Μυκονιάτικη φιλοξενία: Ο Δημήτρης Κουτσούκος μας άνοιξε το σπίτι του

Κοντά στην εκκλησία της Αγίας Σοφίας, σε μικρή απόσταση από την περιοχή του Τούρλου, βρίσκεται το σπίτι του Δημήτρη Κουτσούκου, ενός ανθρώπου που αγαπά και πονά το νησί του. Εκτός από μια κινητή εγκυκλοπαίδεια για τη Μύκονο, ο Δημήτρης διαθέτει και ένα σπάνιο φωτογραφικό υλικό για το νησί των ανέμων. Ο ίδιος, μας άνοιξε το σπίτι του, μας κέρασε κρασί και καλούδια της Μυκόνου, αποδεικνύοντας περίτρανα πως οι Μυκονιάτες είναι ιδιαίτερα ανοιχτοί και φιλόξενοι άνθρωποι.

 «Συντροφιά» με την Καρολίνα και τη Λίλλυ

Φτάνοντας στην αυλή του σπιτιού, εκείνος ήταν ήδη έξω και μας υποδέχθηκε εγκάρδια. Στην πέργκολα ήταν κρεμασμένες οι λαχταριστές λούζες που φτιάχνει ο ίδιος. «Είναι από τα αγαπημένα μου αλαντικά. Τις φτιάχνω εγώ με τον παραδοσιακό τρόπο, με μπόλικο θρούμπι, θυμάρι και πιπέρι», συμπληρώνει εκείνος. Μπαίνοντας στο εσωτερικό του σπιτιού, συνειδητοποιείς την απλότητα και την ομορφιά που έχει ένα παραδοσιακό μυκονιάτικο σπίτι. Λιτά έπιπλα, ένας μεγάλος ενιαίος χώρος, καθόλου φορτωμένος, ενώ στους τοίχους βλέπεις πίνακες της Καρολίνα Γουέλς, με την οποία γνωρίζονται προσωπικά, αλλά και έργα της Λίλλυ Κρίστενσεν. «Αυτές οι γυναίκες, αποτύπωσαν στα έργα τους την πραγματική εικόνα της Μυκόνου. Τη Μύκονο της ομορφιάς και της μοναδικότητας», λέει με συγκίνηση.

“Η λούζα είναι από τα αγαπημένα μου αλαντικά. Τις φτιάχνω εγώ με τον παραδοσιακό τρόπο, με μπόλικο θρούμπι, θυμάρι και πιπέρι”

Ο Δημήτρης Κουτσούκος μας ξενάγησε στο σπίτι του και παράλληλα μίλησε για τη δική του Μύκονο, έτσι όπως την έζησε ως παιδί. Μια Μύκονο με πολλές διαφορές σε σχέση με τη σημερινή. Λογικό, άλλωστε, καθώς οι εποχές αλλάζουν. Και μαζί με τις εποχές, αλλάζουν και οι άνθρωποι. Αυτό όμως που δεν θα αλλάξει ποτέ στη δική του μνήμη είναι τα ατελείωτα παιχνίδια στην Σκάρπα, το κυνηγητό και το ποδόσφαιρο στους μύλους και οι βόλτες και οι σκανταλιές στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού. «Η Μύκονος ήταν ένα πεντακάθαρο νησί, γεμάτο από όμορφες μυρωδιές, αλλά και παιδικά γέλια και φωναχτά στα σοκάκια», εξομολογείται στο Mykonos Post, ενώ την ίδια στιγμή κατεθύνεται προς την κουζίνα. Το μπαλκόνι από το σπίτι του θυμίζει από μόνο του ένα σκηνικό ταινίας, ενώ η θέα στην Τήνο, τη Σύρο, αλλά ακόμα και στην Κύθνο, κυριολεκτικά  καθηλώνει και παράλληλα σε ταξιδεύει στο απέραντο γαλάζιο μέσα στο οποίο το μάτι χάνεται.

Ένας δίσκος γεμάτος από μυκονιάτικες γεύσεις και μυρωδιές

Κι ενώ χαζεύουμε τη θέα, ο Δημήτρης Κουτσούκος εμφανίζεται με ένα μεγάλο δίσκο, γεμάτο από παραδοσιακά μυκονιάτικα καλούδια: Λούζα, ξινότυρο, κοπανιστή, λακέρδα παστή με κάπαρη, αλλά και ντοματίνια από τον κήπο του. Ένα ρεσιτάλ γεύσεων μέσα σε μια γαστριμαργική απλότητα. Και όλα αυτά, συντροφιά με δροσερό λευκό κρασί. Η καλοπέραση είναι μια έννοια σχετική. Υπάρχουν φορές που όσα κι αν μας προσφέρονται, υπάρχει η πιθανότητα να αισθανθούμε ανικανοποίητοι. Υπάρχουν, όμως και κάποιες άλλες, που απλά πράγματα, όπως η συγκεκριμένη πιατέλα, σε κάνουν να αισθάνεσαι ο πιο γεμάτος άνθρωπος του κόσμου. Γεμάτος από όμορφες στιγμές, έντονες γεύσεις, μυρωδιές, αλλά και καλή παρέα. Το τελευταίο δε, είναι ακόμα πιο σημαντικό από τα υπόλοιπα.

“Μου λένε χαριτολογώντας πως κάνω τον δημοσιογράφο. Τίποτα δεν κάνω. Απλά αυτό που μου αρέσει είναι να ψάχνω πράγματα που αφορούν το νησί που γεννήθηκα”

Ο Δημήτρης Κουτσούκος είναι ένας άνθρωπος που αγαπά το νησί του και δεν διστάζει να το υπερασπισθεί άνα πάσα στιγμή. «Μου λένε χαριτολογώντας πως κάνω τον δημοσιογράφο. Τίποτα δεν κάνω. Απλά αυτό που μου αρέσει είναι να ψάχνω πράγματα που αφορούν το νησί που γεννήθηκα. Ουσιαστικά, αυτό που ψάχνω είναι να βρω τη λύση σε ορισμένα πράγματα και σε ότι δεν μου αρέσει, έχω γνώμη και τη λέω. Και θα την πω δημόσια μέσα από τον προσωπικό μου λογαριασμό στο Facebook», εξηγεί. Ο Δημήτρης είναι από τους ελάχιστους Μυκονιάτες που διαθέτουν ένα πολύτιμο αρχείο από φωτογραφίες παιλαιότερων δεκαετιών. Φωτογραφίες των 60’s, 70’s, 80’s που κατά καιρούς έχουμε φιλοξενήσει και εμείς στο Mykonos Post, δημοσιεύοντας σχετικά αφιερώματα.

Η Μύκονος είναι ένα πανέμορφο και μοναδικό νησί. Διαθέτει μια ξεχωριστή αύρα που εκτός από τον κοσμοπολιτισμό, αποπνέει και έναν αέρα από το παρελθόν. Ακόμα και σήμερα, αν γυρίσεις και κοιτάξεις σε αρκετά από τα σημεία της, είναι λες και έχει σταματήσει ο χρόνος. Ακόμα και από εδώ, από το μπαλκόνι του Δημήτρη, έχεις τη δυνατότητα να θαυμάσεις τόσο τη Μύκονο του σήμερα, όσο και τη Μύκονο του παρελθόντος. Και αυτό είναι κάτι το περιπετειώδες και συνάμα συναρπαστικό.