Κατερίνα Ζουγανέλη: «Επέλεξα να αφήσω την Αθήνα και να επιστρέψω στη Μύκονο των παιδικών μου χρόνων»

Η Κατερίνα Ζουγανέλη εργάζεται 22 ολόκληρα χρόνια στην ΚΔΕΠΠΑΜ. Για εκείνη ο χώρος της συγκεκριμένης επιχείρησης, είναι το δεύτερο σπίτι της και μάλλον δεν θα το άλλαζε με τίποτα, γιατί όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τις δράσεις της έχει έρθει κοντά με ανθρώπους, με τους οποίους μοιράζεται το ίδιο πάθος και την ίδια αγάπη για τον τόπο της. Πλέον, αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν οικογένεια για εκείνη. Ενώ έζησε μεγάλο μέρος της παιδικής της ηλικίας στη Μύκονο, οι συγκυρίες στα μέσα των σχολικών της χρόνων την έφεραν στην Αθήνα. Παρόλα αυτά, ολοκληρώνοντας τις σπουδές της, η ίδια αποφάσισε να επιστρέψει στο νησί.Τι διαφορές εντοπίζει στη Μύκονο του παρελθόντος με τη Μύκονο του σήμερα; Πώς είναι να μεγαλώνει το παιδί της στη Μύκονο του 2022; Θεωρεί ότι είναι καλύτερο για εκείνο να μεγαλώνει εκεί απ’ ότι σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο; Η Κατερίνα Ζουγανέλη μιλά στο Mykonos Post, μας λύνει όλες τις απορίες, ενώ παράλληλα εξηγεί όλα όσα προσφέρει στο νησί μέσω της ΚΔΕΠΠΑΜ.

Ποια είναι η θέση σας και ποιες οι αρμοδιότητές σας στην ΚΔΕΠΠΑΜ;

Στην ΚΔΕΠΠΑΜ είμαι Γενική Διευθύντρια. Έχω προσληφθεί από το 2000 και είμαι υπεύθυνη για τη διοίκηση του οικονομικού τμήματος, αλλά και όλες τις δράσεις που διοργανώνονται στο πλαίσιο της Παιδείας και του Περιβάλλοντος που είναι οι καταστατικοί σκοποί της ΚΔΕΠΠΑΜ.

Εφόσον είστε τόσα χρόνια στην ΚΔΕΠΠΑΜ, είστε ο πιο κατάλληλος άνθρωπος ώστε να μας μεταφέρετε το κλίμα που επικρατεί εκεί.

Το κλίμα είναι πολύ φιλικό. Πάντα υπήρχε καλή συνεργασία με τους προέδρους και το Διοικητικό Συμβούλιο της ΚΔΕΠΠΑΜ. Όταν ξεκίνησα πριν από 22 χρόνια ήμουν πολύ άπειρη και είχα τύχη να είναι πρόεδρος ο κος Κλωναρίδης που είχε μεγάλη εμπειρία  στη διοίκηση και μεγάλη αγάπη για τον τόπο και τον πολιτισμό και έδωσε το στίγμα της ΚΔΕΠΠΑΜ που υπάρχει μέχρι σήμερα. Άριστη συνεργασία έχω και με την κυρία Ανδριανή Κουφού που είναι πρόεδρος τα τελευταία χρόνια και με τον συνάδελφο Αντώνη Ρουμελιώτη. Δουλεύουμε όλοι μαζί με πολύ αγάπη γι αυτό που κάνουμε και προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στις ιδιαίτερες απαιτήσεις της δουλειάς.

Ποια είναι η σχέση σας με τη Μύκονο; Κατάγεστε από το νησί;

Είμαι βέρα Μυκονιάτισσα, καθώς και οι δυο μου γονείς είναι Μυκονιάτες. Μεγάλωσα στη Μύκονο και σε ηλικία 13 ετών πήγα στην Αθήνα, όπου τελείωσα το σχολείο. Στη συνέχεια σπούδασα στην Αθήνα και το 1999 επέστρεψα στη Μύκονο.

“Η Μύκονος έχει αλλάξει πολύ. Οι ντόπιοι δεν ζουν πια στη Χώρα, τα σπίτια έχουν γίνει καταστήματα και δεν συναντάς πια γνωστούς στο δρόμο ούτε για καλημέρα”

Τι ήταν αυτό που σας έκανε να αποφασίσετε να επιστρέψετε στο νησί; Γιατί δεν επιλέξατε να παραμείνετε στην Αθήνα;

Ήθελα να αποφύγω τους τρελούς ρυθμούς, το στρες και όλα όσα συνεπάγεται η ζωή στην πόλη. Δεν μου άρεσε πολύ η ιδέα να είμαι στην Αθήνα και να είμαι κλεισμένη σε ένα γραφείο από το πρωί μέχρι το βράδυ. Οπότε αποφάσισα να επιστρέψω και να ζήσω στο ξεχωριστό φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον του νησιού μου.

