Μιχάλης Ζουγανέλης: «Έχω στερηθεί πολλά πράγματα, αλλά κέρδισα τη ζωή μου»
Ο περασμένος Αύγουστος ήταν μήνας αγωνίας για τους φίλους και την οικογένειά του, καθώς νόσησε από κορονοϊό. Η κατάστασή του ήταν σοβαρή, αλλά τα κατάφερε. Άλλωστε, από μικρός είχε μάθει να επιβιώνει. Ο αντιδήμαρχος καθημερινότητας, Μιχάλης Ζουγανέλης, παραδέχεται πως δεν είχε σκεφτεί ποτέ να ασχοληθεί με τα κοινά, ενώ κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό ύστερα από έξι χρόνια στον δήμο Μυκόνου.
Από το 2019, είναι αντιδάμαρχος καθημερινότητας της Μυκόνου. Μολονότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, οι γονείς του κατάγονται και οι δυο από τη Μύκονο. Η ζωή, όμως, του Μιχάλη ξεκίνησε στο Νέο Ικόνιο Περάματος, μια περιοχή στην οποία κατεξοχήν, διέμεναν άνθρωποι του μεροκάματου. «Γεννήθηκα. μεγάλωσα και γαλουχήθηκα στο Πέραμα. Η συγκεκριμένη περιοχή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου. Ό,τι είμαι αυτή τη στιγμή, το χρωστάω στο Πέραμα. Σε αυτές τις περιοχές πρέπει να είσαι κάπως θηρίο για να επιβιώσεις. Από αυτήν την άποψη, μου έδωσε πολλά εφόδια για το μέλλον. Έχω πολλές εικόνες να θυμηθώ με ατελείωτο παιχνίδι στις αλάνες του Νέου Ικονίου», λέει με ειλικρίνεια.
«Οι Μυκονιάτες δεν σε βάζουν εύκολα στην παρέα τους»
Ο Μιχάλης Ζουγανέλης θυμάται με νοσταλγία τα παιδικά του χρόνια. «Δόξα τω Θεώ, δεν μας έλειψε τίποτα. Από την άλλη, δεν ήμασταν μια ιδιαίτερα εύπορη οικογένεια. Η βόλτα μας ήταν να καταφέρει ο πατέρας μας να μας πάρει ένα σουβλάκι. Αυτή ήταν η έξοδός μας, που γινόταν μια δυο φορές το χρόνο». Τις έξι τάξεις του δημοτικού, τις ολοκήρωσε σε δημόσιο σχολείο στο Νέο Ικόνιο, το γυμνάσιο στο Σχιστό και αμέσως μετά πήγε στη Σιβιτανίδειο Σχολή Τεχνών και Επαγγελμάτων, όπου πήρε το πτυχίο του ηλεκτρολόγου. Κάποια στιγμή, ο πατέρας του ο οποίος ήταν εργολάβος οικοδομών, θέλησε να μείνει μόνιμα στη Μύκονο, με αποτέλεσμα ο Μιχάλης μαζί με τη μητέρα και τις αδελφές του, να πηγαινοέρχονται και να ζουν τόσο στον Πειραιά, όσο και στη Μύκονο. «Σε ηλικία 15 ετών, έμεινα στην Αθήνα μαζί με τις αδελφές μου και η μητέρα μου πήγε μόνιμα στη Μύκονο. Μόλις τελείωσα τη Σιβιτανίδειο και πήγα φαντάρος, αποφάσισα να μείνω κι εγώ μόνιμα στο νησί», εξηγεί. Ήταν αρχές τις δεκαετίας του 1990 όταν μετακόμισε στη Μύκονο και σίγουρα η εικόνα εκείνης της εποχής σε σχέση με τη σημερινή έχει πολλές διαφορές. «Το 1993, τα πράγματα ήταν περισσότερο πολιτισμένα και εξευγενισμένα στη Μύκονο, σε σχέση με όλα αυτά που είχα ζήσει στην Αθήνα. Λόγω του τουρισμού, υπήρχε η αποδοχή σε πολλά πράγματα και συμπεριφορές. Από την άλλη, η Μύκονος είναι μια κλειστή κοινωνία και οι Μυκονιάτες δεν σε βάζουν εύκολα στην παρέα τους, παρά μόνο αν σε εμπιστευτούν. Προσωπικά, είχα την χαρά να με εμπιστευτούν και να αφομιωθώ στις παρέες τους».
