Γιώργος Δάντος: «Κάθε νίκη έχει ξεχωριστή γλύκα»

Για τον Γιώργο Δάντο η ποδηλασία δεν είναι απλά χόμπι ή επάγγελμα. Είναι πολλά παραπάνω. Από μικρή ηλικία, ξεκίνησε να ασχολείται με το ποδήλατο, τότε που όλα τα παιδιά και οι υπόλοιποι συμμαθητές του στο νησί ασχολούνταν είτε με τη ποδηλασία, είτε με το ποδόσφαιρο. Κάπως έτσι, η αγάπη του για το ποδήλατο μεγάλωσε και σε συνδυσμό με το έμφυτο ταλέντο του στους δυο τροχούς, αποφάσισε να το εξελίξει και να ασχοληθεί έπειτα σε επαγγελματικό επίπεδο. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια έχει συμμετάσχει σε αγώνες και πρωταθλήματα, κερδίζοντας σημαντικές διακρίσεις, που τον έχουν κάνει να ξεχωρίσει και να κερδίσει μια θέση ανάμεσα στους καλύτερους. Γέννημα θρέμα Μυκονιάτης, συνεχίζει μέχρι και σήμερα να ζει στο νησί των Ανέμων, το οποίο δεν παύει, όπως λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά, να τον περιορίζει στις προπονήσεις του.

Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με την ποδηλασία;

Όταν ήμουν μικρός δεν υπήρχαν υπολογιστές ή παιχνιδομηχανές, οπότε η μόνη μας ασχολία ως παιδιά ήταν το ποδόσφαιρο και το ποδήλατο. Κάπως έτσι ήρθα σε επαφή με το ποδήλατο. Σε μεγαλύτερη ηλικία, ξεκίνησα την αγωνιστική ποδηλασία. Γνωρίζοντας κάποιους φίλους και κοινούς γνωστούς, αποφάσισα να λάβω μέρος σε έναν αγώνα ερασιτεχνικού επιπέδου (Open). Ο συγκεκριμένος αγώνας έλαβε χώρα στην Πάρνηθα και θυμάμαι έντονα ότι, χωρίς καμία απολύτως προετοιμασία, κατάφερα να κερδίσω μια καλή θέση σε σχέση με τους πιο έμπειρους ποδηλάτες. Αυτή ήταν η πρώτη μου αγωνιστική επαφή με το άθλημα. Πλέον, κάνω ποδηλασία δρόμου, mountain bike και χρονόμετρο (ατομική χρονομέτρηση).

“Σίγουρα τα Πανελλήνια Πρωταθλήματα είναι οι πιο σημαντικές διακρίσεις. Επίσης ξεχωρίζω τις εμφανίσεις μου με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος στο εξωτερικό”.

Έχεις συμμετάσχει σε πολλούς αγώνες, ενώ έχεις διακριθεί σε αρκετούς. Υπάρχει κάποια αγωνιστική στιγμή που έχεις ξεχωρίσει;

Οι αγώνες, στους οποίους έχω συμμετάσχει, είναι πάρα πολλοί, με την κάθε νίκη να έχει ξεχωριστή γλύκα, γιατί πραγματικά έχει έρθει με διαφορετικό τρόπο. Σίγουρα τα Πανελλήνια Πρωταθλήματα είναι οι πιο σημαντικές διακρίσεις. Επίσης ξεχωρίζω τις εμφανίσεις μου με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδος στο εξωτερικό. Αυτά δεν ξεχνιούνται. Υπάρχουν, όμως, και αγώνες που δεν περίμενες να διακριθείς. Και αυτό γιατί η κάθε μέρα είναι διαφορετική, γιατί πίστευες ότι δεν σου ταίριαζε η διαδρομή, γιατί μπορεί να είχες μια ατυχία στην αρχή του αγώνα ή γιατί μπορεί απλά να μην ήσουν καλά. Οπότε αν καταφέρεις να ξεπεράσεις αυτά και να κερδίσεις μια διάκριση, τότε είναι ακόμη πιο όμορφο.