Έχετε ζήσει λοιπόν ένα μεγάλο μέρος της παιδικής σας ηλικίας στο νησί. Τι εικόνες έχετε από τα παιδικά σας χρόνια εκεί; Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σας;

Έχω πολλές αναμνήσεις από τη Χώρα, η οποία ήταν πολύ όμορφη. Οι γονείς μου είχαν χρυσοχοείο στον Γιαλό και το σπίτι της γιαγιάς μου της Κατίνας ήταν πάνω από το μαγαζί οπότε μεγαλώσαμε εκεί. Γυρνούσαμε όλη μέρα με τους φίλους μας, παίζαμε, κάναμε ποδήλατο και μπάνιο στη θάλασσα. Ήταν άλλα χρόνια, πιο ξέγνοιαστα και πιο ανέμελα. Δεν υπήρχε φόβος ότι θα κινδυνεύαμε ή ότι θα χανόμασταν. Υπήρχε μια ελευθερία εκείνη την εποχή.

Τι έχει αλλάξει στη Μύκονο από τότε;

Η Μύκονος έχει αλλάξει πολύ. Οι ντόπιοι δεν ζουν πια στη Χώρα, τα σπίτια έχουν γίνει καταστήματα και δεν συναντάς πια γνωστούς στο δρόμο ούτε για καλημέρα. Η Χώρα είναι πια για τους τουρίστες. Ιδιαίτερα τον χειμώνα υπάρχει ερημιά και εγκατάλειψη. Ο κόσμος έχει αποτραβηχτεί και έχει πάει στην περιφέρεια. Τα εικαστικά εργαστήρια της ΚΔΕΠΠΑΜ είναι μια αφορμή για τους συμμετέχοντες να κατέβουν στην Χώρα και της δίνουν ζωή.

Το παιδί σας μεγαλώνει στη Μύκονο, όπως και εσείς. Τι διαφορές έχει η Μύκονος του σήμερα για ένα παιδί, σε σχέση με τις εποχές που μεγαλώσατε εσείς;

Η κατάσταση έχει αλλάξει πάρα πολύ. Όταν ήμουν εγώ παιδί παίζαμε με τους φίλους μου στον Γιαλό, στη Λάκκα, στο Πάνω Ματογιάννι. Τώρα δεν υπάρχουν πια γειτονιές ούτε πλατείες. Τα παιδιά περιορίζονται να παίζουν από σπίτι σε σπίτι. Στα σχολεία του νησιού υπάρχουν προβλήματα. Ο αριθμός των παιδιών είναι πολύ μεγάλος, λόγω και των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στο νησί, ενώ υπάρχουν ελλείψεις στο διδακτικό προσωπικό λόγω της δυσκολίας εξεύρεσης κατοικίας. Γίνονται βέβαια προσπάθειες από τον Δήμο για να λυθεί το πρόβλημα στέγασης.

Παρόλα αυτά θεωρείτε πως είναι καλύτερο το να μεγαλώνει ένα παιδί στο νησί παρά στην πόλη;

Έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του, όπως υπάρχουν σε όλες τις καταστάσεις. Είναι πολύ σημαντικό να μεγαλώνει και να μαθαίνει ένα παιδί τον τόπο του και να είναι κοντά στην οικογένεια και στους παπούδες του. Στο νησί επίσης τα παιδιά είναι πιο ελεύθερα και ειδικά τώρα, στην εποχή του κορονοϊού που είναι περιορισμένα στο σπίτι, τα πράγματα εδώ είναι πολύ καλύτερα. Από την άλλη, στην Αθήνα τα  παιδιά έχουν περισσότερα ερεθίσματα και ευκαιρίες να αναπτύξουν τις δυνατότητες τους. Ίσως στο μέλλον να σκεφτόμασταν να συνεχίσει το σχολείο στην Αθήνα, όπως έκανα και εγώ.

Όσον αφορά το πολιτιστικό κομμάτι του νησιού, θεωρείτε ότι αυτό είναι σε καλό επίπεδο;

Γίνονται αρκετές προσπάθειες στον τομέα του πολιτισμού στη Μύκονο, από την ΚΔΕΠΠΑΜ, τον Πολιτιστικό Αθλητικό και Κοινωνικό Οργανισμό «Γεώργιο Αξιώτη», την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, συλλόγους και φορείς του νησιού. Πολλές από αυτές θεωρώ ότι έχουν καλό επίπεδο,συνολικά όμως θεωρώ ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα και να υπάρχουν και εκδηλώσεις με πιο εξωστρεφή χαρακτήρα.

“Όταν ήμουν παιδί, στη Μύκονο γυρνούσαμε όλη μέρα με τους φίλους μας, παίζαμε, κάναμε ποδήλατο και μπάνιο στη θάλασσα. Ήταν άλλα χρόνια, πιο ξέγνοιαστα και πιο ανέμελα”.