“Θεωρώ τον εαυτό μου ένα πολίτη της Μυκόνου που απλά θέλει να βοηθήσει το νησί του. Δεν είμαι πολιτικός”
«Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να ασχοληθώ με την πολιτική»
Η πρώτη του δουλειά στο νησί ήταν σε ηλικία 12 ετών, όταν εργάστηκε για τη σεζόν στη Μύκονο. «Οι περισσότεροι Μυκονιάτες, έχουμε εργαστεί ως
εισπράκτορες στα λεωφορεία», προσθέτει και μοιράζεται με το Mykonos Post όλη την επαγγελματική του σταδιοδρομία στο νησί. «Απο 15 ετών εργαζόμουν τα καλοκαίρια ως βοηθός του ηλεκτρολόγου Ιάκωβου Κουσαθανά. Ουσιαστικά, εκείνος μου έμαθε τη δουλειά. Όταν πλέον είχα ενηλικιωθεί, συνεργάστηκα με τον Αρτέμη Νάζο, ο οποίος ήταν μηχανολόγος στο νησί. Με τον Αρτέμη συνεργαστήκαμε και το 1998 κάναμε την πρώτη μας εταιρία με ηλεκτρολογικά. Μέχρι και το 2007, ήμασταν από τα μεγαλύτερα συνεργεία εγκαταστάσεων στο νησί, καθώς φτάσαμε να έχουμε εβδομήντα άτομα προσωπικό», εξηγεί. Το 2012 σταμάτησε η συνεργασία τους και ο Μιχάλης συνέχισε να εργάζεται μόνος του. «Από ένα σημείο και μετά εκτός από τα ηλεκτρολογικά, άρχισα να έχω και άλλες δραστηριότητες στο νησί, όπως με καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, αλλά και ενοικιαζόμενα δωμάτια», επισημαίνει ο Μιχάλης, ενώ αναρωτιέμαι πως ξεκίνησε η εμπλοκή του με την τοπική αυτοδιοίκηση. «Αυτό που μας άρεσε πάντα, τόσο σε εμένα όσο και στη σύζυγό μου, είναι να βοηθάμε τον τόπο μας με οποιονδήποτε τρόπο. Για να είμαι ειλικρινής, δεν είχα ποτέ σκεφτεί να ασχοληθώ με την πολιτική. Κάποια στιγμή και για ανεξήγητους λόγους, ο Μιλτιάδης Ατζαμόγλου με παρότρυνε γίνω και εγώ μέλος αυτής της καινούργιας παράταξης “Πρωτοβουλία Δράσης”, στην οποία επικεφαλής ήταν και είναι ο Κωνσταντίνος Κουκάς. Αυτή η παράταξη, είχε φρέσκους ανθρώπους που δεν είχαν εμπλοκή με την πολιτική, αλλά είχαν όρεξη και ιδέες. Στην αρχή, ήμουν κάπως επιφυλακτικός, διότι κακά τα ψέματα, δεν είναι εύκολο να πείσεις κάποιους ανθρπωπους να σε υποστηρίξουν και να σε ψηφίσουν».