Ποιες είναι οι δυσκολίες τις οποίες συναντά κάποιος που ασχολείται επαγγελματικά με την ποδηλασία;

Υπάρχουν πολλές δυσκολίες. Αρχικά, όταν κάνεις πρωταθλητισμό, χρειάζεσαι πάρα πολλές ώρες προπόνηση. Πρέπει να είσαι πάνω στο ποδήλατο τουλάχιστον τέσσερις με πέντε ώρες την ημέρα. Όλο αυτό σε απορροφά τόσο πολύ ενεργειακά που μετά η μέρα σου έχει τελειώσει. Έπειτα, είναι το κομμάτι της διατροφής. Πρέπει ποδηλατικά στο βάρος σου να είσαι ακριβής και ελαφρύς. Δεδομένου ότι καταναλώνεις πολλή ενέργεια πάνω στο ποδήλατο, είναι λογικό να καις αρκετές θερμίδες. Αυτό σημαίνει ότι μετά πεινάς πάρα πολύ. Μπορείς να φας ελεύθερα μεγάλες μερίδες, αλλά δεν πρέπει ποτέ να το παρακάνεις. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή που δεν πρέπει να ξεπεράσεις. Επίσης, υπάρχει πάντα και η περίπτωση τραυματισμού, λόγω κάποιας πτώσης. Τέλος, οι καιρικές συνθήκες μπορεί να σε δυσκολέψουν πολύ, διότι είτε είναι καλοκαίρι είτε χειμώνας, πρέπει να βγαίνεις έξω για προπόνηση. Το καλοκαίρι, για παράδειγμα, ξυπνάω πολύ πρωί ώστε να μην έχει ανεβεί πολύ ο ήλιος και να προλάβω τις καυτές θερμοκρασίες.

Οι προπονήσεις σου πώς προγραμματίζονται;

Αυτήν τη στιγμή, ανήκω στον Σύλλογο του Κρόνου Νίκαιας. Στη Μύκονο, όπου και ζω μόνιμα, δεν υπάρχει τμήμα ποδηλασίας, οπότε κάνω προπονήσεις με προπονητή από την Αθήνα. Ο προπονητής ουσιαστικά στέλνει ένα εβδομαδιαίο πλάνο, στο οποίο αναλύει κάθε μέρα τι πρέπει να κάνω. Έχω μία συσκευή σαν gps που καταγράφει τις στροφές στα πόδια, τους παλμούς της καρδιάς και τα wat, δηλαδή τη δύναμη που παράγω. Από εκεί και πέρα ακολουθώ το πρόγραμμα, καταγράφω όλα τα παραπάνω και τα στέλνω στον προπονητή μου. Αυτός με τη σειρά του βλέπει τι έχω κάνει, πώς το έχω κάνει, αν είμαι ή αν δεν είμαι κουρασμένος και συνεχίζουμε ανάλογα. Ή ανεβάζουμε τους ρυθμούς ή τους κατεβάζουμε.

“Από Απρίλιο μέχρι και Σεπτέμβριο αναγκάζομαι μία με δύο φορές την εβδομάδα να ξυπνάω πολύ νωρίς, να μπαίνω στο καράβι με το ποδήλατο, να πηγαίνω Νάξο ή Τήνο, να κάνω την προπόνησή μου και να επιστρέφω στη Μύκονο”.

Όσον αφορά την ποδηλασία, αντιμετωπίζεις δυσκολίες στη Μύκονο;

Η δυσκολία είναι η προπόνηση που κάνω στη Μύκονο. Κάτι που με κουράζει και ψυχολογικά, διότι η Μύκονος είναι πάρα πολύ μικρή και κάνω κάθε μέρα τα ίδια πράγματα. Είναι ακριβώς οι ίδιες διαδρομές. Από Απρίλιο μέχρι και Σεπτέμβριο αναγκάζομαι μία με δύο φορές την εβδομάδα να ξυπνάω πολύ νωρίς, να μπαίνω στο καράβι με το ποδήλατο, να πηγαίνω Νάξο ή Τήνο, που είναι τεράστια νησιά, να κάνω την προπόνησή μου και να επιστρέφω στη Μύκονο. Βέβαια, αυτή η διαδικασία απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο, αλλά τουλάχιστον αλλάζουν οι παραστάσεις μου.