Ποιο είναι το έργο της ΚΔΕΠΠΑΜ, όσον αφορά το κομμάτι του πολιτισμού;

Μια σημαντική δράση της ΚΔΕΠΠΑΜ που μετράει 20 και πλέον έτη είναι η λειτουργία των Εικαστικών και Καλλιτεχνικών Εργαστηρίων. Μαθήματα αγιογραφίας, ψηφιδωτού και ζωγραφικής, για ενήλικες και παιδιά, πραγματοποιούνται τη χειμερινή περίοδο και δίνουν στους κατοίκους της Μυκόνου μια δημιουργική διέξοδο. Φέτος ξεκίνησε και η λειτουργία Σχολής Υφαντικής στην Μονή Παλαιοκάστρου Άνω Μεράς.

Η Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου αποτελεί κύριο μέλημα μας. Φιλοξενεί εκθέσεις Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, ενώ κάθε χρόνο πραγματοποιεί ένα αφιέρωμα σε κάποιο καλλιτέχνη που σχετίζεται με το νησί (Αριστοτέλης Βασιλικιώτης, Αντώνης Πολυκανδριώτης, LuisOrozco, Μαρία Ιγγλέση, Μαίρη Παρασκευά κ.α.).Το Καλοκαίρι του 2021 με αφορμή τα 200 χρόνια από την επανάσταση,  η ΚΔΕΠΠΑΜ οργάνωσε έκθεση αφιέρωμα στην Μυκονιάτισσα ηρωίδα Μαντώ Μαυρογένη, σε επιμέλεια Ειρήνης Σαββανή, όπου σημαντικοί Έλληνες καλλιτέχνες παρουσίασαν έργα τους εμπνευσμένα από την ηρωίδα. Έχουν γίνει συνεργασίες με τη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών, το Κυκλαδικό Μουσείο, το Μουσείο Μπενάκη, την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, το Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού και άλλους σημαντικούς φορείς.

Η Θεατρική Ομάδα Μυκόνου εντάσσεται επίσης στο δυναμικό τα ΚΔΕΠΠΑΜ. Κάθε χρόνο ανεβάζει μια παράσταση για τη Μύκονο με την οποία συμμετέχει και στη συνάντηση Ερασιτεχνικών ομάδων Αιγαίου. Η Γιορτή Κουκλοθεάτρου Μυκόνου θα πραγματοποιηθεί φέτος για 7^η συνεχόμενη φορά. Πολλοί επαγγελματικοί θίασοι έχουν συμμετάσχει στην γιορτή μας και πάνω από 2500 ενήλικες και παιδιά έχουν παρακολουθήσει παραστάσεις που έχουν έρθει από τον Έβρο μέχρι τη Κρήτη και το μακρινό Βερολίνο και έχουν γνωρίσει την αρχαία αυτή τέχνη. Βραδιές ποίησης και λογοτεχνίας γίνονται συχνά στην αίθουσα της ΚΔΕΠΠΑΜ, αλλά και διάφορα εργαστήρια, όπως το εργαστήρι κατασκευής καράβας που γίνεται σε συνεργασία με το Λαογραφικό Μουσείο. Πρέπει επίσης να αναφέρω ότι η ΚΔΕΠΠΑΜ έχει εκδώσει πολύ σημαντικά βιβλία, λαογραφικά, εικαστικά, ιστορικά κ.α. Φέτος θα εκδοθούν οι δύο τελευταίοι τόμοι των «Παραμιλητών» του Μυκονιάτη συγγραφέα Παναγιώτη Κουσαθανά.  Μέσα στους οχτώ τόμους των «Παραμιλητών» είναι συγκεντρωμένη όλη η ιστορία του τόπου και των ανθρώπων της.

“Δουλεύουμε όλοι με πολύ αγάπη σε αυτό που κάνουμε και προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στις ιδιαίτερες απαιτήσεις της δουλειάς”.

Αυτό το διάστημα τι ετοιμάζει η ΚΔΕΠΠΑΜ;

Προγραμματίζουμε αρκετά πράγματα για το 2022 όχι μόνο στο κομμάτι του πολιτισμού αλλά και στο κομμάτι του περιβάλλοντος που θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα λόγω της μεγάλης πίεσης που δέχεται το νησί. Δράσεις καθαρισμού, αποκατάστασης και σήμανσης μονοπατιών σε συνεργασία με την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Πρόγραμμα-σχολείο για τη διάσωση της τέχνης της Ξερολιθιάς. Καθαρισμοί παραλιών και δράσεις ευαισθητοποίησης στα σχολεία.

Ο κόσμος ανταποκρίνεται τις δράσεις μας. Η ΚΔΕΠΠΑΜ, μέσω της σταθερής πορείας της όλα αυτά τα χρόνια έχει αποκτήσει το κοινό της, που την ακολουθεί πιστά. Και τους ευχαριστούμε όλους.