“Η οικογένειά μου είναι ότι καλύτερο έχω κάνει στη ζωή μου. Κλείνω τα μάτια μου, σκέφτομαι την γυναίκα μου, τα παιδιά μου και κλαίω από χαρά και ευγνωμοσύνη”
«Η θεία μου με πίστεψε και με βοήθησε πολύ»
Ωστόσο, το ένστικτο του Μιχάλη, ήταν εκείνο που του έδωσε το πράσινο φως ώστε να μπει υποψήφιος με τη συγκεκριμένη παράταξη. «Η αλήθεια είναι πως η θεία μου, η Βαγγελιώ Πάουλα, με βοήθησε αρκετά κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Τόσο ο πατέρας μου, όσο και η μητέρα μου δεν επιθυμούσαν να ασχοληθώ με την τοπική αυτοδιοίκηση. Η θεία μου, όμως, με πίστεψε και με βοήθησε πολύ. Επίσης, αυτό που θέλω να σου πω είναι πως τον Κωνσταντίνο Κουκά δεν τον γνώριζα. Παρότι, είχα φτιάξει τα ηλεκτρολογικά στο σπίτι της μητέρας του, το μόνο που ήξερα είναι πως έχει έναν γιό, ο οποίος είναι δικηγόρος», λέει με ειλικρίνεια. Το 2015, Κωνσταντίνος Κουκάς εκλέγεται δήμαρχος Μυκόνου και ο Μιχάλης Ζουγανέλης δημοτικός σύμβουλος. Πλέον, έχει συμπληρώσει έξι χρόνια στο Δήμο, εκ των οποίων τα δυο ως αντιδήμαρχος καθημερινότητας. «Θεωρώ τον εαυτό μου ένα πολίτη της Μυκόνου που απλά θέλει να βοηθήσει το νησί του. Δεν είμαι πολιτικός. Επίσης, Θεωρώ πως το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων που ασχολούνται με τη τοπική αυτοδιοίκηση θα πρεπει να έχουν αυτό το σκεπτικό. Να είναι δηλαδή καταξιωμένοι επαγγελματίες που να μην έχουν κάποιο οικονομικό ώφελος. Χαίρομαι που στη δική μας παράταξη, το μεγαλύτερο ποσοστό είναι επαγγελματίες που βρίσκονται στον δήμο, μόνο για να προσφέρουν και όχι για να πάρουν», ξεκαθαρίζει.
“Σπανίως θα τοποθετηθώ δημόσια. Αυτό, όμως, που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως είμαι περήφανος για τρια συγκεκριμένα πράγματα: Για την πρόνοια, για την ασφάλεια του νησιού μας και τον ηλεκτροφωτισμό”
«Ξεκινήσαμε με πολλά προβλήματα, εξαιτίας του κορονοϊου, αλλά τα ξεπερνάμε»
Το πιο σημαντικό που έχει διδαχθεί από αυτά τα έξι χρόνια στον δήμο Μυκόνου είναι η υπομονή. «Το 2014, ξεκίνησα ως πρόεδρος της ΔΕΥΑΜ, ένα ιδιαίτερα νευραλγικό πόστο. Δεν σου κρύβω, πως εκείνη την περίοδο έφαγα πολλά χαστούκια, αλλά ταυτόχρονα έμαθα πολλά πράγματα. Ύστερα από έξι χρόνια, αυτό που εξηγώ στους ανθρώπους, είναι πως τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα και απλά. Μέχρι και το 2019, η βοήθεια από την τότε κυβέρνηση ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Από τον Ιούλιο του 2019, μέχρι σήμερα που μιλάμε, τα πράγματα κινούνται πολύ πιο γρήγορα σε σχέση με το παρελθόν», παραδέχεται. Πριν από λίγες μέρες, ο Μιχάλης Ζουγανέλης, δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ένα κείμενο. