Δημήτρης Δημητράκος: «Είμαστε το μοναδικό Tattoo studio στη Μύκονο που έχουμε άδεια λειτουργίας»

Η πρώτη φορά που συναντηθήκαμε με τον Δημήτρη ήταν τον Απρίλιο του 2015 στο tattoo and piercing studio «Flesh for Ink» που διατηρεί στη Μύκονο, από το Mάϊο του 2013. Βέβαια, εκείνη την εποχή το studio είχε άλλη επωνυμία. Οι άνθρωποι του, όμως, παρεμένουν μέχρι και σήμερα το ίδιο επαγγελματίες, ευγενείς και πεντακάθαροι. Και τονίζω την καθαριότητα, διότι είναι το πρώτο πράγμα που παρατηρεί και συνάμα επιζητεί κάποιος κατά την είσοδο του σε ένα Tattoo Studio. Ο Δημήτρης, γένημμα θρέμμα Παγκρατιώτης, αποφάσισε να μείνει στην Μύκονο, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που ξεκίνησε να βιώνει η χώρα μας από το 2010 και μετά. Ωστόσο, η αγάπη του για το νησί γεννήθηκε αρκετά χρόνια πρίν και συγκεκριμένα ένα καλοκαίρι του 1987, λίγο πριν παρουσιαστεί στο στρατό.

Η οικονομική κρίση και η φυγή του από την Αθήνα το 2012

Αρκετοί ήταν εκείνοι που μαγεύτηκαν από την αύρα, τον κοσμοπολιτισμό και τον μποέμ χαρακτήρα της Μυκόνου των 80’s. Ο Δημήτρης ήταν από τους τυχερούς που γνώρισαν το νησί κάτω από ένα εντελώς διαφορετικό πρίσμα. «Από εκείνο το καλοκαίρι του 1987, υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως πάντα θα κάνω ένα πέρασμα από την Μύκονο. Κάθε καλοκαίρι. Και, όντως, τήρησα την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου. Το 2012 η Ελλάδα βρισκόταν στην καρδιά της οικονομικής κρίσης. Τα νούμερα στην Αθήνα δεν έβγαιναν. Εργαζόμουν σε μια εταιρεία ρούχων. Ο ιδιοκτήτης μας χρωστούσε λεφτά και έδινε μόνο έναντι. Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Συνεπώς, το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, αποφάσισα να δουλέψω σεζόν στη Μύκονο». Η επαγγελματική ανασφάλεια, σε συνδυασμό με τη γνωριμία του με μια γυναίκα (σ.σ: Τη Σάρα, που έχουν μαζί το Flesh For Ink και στο παρελθόν ήταν ζευγάρι) τον οδηγούν στη Μύκονο, όπου εργάζεται ως οδηγός σε ένα βιομηχανικό πλυντήριο που εξυπηρετεί τα περισσότερα ξενοδοχεία του νησιού. Στο τέλος της σεζόν, αποφασίζουν από κοινού με την Σάρα να μείνουν και το χειμώνα στη Μύκονο. «Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που έμενα σε επαρχία και ομολογώ πως μου άρεσε πάρα πολύ. Εντωμεταξύ, ο αδελφός της Σάρας είχε Tattoo Studio στην Αθήνα και τα καλοκαίρια εργαζόταν σε ένα αντίστοιχο μαγαζί στο νησί. Προσωπικά, είδα το κενό στην αγορά. Η Μύκονος είχε ανάγκη από ένα ακόμα Tattoo Studio στη Χώρα. Οπότε, το συζητήσαμε με την Σάρα και τον αδελφό της και αποφασίσαμε να το ανοίξουμε», περιγράφει στο Mykonos Post.

“Όπως σεβόμαστε τα λεφτά ένος μεροκαματιάρη, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα σεβαστούμε και τα λεφτά ενός celebrity και ενός ευκατάστατου τουρίστα”