Ποια είναι η διαδρομή που ακολουθείς με το ποδήλατο στη Μύκονο;

Γυρνάω ουσιαστικά όλο το νησί, όχι μόνο μία, αλλά πολλές φορές. Ειδικά με το mountain bike, γυρνάω στην κυριολεξία όλη τη Μύκονο. Ξεκινάω με κατεύθυνση προς το Φανάρι, μετά προς τον Προφήτη Ηλία και ακολουθώ ένα δρομάκι που με οδηγεί στον Άγιο Σώστη. Περνάω και από το φράγμα, ενώ υπάρχει και άλλος ένας δρόμος που φτάνει στη Φτελιά. Στη συνέχεια ακολουθώ μια διαδρομή που οδηγεί στην ανεμογεννήτρια και τέλος υπάρχει μια κατηφόρα που με πάει και προς Μυρσίνη, Φωκό και μεταλλεία.

Πώς είναι για σένα η ζωή στη Μύκονο; Έχεις μεγαλώσει στο νησί;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Μύκονο. Σαν παιδί έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις. Η Μύκονος ήταν πολύ διαφορετική από ότι είναι τώρα. Την λατρεύαμε. Υπήρχε ελευθερία, ανεμελιά και όχι φόβος. Από την πρώτη δημοτικού, πήγαινα με τα πόδια μόνος μου στο σχολείο στη Λάκκα. Τώρα δεν γίνονται αυτά. Έπειτα, στα εφηβικά μου χρόνια, είδαμε τις πρώτες αλλαγές στο νησί και δεν σου κρύβω πως μας κακοφάνηκαν. Τώρα που πέρασαν τα χρόνια, η Μύκονος μεγάλωσε μαζί με εμάς. Υπερβολικά θα έλεγα. Χάθηκε αυτή η αθωότητα, μπήκαμε σε άλλους ρυθμούς. Έτσι όπως είναι σήμερα η Μύκονος, δεν μου αρέσει, αλλά δεν μπορώ να κάνω και κάτι. Προσπαθούμε να προσαρμοστούμε με τα νέα δεδομένα.

Ο Γιώργος Δάντος συμμετείχε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Δρόμου / Αντοχή Ανδρών στην Άρτα, στις 6/9/2020

“Σαν παιδί έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις. Η Μύκονος ήταν πολύ διαφορετική από ότι είναι τώρα. Την λατρεύαμε”.

Συνεχίζεις μέχρι και σήμερα να ασχολείσαι με τον πρωταθλητισμό;

Ναι. Κάθε χρόνο λέω ότι θα σταματήσω, γιατί θέλω να ασχοληθώ και με τα παιδιά, να τους μάθω ό,τι μπορώ, αλλά δεν το κάνω. Πριν από χρόνια έκανα μια προσπάθεια να ξεκινήσω εκπαίδευση στα παιδιά, αλλά με τις προπονήσεις που είχα δεν γίνονταν όλα μαζί. Δεν ήμουν σωστός απέναντι σε όλους.

Σύμφωνα με την εμπειρία σου, τι είδους ικανότητες πρέπει να έχει κάποιος για να ασχοληθεί με την ποδηλασία;

Θέληση, υπομονή και επιμονή. Επίσης να θέτεις στόχους. Να πηγαίνεις σιγά σιγά, βήμα βήμα και να τους πετυχαίνεις. Χρειάζεται δύναμη και αντοχή. Το σημαντικό στο ποδήλατο είναι ότι πρέπει να τα συνδυάζεις όλα αυτά μαζί. Να μη λέμε όμως μόνο τα δύσκολα. Όταν σταματάς, είτε είναι προπόνηση είτε είναι αγώνας, η ευεξία και το πόσο όμορφα νιώθεις είναι κάτι που δεν μπορώ να το περιγράψω. Είναι κάτι το οποίο σε ωθεί και την άλλη μέρα να σηκωθείς, να ανέβεις πάνω στο ποδήλατο και να πας να κάνεις αυτό που έχεις προγραμματίσει.