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια σκληρή απάντηση του αντιδημάρχου, με αποδέκτες τους επικριτές του, όσον αφορά το θέμα του φωτισμού με τις λάμπες led που έχουν αντικαταστήσει τις περισσότερες λάμπες παλαιού τύπου στο νησί. «Σπανίως θα τοποθετηθώ δημόσια. Αυτό, όμως, που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι πως είμαι περήφανος για τρια συγκεκριμένα πράγματα: Για την πρόνοια, για την ασφάλεια του νησιού μας και τον ηλεκτροφωτισμό. Ειδικά στο θέμα της ασφάλειας, μαζί με τον δήμαρχο ασφαλίσαμε το νησί μας και το κάναμε αστακό. Μαζί με τον Κωνσταντίνο Κουκά, καταφέραμε πολλά πράγματα. Επίσης, ήταν ο πρώτος δήμαρχος που ασχολήθηκε σοβαρά με τον ηλεκτροφωτισμό του νησιού. Πιο πριν, το να σου άλλαζαν μια λάμπα ήταν ρουσφέτι. Ο λόγος που απάντησα δημόσια στο θέμα του ηλεκτροφωτισμού, ήταν πως είχε ξεκινήσει τόσο ο κύριος Βερώνης, όσο και τα παπαγαλάκια του, να κάνουν λάθος ενημέρωση στον κόσμο. Κάτι που δεν το δέχομαι. Επίσης, πρέπει να ξεκαθαρίσω για ακόμα μια φορά πως δεν είμαι διευθυντής της ΔΕΗ. Ο δήμος, ύστερα από την καινούργια σύμβαση που έγινε πανελλαδικά με τη ΔΕΗ, είναι υπεύθυνος για το φωτιστικό και ένα καλώδιο δυο μέτρων μέχρι να φτάσει στα σύρματα της ΔΕΗ. Δεν έχουμε αρμοδιότητα και δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε οτιδήποτε άλλο. Επίσης, όταν βλέπουμε αναμμένα φώτα την ημέρα, αυτό σημαίνει πως η ΔΕΗ είναι σε αυτή τη γραμμή και φτιάχνει τα χαλασμένα φωτιστικά. Τέλος, θέλω να ξεκαθαρίσω πως το συγκεκριμένο έργο δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Ξεκινήσαμε με πολλά προβλήματα, εξαιτίας του κορονοϊου, αλλά τα ξεπερνάμε. Ήδη, έχουν αλλαχτεί 3500 χιλιάδες φωτιστικά και υπολείπονται ακόμα 1500 περίπου. Πρόκειται για ένα έργο που βρίσκεται σε εξέλιξη».
«Η οικογένεια μου είναι ότι καλύτερο έχω κάνει στη ζωή μου»
Η λέξη καθημερινότητα, είναι μια λέξη «κλειδί» για τους κατοίκους ενός τόπου. Τι είναι αυτό που του λένε πιο συχνά οι Μυκονιάτες, αλλά και οι κάτοικοι του νησιού, όταν τον συναντούν στο δρόμο; «Τα πράγματα στο νησί αλλάζουν. Από το 2015, μπορώ να σου πω με σιγουριά πως η ανάπτυξη της Μυκόνου την τελευταία πενταετία είναι τριπλάσια σε σχέση με το παρελθόν. Τα προβλήματα του νησιού, που τα αντιμετωπίζουμε και τα λύνουμε σιγά σιγά, είναι ο φωτισμός, και οι δρόμοι. Ήδη έχουμε φτιάξει το 1/3 του οδικού δικτύου του νησιού και στόχος μας είναι να φτιαχτούν όσο το δυνατόν συντομότερα, όλοι οι δρόμοι. Όσον αφορά το φωτισμό, το έργο μας βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Πρόκειται για 5000 φωτιστικά, τον μεγαλύτερο δημοτικό φωτισμό για ένα τόσο μικρό νησί όσο το δικό μας. Αυτό που με στεναχωρεί, είναι οι κακοπροαίρετοι άνθρωποι που πάντα θα ψάξουν να βρουν κάτι να πουν, χωρίς να γνωρίζουν τα πράγματα εκ των έσω». Εκτός από αντιδήμαρχος, ο Μιχάλης Ζουγανέλης είναι ένας οικογενειάρχης που λατρεύει τη γυναίκα του και τα παιδιά του. «Ο μεγάλος μου γιός, σπουδάζει διοίκηση επιχειρήσεων στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και ο μικρός μου γιός είναι στη δευτέρα λυκείου», λέει με καμάρι. Με τη σύζυγό του είναι ζευγάρι από το 1993. «Με την σύζυγό μου είμαστε μαζί 28 χρόνια και παντρευτήκαμε το 2001. Θέλαμε να παντρευτούμε πιο νωρίς, αλλά συνέβησαν διάφορα δυσσάρεστα πράγματα στην οικογένειά της, με αποτέλεσμα να καθυστερήσουμε τον γάμο μας. Η οικογένειά μου είναι ότι καλύτερο έχω κάνει στη ζωή μου. Κλείνω τα μάτια μου, σκέφτομαι την γυναίκα μου, τα παιδιά μου και κλαίω από χαρά και ευγνωμοσύνη».