Τα ταξίδια ζωής στην Ταυλάνδη και η μαθητεία στο πλάι ενός μοναχού

Το Μάϊο του 2013, το μαγαζί ανοίγει τις πόρτες του στο κοινό και αμέσως γίνεται talk of the town, τόσο από τους ντόπιους, όσο και από τους τουρίστες. Στην περίπτωση του Δημήτρη και της Σάρας, η ευγένεια και η καλοσύνη τους, είναι τα δυνατά τους όπλα, απέναντι στον ανταγωνισμό. Και φυσικά, η γνώση πάνω στο αντικείμενο των tattoos και του piercing. Ένα χρόνο μετά, ο αδελφός της Σάρας αποχωρεί από την επιχείρηση και το ήδη υπάρχον team του 2013 συνεχίζει δυναμικά να χτίζει το όνομα του μαγαζιού. «Το 2015 είχαμε πλέον τη δυνατότητα να κρατήσουμε το μαγαζί ανοιχτό το χειμώνα, προκειμένου να εξυπηρετεί τους ντόπιους. Με τους μόνιμους κάτοικους του νησιού, δημιουργήσαμε εξαιρετικές σχέσεις εμπιστοσύνης και ακόμα και σήμερα που μιλάμε, οι Μυκονιάτες πελάτες μας, έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια για τον επαγγελματισμό, την καθαριότητα, την προσοχή και τον σεβασμό απέναντι στους πελάτες μας», τονίζει και ξεκαθαρίζει πως «Όπως σεβόμαστε τα λεφτά ένος μεροκαματιάρη, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θα σεβαστούμε και τα λεφτά ενός celebrity και ενός ευκατάστατου τουρίστα». Το 2016, ο Δημήτρης και η Σάρα πηγαίνουν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ταϋλάνδη, όπου εκεί η Σάρα εξειδικεύεται στο tattoo, μαθαίνει εκ βάθους το τεχνικό κομμάτι και κάνει δυο μήνες ειδική εκπαίδευση στην Μπανκόγκ. Εντωμεταξύ, ο Δημήτρης είχε ήδη ειδικευτεί στο piercing. «Το καλοκαίρι του 2016, η Σάσα μπήκε στο σχεδιαστικό κομμάτι και μέχρι σήμερα που μιλάμε βρίσκεται σε ένα πολύ καλό επίπεδο», συμπληρώνει. Τον χειμώνα του 2018, ο Δημήτρης και η Σάρα επέστρεψαν στη Ταϋλάνδη. Αυτή τη φορά, ο Δημήτρης έμεινε σε ένα βουδιστικό ναό και πλάι σε ένα μοναχό έμαθε τον παραδοσιακό τρόπο που γίνονται τα τατουάζ στην Ταϋλάνδη. «Ουσιαστικά είναι ο παραδοσιακός τρόπος που εδώ και πάρα πολλά χρόνια κάνουν οι μοναχοί τα tattoos, χωρίς μοτέρ και ηλεκτρισμό. Η φιλοσοφία της ζωής τους, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο κάνουν τα τατουάζ μου κίνησε το ενδιαφέρον. Πλέον έχω τη γνώση να το κάνω και εγώ, στο βαθμό βέβαια που μου το ζητούν».

“Βιώνουμε μια δύσκολη κατάσταση. Ειδικά για εμάς που δεν είμαστε Μυκονιάτες και πληρώνουμε ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε. Επιλογή μας, θα μου πεις, αλλά κανείς δεν γνώριζε πως θα φτάναμε σε αυτό το σημείο”

Ένα ξημέρωμα μαζί με τον Chris Pitman των Guns N’ Roses

Εκτός από τον Δημήτρη και τη Σάρα, από τον Μάιο έως και τον Οκτώβρη κάθε χρόνου, υπάρχει μια αξαιρετικά δυνατή και έμπειρη ομάδα στο «Flesh for Ink» ώστε να καλύψει τις ανάγκες και τις απαιτήσεις όλων όσοι αποφασίσουν να τους επισκεφτούν. Εδώ και οκτώ χρόνια, η ομάδα τους έχει καταφέρει επάξια να φτιάξει ένα πολύ καλό όνομα στην αγορά. «Είμαστε το μοναδικό studio στη Μύκονο που έχουμε άδεια λειτουργίας. Και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό, όχι μόνο για τους ντόπιους και τους Έλληνες που έρχονται σε εμάς, αλλά και για τους ξένους τουρίστες. Ξέρεις, εκτός από τους καλούς tattoo artists, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η υγιεινή σε ένα χώρο που γίνονται τατουάζ και piercings. Και η υγιεινή εξασφαλίζεται με καθημερινή φροντίδα του χώρου σου και πιστοποιημένη άδεια λειτουργίας», ξεκαθαρίζει. Όσον αφορά τους ντόπιους, ο Δημήτρης Δημητράκος εξηγεί πως υπάρχει κλίμα εμπιστοσύνης και αμοιβαίου αλληλοσεβασμού. «Υπάρχει στήριξη από την τοπική κοινωνία. Για παράδειγμα, φέρνουν τα παιδάκια τους για piercing και μας εμπιστεύονται απόλυτα. Και η εμπιστοσύνη των ντόπιων και η εκτίμησή τους, είναι η καλύτερη διαφήμιση για εμάς». Όλα αυτά τα χρόνια που λειτουργεί το «Flesh for Ink», αρκετοί είναι οι celebrities που έχουν εμπιστευτεί τον Δημήτρη, τη Sara και την ομάδα τους. «Έχουμε κάνει τατουάζ στον Chris Pitman, τον κιμπορντίστα των Guns N’ Roses. Ήταν ένα ξημέρωμα του 2013. Μάλιστα, όταν ολοκληρώσαμε το tattoo, βγήκαμε έξω και ήπιαμε μπύρες μαζί. Ήταν ένας εξαιρετικά χαλαρός, συζητήσιμος και χαμογελαστός άνθρωπος, που μου έκανε εντύπωση η απλότητά του. Μην ξεχνάς πως όσοι έρχονται, βρίσκονται εδώ -στην πλειοψηφία τους- για διακοπές και μας διαθέτουν το χρόνο τους, το κορμί τους και τα χρήματά τους. Οπότε και εμείς με τη σειρά μας, δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό, ώστε να φύγουν από το μαγαζί χαμογελατοί και χαρούμενοι».

