκετ της Δάφνης που εργαζόμουν ως προπονητής, πήρα την απόφαση να έρθω στο νησί και να εργαστώ σε ένα γυμναστήριο. Ήταν το το Bodywork Gym, το πρώτο γυμναστήριο του νησιού. Τώρα, όσον αφορά το μπάσκετ, το 1996 στη Μύκονο υπήρχε μόνο ένα μικρό γήπεδο στο θεατράκι της Λάκκας, το οποίο δεν πληρούσε τις προδιαγραφές για επίσημα παιχνίδια. Η ομάδα μπάσκετ του νησιού έπαιζε στο τοπικό πρωτάθλημα και οι άνθρωποι που με έφεραν στην ομάδα είναι πλέον διοικητικοί παράγοντες του συλλόγου. Και αναφέρομαι στον Γιώργο Γρυπάρη (Φλάσκος) και στον Γιάννη Θεοχάρη (Μπαρμπουνάρας)», εξομολογείται στο Mykonos Post.
Το 1996 ο Γιώργος ήταν μόλις 30 ετών, σε μια ιδιαίτερα παραγωγική ηλικία. Ο ίδιος έδωσε όλη την αγάπη και τις γνώσεις που είχε αποκομίσει από την Αθήνα, ώστε να «χτιστεί» η ομάδα μπάσκετ του νησιού σε γερά θεμέλια. Πλέον, έχουν περάσει 26 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη φορά που ήρθε στο νησί. Η ομάδα μπάσκετ της Μυκόνου δεν παίζει πια στο τοπικό, αλλά σκαρφάλωσε στη Β’ Εθνική. Οι επιτυχίες πολλές και το ενδιαφέρον των ντόπιων για τον αθλητισμό, μεγαλώνει κάθε χρόνο ολοένα και περισσότερο. Εκείνος, άραγε, πως βλέπει την Μύκονο του 2022 σε σχέση με εκείνη των late 80s, αλλά και των early 90s; «Όπως αλλάζουν όλα, έτσι αλλάζει και η φυσιογνωμία του κάθε τόπου. Η Μύκονος ήταν και είναι ένας δυνατός τουριστικός προορισμός. Συνεπώς, αλλάζει πιο γρήγορα σε σχέση με άλλα μέρη. Και την αλλάζει το «πρέπει» των επισκεπτών. Στο παρελθόν, τα πράγματα ήταν πιο απλά και λιτά. Πλέον, η κατάσταση έχει αλλάξει. Γίνονται πολλές κρουαζιέρες, άνοιξαν ξενοδοχεία πολύ μακριά από τη Χώρα και ο κόσμος μετακινείται εύκολα. Βέβαια, άλλαξαν και οι φυσιογνωμίες των παραλιών. Σε παραλίες που δεν πατούσε άνθρωπος, ξαφνικά πηγαίνουν όλοι. Η άποψή μου είναι πως θα πρέπει να μπει ένα stop σε ορισμένα πράγματα».
«Ήταν δύσκολο να φέρω το μπάσκετ στη Μύκονο, διότι δεν υπήρχαν υποδομές»
Μολονότι από το 1996 μένει μόνιμα στη Μύκονο, δεν σκέφτηκε ποτέ να τα μαζέψει και να επιστρέψει στην ΑΘήνα. «Η Μύκονος ήταν και παραμένει ο αγαπημένος μου τόπος. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια είναι ένας ιδαιίτερα δημοφιλής τόπος. Υπάρχει πολύς τουρισμός, με αποτέλεσμα ορισμένα πράγματα να έχουν γίνει πολύ πιο ακριβά σε σχέση με το παρελθόν. Η Μύκονος έχει πάρει μια διαδρομή τουριστική. Από την άλλη, και η δική μου επαγγελματική διαδρομή στο νησί δεν ήταν εύκολη. Ήταν δύσκολο να φέρω το μπάσκετ στη Μύκονο, διότι δεν υπήρχαν υποδομές. Βρήκα μια ομάδα με 15-20 παιδιά και οι προπονήσεις γόνονταν στο ανοιχτό γήπεδο της Λάκκας. Έτσι όπως γνώριζα εγώ το μπάσκετ στην Αθήνα, ήταν δύσκολο να το μεταφέρω εδώ. Παρόλα αυτά, τα παιδιά στο νησί έπαιζαν μπάσκετ και είχαν πρότυπα, καθώς έρχονταν στο νησί προσωπικότητες από όλους του χώρους του αθλητισμού. Η αλήθεια είναι πως αυτό που έχει συμβεί μέχρι τώρα με τον ΑΟ Μυκόνου δεν είναι καθόλου τυχαίο».