“Το πιο σημαντικό μάθημα ζωής που μου έδωσε η περιπέτειά μου με τον κορονοϊό είναι να εκτιμάω ακόμα περισσότερο την έννοια της υγείας και να κάνω τον σταυρό μου για την θαυμάσια οικογένεια που έχω”
«Ήταν η πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής μου στα 46 χρόνια που ζώ»
Την 1η Αυγούστου του 2021, έγινε γνωστό πως νόσησε από κορονοϊό και μεταφέρθηκε με αεροδιακομιδή εσπευσμένα και σε κρίσιμη κατάσταση από τη Μύκονο στην Αθήνα. Μάλιστα, είχε κάνει το μονοδοσικό εμβόλιο της Johnson & Johnson τον Ιούνιο. «Ήταν η πιο τρομακτική εμπειρία της ζωής μου στα 46 χρόνια που ζώ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την μέρα που πήγα στο Κέντρο Υγείας και τη στιγμή που με έβαλαν στη κάψουλα. Είναι κάτι που δεν εύχομαι να συμβεί ούτε στον χειρότερο εχθρό μου. Η κάψουλα είναι ένα πλαστικό φέρετρο, που την ώρα που κλείνει δεν έχεις καμία επαφή με έξω. Απλά βλέπεις και δεν ακούς τίποτα. Όταν έκλεισε η κάψουλα και μου είπαν οι φίλοι και η οικογένειά μου καλό ταξίδι, εγώ στο άκουσμα της λέξης «καλό ταξίδι» φοβήθηκα πως δεν θα ξαναδώ την γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Τις πρωτες δέκα ημέρες που νοσηλευόμουν στο Τζάνειο, δεν είχα ούτε κινητό να επικοινωνήσω με την οικογένειά μου. Δεν είχα την δύναμη να το πιάσω στα χέρια μου. Να φανταστείς, άλλαζα πλευρό και λαχάνιαζα. Ύστερα από δέκα μέρες, κατάφερα να σηκωθώ και να πιάσω μια τσάντα που βρισκόταν στο πάτωμα. Μόλις έπιασα το κινητό στα χέρια μου, έστειλα ένα μήνυμα στα παιδιά μου και στη γυναίκα μου. Τους έγραψα πως μέσα σε αυτές τις ημέρες που ήμουν στο νοσοκομείο, συνειδητοποίησα πως πολλά πράγματα στη ζωής μας που νομίζουμε ως δεδομένα, δεν είναι. Η παρέα μου τις 25 μέρες που νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο ήταν εκείνοι οι τρεις τοίχοι που έβλεπα κάθε μέρα. Από ότι μου είπαν οι γιατροί, ήμουν πολύ τυχερός, διότι είχα κάνει το εμβόλιο και πήρα αμέσως μονοκλωνικά φάρμακα. Αμέσως έδρασαν και μου κατέβασαν τον πυρετό που είχε φτάσει σαράντα. Έβαλε και ο Θεός το χέρι του, γι’ αυτό και σου μιλάω αυτήν τη στιγμή. Βέβαια, ύστερα από αυτήν την περιπέτεια, οι πνεύμονες μου είναι χάλια. Σύντομα, πρέπει να πάω στην Αθήνα, προκειμένου να κάνω ραντεβού με γιατρούς. Ο κορονοϊός μου άφησε πολλά κουσούρια. Ακόμα και σήμερα, όταν κάνω μπάνιο ή ντύνομαι, λαχανιάζω. Έχω στερηθεί πολλά πράγματα, αλλά κέρδισα τη ζωή μου. Το πιο σημαντικό μάθημα ζωής που μου έδωσε αυτή η περιπέτεια είναι να εκτιμάω ακόμα περισσότερο την έννοια της υγείας και να κάνω τον σταυρό μου για την θαυμάσια οικογένεια που έχω. Μια οικογένεια που στάθηκε δίπλα μου από τη πρώτη στιγμή».