Γιώργος Καφεντζής: Ένας ήρωας ΑμεΑ και η πρωτοβουλία που συγκίνησε τους Μυκονιάντες

Εδώ και καιρό, η συλλογή πλαστικών καπακιών έχει συνδεθεί με την εξασφάλιση αναπηρικών αμαξιδίων για ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, παρότι οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζουμε πώς ξεκίνησε όλο αυτό και πώς εν τέλει μπορούν να συνδεθούν αυτά τα δυο μεταξύ τους. Μια τέτοια δράση γίνεται και στο νησί της Μυκόνου, εδώ και 2 χρόνια περίπου. Όλα ξεκίνησαν από τον Γιώργο Καφεντζή, έναν ΑμεΑ που λαμβάνοντας υπόψιν τις δικές του ανάγκες και νιώθοντας “στο πετσί του” πώς είναι η καθημερινότητα ενός ατόμου με κινητικά προβλήματα και μάλιστα σε ένα νησί που εκ των πραγμάτων, λόγω της μορφολογίας του δεν μπορεί να έχει όλες τις κατάλληλες υποδομές, αποφάσισε να βοηθήσει άλλα ΑμεΑ, χαρίζοντάς τους αναπηρικά αμαξίδια. Κάπως έτσι, γεννήθηκε η πρωτοβουλία «Το καπάκι να κρατάς». Μια δράση η οποία συλλέγει πλαστικά καπάκια τα οποία με τις κατάλληλες συνεργασίες, “μετατρέπονται” σε αμαξίδια. Ο Γιώργος Καφεντζής μίλησε στο Mykonos Post και διηγήθηκε με λεπτομέρειες πως ξεκίνησε η συγκεκριμένη δράση.

“Όταν ξεκίνησα να μαζεύω τα καπάκια το Σεπτέμβριο του 2019, δεν υπήρχε κανείς που να τα δίνει και να παίρνει ανταποδοτικά κάποιο καροτσάκι. Ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος στο νησί, σκέφτηκα όλο αυτό να το προχωρήσω παρακάτω. Επειδή είμαι και εγώ άτομο με αναπηρία, δείχνοντας στον κόσμο ότι και εγώ είμαι ένα άτομο που χρειάζομαι αμαξίδιο, ήθελα να κάνω ένα κάλεσμα, ώστε να προσπαθήσουμε μαζί και να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους.Σαν ΑμεΑ για πάνω από 20 χρόνια, μπορώ να καταλάβω την καθημερινότητα ενός τέτοιου ατόμου. Στη Μύκονο δεν υπήρχε κάτι τέτοιο, επομένως θέλησα να εκμεταλλευτώ την ιδιότητά μου στα κοινά και να το ξεκινήσω”, εξομολογείται ο Γιώργος Καφεντζής στο Mykonos Post.

“Ήρθα στη Μύκονο ως ερωτικός μετανάστης. Η σύζυγος μου έχει καταγωγή κατά το ήμισυ από το νησί, ζούσε εδώ, εγώ βρέθηκα για διακοπές με κοινή παρέα, τη γνώρισα και από τότε μείναμε μαζί”

 

Είσαι μόνος σου στη συγκεκριμένη δράση;