Η εξέλιξη στο μπάσκετ της Μυκόνου από το 1996 μέχρι σήμερα είναι αλματώδης, κάτι που παραδέχεται και ο ίδιος ο Γιώργος Σκόρδος. «Το Κλειστό Γήπεδο στην Άνω Μερά βοήθησε να γίνει το μεγάλο άλμα. Η αλήθεια είναι πως άργησε να γίνει. Σκεπτόμενος τι μπάσκετ έχει χάσει το νησί, στεναχωριέμαι λίγο, αλλά όλα καλά. Το Κλειστό Γήπεδο ήταν ένα project δεκαετιών. Για τον χώρο που βρισκόμαστε σήμερα, φαντάσου πως η πρώτη κουβέντα είχε γίνει στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Ουσιαστικά, ο χώρος παραδόθηκε το φθινόπωρο του 2020, όπου η αντρική ομάδα έκανε τρια παιχνίδια. Δυστυχώς, λόγω του κορονοϊού, είχαν κλείσει όλοι οι αγωνιστικοί χώροι και δεν μπορούσαμε να μπούμε καν μέσα. Πέρσι την άνοιξη προς καλοκαίρι μπήκαμε κανονικά και ξεκινήσαμε τις προπονήσεις», εξομολογείται στο Mykonos Post.
«Οι Μυκονιάτες στηρίζουν τον τόπο τους»
Πέρα από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις που τον κρατούν μακριά από το σπίτι αρκετές ώρες της ημέρας, του ζητώ να μου περιγράψει τους δικούς του χειμώνες στη Μύκονο. «Έχω κάνει πολλούς χειμώνες στο νησί», λέει γελώντας και συνεχίζει: «Η ζωή το χειμώνα στη Μύκονο είναι ήσυχη και τα πράγματα είναι πολύ ήρεμα. Η Μύκονος είναι ένα χωριό, όπως όλα τα χωριά της Ελλάδας. Αυτό, όμως, που έχει αλλάξει είναι το εξής: Στο παρελθόν το κέντρο του χωριού ήταν η Χώρα. Πλέον, τον χειμώνα η Χώρα νεκρώνει και δεν υπάρχει ψυχή. Ο κόσμος κινείται στον Περιφερειακό και η κοινωνική ζωή έχει μεταφερθεί έξω από τη Χώρα της Μυκόνου. Βέβαια, όταν το χειμώνα έχει καλές μέρες, πηγαίνουμε στον Γιαλό και πίνουμε ένα ουζάκι», εξηγεί.
Ο Γιώργος έχει αποκτήσει αρκετούς φίλους Μυκονιάτες και έχει να πει τα καλύτερα. «Οι Μυκονιάτες, μου έχουν ανοίξει τα σπίτια τους και έχω κάνει πολλή παρέα μαζί τους. Μάλιστα, η συναναστροφή μαζί τους έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι έχουν να σου πούν πολλά για το νησί και την ιστορία του. Οι περισσότεροι στηρίζουν τον τόπο τους και έχουν προσφέρει πολλά. Αγωνίζονται να κρατήσουν ορισμένες παραδόσεις και έθιμα του νησιού, αν και δεν είναι πλέον εύκολο», λέει με ειλικρίνεια. Όση ώρα κουβεντιάζουμε, βρισκόμαστε στο Κλείστό Γήπεδο στην Άνω Μερά, έναν πραγματικά άρτιο χώρο, όσον αφορά τη λειτουργία και τις υποδομές του. Εκτός από Τεχνικός Διευθυντής και προπονητής στις Ακαδημίες Μπάσκετ της Μυκόνου, ο Γιώργος Σκόρδος, ασχολείται ενεργά και με τη ναυαγοσωστική. «Το 2003 σταμάτησα να εργάζομαι στα γυμναστήρια, καθώς μου έγινε πρόταση να ασχοληθώ με τη ναυαγοσωστική. Στην αρχή ξεκίνησα να εργάζομαι ως ναυαγοσώστης και τα τελευταία δώδεκα χρόνια είμαι υπεύθυνος και συντονιστής της ναυαγοσωστικής κάλυψης στη Μύκονο».
Επιστρέφοντας στο κομμάτι των Ακαδημιών Μπάσκετ, ο Γιώργος Σκόρδος τονίζει στο Mykonos Post πως το κλειστό γήπεδο, έφερε πολλά παιδιά στις ακαδημίες. «Αυτή τη στιγμή στις ακαδημίες έχουμε περίπου ενενήντα παιδιά από πέντε έως οκτώ ετών. Αυτά τα παιδιά προστέθηκαν στα περίπου 120 παιδιά που ήδη παίζουν μπάσκετ στο νησί. Σχετικά πρόσφατα, έμαθα από την γραμματεία πως από την αρχή της χρονιάς έχουμε κάνει 280 εγγραφές. Βέβαια, κάποιοι έφυγαν και δεν συνέχισαν. Πρόκειται, όμως, για έναν σπουδαίο και σημαντικό αριθμό, διότι μεγαλώνει η βάση και οι γονείς βλέπουν τη δουλειά που γίνεται. Μας προτιμούν, μας εμπιστεόνται τα παιδιά τους και αυτό μας τιμά».