“Έχουμε κάνει τατουάζ στον Chris Pitman, τον κιμπορντίστα των Guns N’ Roses. Ήταν ένα ξημέρωμα του 2013. Μάλιστα, όταν ολοκληρώσαμε το tattoo, βγήκαμε έξω και ήπιαμε μπύρες μαζί”

Η ομάδα του Flesh for Ink μαζί με τον Chris Pitman (αριστερά) των Guns N' Roses

Η τρέχουσα τουριστική σεζόν και ο προβληματισμός

Μολονότι βρισκόμαστε στην καρδιά της καλοκαιρινής σεζόν, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά σε σχέση με τα προηγούμενα καλοκαίρια. Καλοκαίρια, που οι λέξεις covid 19, αμιγείς χώροι και επιχείρηση Ελευθερία, ήταν άγνωστες και δεν υπήρχαν στο λεξιλόγιο μας. «Παρότι είναι Αύγουστος, είμαστε σε μια φάση που λέμε άντε να ξεκινήσει η σεζόν. Κάνουμε ένα βήμα μπρος και δυο πίσω. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει. Υπάρχει μια ανασφάλεια και απογοήτευση. Κακά τα ψέματα, πέρσι τα πράγματα ήταν τραγικά. Η Μύκονος έκλεινε στις 12 το βράδυ. Συνέβαιναν πράγματα που δεν τα είχαμε ξαναζήσει. Φέτος, αντιμετωπίσαμε μια παρόμοια κατάσταση με το mini lockdown του Ιουλίου. Με αυτά που ακούω δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος. Θα κλείσουν μαγαζιά. Τα πάγια έξοδα ενός καταστηματάρχη στη Μύκονο είναι ακριβά και δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα με μισή σεζόν. Βιώνουμε μια δύσκολη κατάσταση. Ειδικά για εμάς που δεν είμαστε Μυκονιάτες και πληρώνουμε ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε. Επιλογή μας, θα μου πεις, αλλά κανείς δεν γνώριζε πως θα φτάναμε σε αυτό το σημείο», λέει με ειλικρίνεια. Ο Δημήτρης είναι μόνιμος κάτοικος Μυκόνου από το 2012. «Πλέον είμαι μόνιμος κάτοικος Μυκόνου. Μένω στο Μαράθι, που βρίσκεται κοντά στην παραλία του Πανόρμου. Από το 1987 που την πρωτοεπισκέφθηκα, με τράβηξε αμέσως. Στη Μύκονο είδα ένα παράλληλο σύμπαν που δεν πήγαινε το μυαλό μου πως υπάρχει. Σε αυτό το μέρος βασιλεύει η ανοχή σε οτιδήποτε είναι διαφορετικό. Και αυτό είναι μια παγκόσμια πρωτυπία, που δεν μπορείς να προσπεράσεις εύκολα. Αυτό, σε συνδυασμό με τη πανέμορφη τοποθεσία του, τις φανταστικές παραλίες και τα παραδοσιακά πανηγύρια, καθιστούν τη Μύκονο ως έναν μοναδικό προορισμό. Θα ήθελα να γεράσω εδώ. Σκέψου πως όταν πηγαίνω στην Αθήνα, ύστερα από 15 μέρες θέλω να γυρίσω πίσω. Αυτό, από μόνο του, τα λέει όλα».