Όταν ξεκίνησε όλο αυτό στη Μύκονο, οφείλω να πως ότι ο κόσμος δεν το πίστευε. Το στοίχημα για εμένα ήταν να δείξω στον κόσμο ότι μπορείς, απλώς μαζεύοντας καπάκια, να δώσεις σε έναν άνθρωπο ένα αναπηρικό αμαξίδιο και να αλλάξεις έτσι την καθημερινότητά του, συνεργαζόμενος πάντα με το τμήμα της Ανακύκλωσης, το οποίο παίρνει τα καπάκια και μου δίνει στη συνέχεια το αμαξίδιο. Ο κόσμος δεν ξέρει ποια είναι η διαδικασία. Εγώ λοιπόν σε συνεργασία με το Δήμο, παρακάλεσα και είχα την αρωγή του ώστε να μου δώσουν τη δυνατότητα να τοποθετηθεί μπλε κάδος ανακύκλωσης σε ιδιωτικό σημείο. Στη συνέχεια απευθύνθηκα σε ιδιωτική εταιρία στη Μύκονο, η οποία έχει δικό της τμήμα Ανακύκλωσης και τους είπα, “αν εγώ σας δώσω έναν τόνο καπάκια (γύρω στα 750-800 χιλιάδες καπάκια), όπως συνηθίζεται σε όλη την Ελλάδα, θα μου εξασφαλίζετε ένα καροτσάκι”; Η απάντηση ήταν θετική και κάπως έτσι ξεκίνησε. Όταν γεμίσει ο κάθε κάδος, ενημερώνω το συγκεκριμένο τμήμα και στη συνέχεια περνούν, τα αδειάζουν, τα ζυγίζουν και στη συνέχεια αυτά ταξιδεύουν από τη Μύκονο σε τμήμα Ανακύκλωσης σε εργοστάσιο στην Αθήνα. Έχουμε παραλάβει μέχρι στιγμής 13 αμαξίδια από αυτή την προσπάθεια, τα οποία στη συνέχεια τα δίνουμε σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη, όχι μόνο στη Μύκονο αλλά σε όλη την Ελλάδα. 

Πώς σχετίζονται τα καπάκια με τη δημιουργία εν τέλει ενός αμαξιδίου;

Τα καπάκια είναι στην ουσία συμβολικά και σε όλο αυτό λειτουργούμε ανταποδοτικά. Ένα τμήμα Ανακύκλωσης θα προσπαθήσει να μαζέψει όσον το δυνατόν περισσότερα καπάκια, προκειμένου να τα λιώσει και να τα ανακυκλώσει. Έχουμε κάνει λοιπόν αυτό το deal, όπου εμείς βοηθάμε στην ανακύκλωση και εκείνοι βοηθούν εμάς δίνοντάς μας αμαξίδια, αφού τα αγοράσουν. Όλο αυτό ξεκίνησε όταν ένα ΑμεΑ θέλησε να βοηθήσει και έτσι έκανε συμφωνία με ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης, το οποίο στη συνέχεια του έδωσε ως ευχαριστήριο ένα αμαξίδιο. 

Ως ΑμεΑ, πώς είναι η καθημερινότητά σου στη Μύκονο; Υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές για άτομα σαν εσένα;

Υπάρχουν κάποιες ιδιωτικές υποδομές, συν ό,τι έχει φτιάξει μέχρι στιγμής ο Δήμος. Μάλιστα αυτή την περίοδο ετοιμάζει ένα πρόγραμμα που θα αλλάξει την οπτική γωνία της προσβασιμότητας για τα ΑμεΑ στη Μύκονο. Από την άλλη, είμαστε Κυκλάδες και όχι Αθήνα. Είμαστε ένας ιδιαίτερος προορισμός όσον αφορά τα ΑμεΑ, καθώς λόγω της αρχιτεκτονικής του διαμόρφωσης, όπως για παράδειγμα στη Χώρα, δεν επιτρέπεται να γίνουν πολλές αλλαγές. Σαν Δήμος Μυκόνου ωστόσο, έχουμε μεριμνήσει με μια νέα πλατφόρμα από το Υπουργείο, η οποία καταγράφει τα προσβάσιμα σημεία για ΑμεΑ στο νησί, πράγμα που είναι πολύ βοηθητικό.Ο Δήμος μας μάλιστα, μαζί με τη Σύρο και τη Χίο ήταν από τους πρώτους που μπήκαν σε αυτή την εφαρμογή, η οποία συνέχεια αναβαθμίζεται. Επίσης, υπάρχουν τα λεγόμενα seatrac σε 3 παραλίες, ενώ ετοιμάζονται θέσεις πάρκινγκ για ΑμεΑ που δεν υπήρχαν στο νησί. Υπάρχουν υποδομές, αλλά δεν είναι αυτές που θα βρούμε στην πόλη, όπως πεζοδρόμια, φανάρια κλπ.

“Το στοίχημα για εμένα ήταν να δείξω στον κόσμο ότι μπορείς, απλώς μαζεύοντας καπάκια, να δώσεις σε έναν άνθρωπο ένα αναπηρικό αμαξίδιο και να αλλάξεις έτσι την καθημερινότητά του”

Ο Δήμος πώς αντιμετωπίζει τη συγκεκριμένη δράση; Σε υποστηρίζει;

Σε ό,τι έχω χρειαστεί ο δήμος και ο δήμαρχος προσωπικά έχει σταθεί αρωγός σε όλη αυτή την προσπάθεια. Το ίδιο και το τμήμα Ανακύκλωσης που κάνει το ζύγισμα, τη μεταφορά και δίνει το αντίτιμο, ώστε να αποκτήσουμε στο τέλος το αμαξίδιο. Μεγαλύτεροι αρωγοί σε όλη την προσπάθεια είναι όλοι οι επιχειρηματίες της Μυκόνου, οι οποίοι έχουν τοποθετήσει έξω από τα μαγαζιά τους τέτοιου είδους κάδους και μαζεύουν καπάκια. Βοηθούν επίσης οι απλοί πολίτες, οι μαθητές των σχολείων και γενικώς όλο το νησί. Χωρίς την υποστήριξη των Μυκονιατών δεν θα γινόταν τίποτα. Το πιο ωραίο σε όλο αυτό είναι όταν με παίρνουν οι γονείς τηλέφωνο, επειδή τα παιδιά τους θέλουν να παραδώσουν προσωπικά σε εμένα τα καπάκια και είτε είναι μια μικρή σακούλα, είτε μεγάλη, φυσικά δεν λέω όχι. Πάω στα σπίτια τους και τα παραλαμβάνω ο ίδιος. Έχουν υπάρξει επίσης δωρεές από καταστηματάρχες στη Μύκονο που έχουν δει τη δράση και έχουν προσφέρει οι ίδιοι αμαξίδιο που αγόρασαν, ενώ το τελευταίο διάστημα μας βοηθά η οργάνωση All for Blue. Η All For Blue έχει ενσωματώσει 10 κάδους καπακιών σε όλο το νησί, βοηθώντας όλη αυτή τη προσπάθεια.

“‘Εχω φτιάξει μια διαδικτυακή ομάδα η οποία λέγεται «Χάρισέ το- Μύκονος» και έχει πάντα ανταποδοτικό χαρακτήρα. Αντί να πετάμε πράγματα που δεν θέλουμε στα σκουπίδια, τα φωτογραφίζουμε και τα αναρτούμε στο Facebook, προκειμένου να τα πάρει κάποιος εάν το επιθυμεί”

Πως είναι η ζωή σου στο νησί το χειμώνα;

Το χειμώνα  δεν υπάρχει ο τουρισμός, ωστόσο είναι ωραία. Εγώ είμαι πιο χειμερινός τύπος άλλωστε, αλλά το χειμώνα είναι ήσυχα, πιο παρεϊστικα και οι Μυκονιάτες έχουν χρόνο να βρεθούν μεταξύ τους, να ασχοληθούν με τις παραδόσεις τους και να κάνουν όλα όσα δεν μπορούν όλο το καλοκαίρι λόγω του τουρισμού. Δεν έχουμε στο μυαλό μας το καθημερινό τρέξιμο. 

Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας κάποια έντονη στιγμή που να έχεις ζήσει στο νησί;

Έρχομαι στο νησί από το 2008 και ζω πλέον μόνιμα στο Φανάρι Μυκόνου. Μια σημαντική στιγμή μου στο νησί ήταν ίσως η γνωριμία με τη σύζυγό μου. Ήρθα στη Μύκονο ως ερωτικός μετανάστης. Η σύζυγος μου έχει καταγωγή κατά το ήμισυ από το νησί, ζούσε εδώ, εγώ βρέθηκα για διακοπές με κοινή παρέα, τη γνώρισα και από τότε μείναμε μαζί.

Πως βίωσες την περίοδο της πανδημίας;

Τη βίωσα οικογενειακά, με προσοχή και χωρίς πολλές εξόδους.

Η δράση με τα καπάκια επηρεάστηκε; Σας πήγε πίσω αυτό το μεγάλο διάστημα;

Δεν μπορώ να πω ότι μας π’ηγε πίσω. Λόγω των μέτρων, αλλά και της μεταδοτικότητας του ιού, μειώθηκε κυρίως το ζύγισμα και η απόδοση στα αμαξίδια, όπως είναι λογικό, γιατί δεν ξέρεις ποιος έχει πιάσει τι κλπ. Ο κόσμος όμως δεν σταμάτησε να τα μαζεύει σπίτι του. 

“Ο δήμος ετοιμάζει ένα πρόγραμμα που θα αλλάξει την οπτική γωνία της προσβασιμότητας για τα ΑμεΑ στη Μύκονο”

Γενικότερα, πώς επηρέασε το νησί η πανδημία; Ποιος ήταν ο αντίκτυπος στις επιχειρήσεις; 

Ήταν σίγουρα δύσκολα. Περισσότερο βέβαια το καλοκαίρι παρά το χειμώνα. Οι Μυκονιάτες έχουν μάθει να ζουν το χειμώνα χωρίς τον τουρισμό έτσι κι αλλιώς, και μάλιστα περνούν και καλά. Το πρώτο καλοκαίρι με τον covid, όπως και στα άλλα νησιά, ήταν πολύ δύσκολα. Ο κόσμος ήταν πολύ μειωμένος, σίγουρα πιστεύω ένα 50% πιο κάτω απ’ ότι φέτος. Φέτος με τους εμβολιασμούς, τα τεστ και τους ελέγχους είναι ήδη καλύτερα τα πράγματα.

Υπάρχουν επιχειρηματίες που λένε πως ο τουρισμός για φέτος έχει χαθεί. Στη Μύκονο δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο απ’ ότι καταλαβαίνουμε, σωστά;

Εγώ σαν Γιώργος βλέπω κινητικότητα, βλέπω την κίνηση στο δρόμο, την πληρότητα στα ξενοδοχεία και τον κόσμο στα εστιατόρια και στα μαγαζιά. Είναι πολύ καλύτερα από πέρυσι. Η Μύκονος πάντα, ξεκινώντας από το Δήμο που δίνει το έναυσμα για την τουριστική σεζόν και ακολουθούν όλες οι επιχειρήσεις, είναι πάντα προετοιμασμένη για όλα. Ευτυχώς, φέτος η σεζόν πήγε ανέλπιστα καλά.

Κλείνοντας, κάνεις κι άλλες αντίστοιχες δράσεις εκτός από αυτή με τα καπάκια;

Ναι, το έχω πάει ένα βήμα παραπέρα και δεν ασχολούμαι μόνο με το καπάκι πια. Έχω κάνει εκ νέου συμφωνία με το τμήμα Ανακύκλωσης και μαζεύουμε τώρα και τα πλαστικά μπουκάλια, τα οποία μετρούν στη ζύγιση και αυτά για τα αμαξίδια. Είναι κάτι που γίνεται πρώτη φορά από εμάς. Τελευταία επίσης έχω φτιάξει μια διαδικτυακή ομάδα η οποία λέγεται «Χάρισέ το- Μύκονος» και έχει πάντα ανταποδοτικό χαρακτήρα. Αντί να πετάμε πράγματα που δεν θέλουμε στα σκουπίδια, τα φωτογραφίζουμε και τα αναρτούμε στο Facebook, προκειμένου να τα πάρει κάποιος εάν το επιθυμεί. 

Για να ενημερωθείτε για την συγκεκριμένη πρωτοβουλία του Γιώργου Καφεντζή, επισκεφθείτε το Facebook Page “Το καπάκι να κρατάς”.