Πωλίνα Λαδοπούλου: «Η εποχιακή απασχόληση αποτελεί μια εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη»
Βρίσκεται στη Μύκονο από τις αρχές του καλοκαιριού και εργάζεται ως εποχιακή υπάλληλος σε ξενοδοχείο του νησιού. Λίγες μέρες πριν το τέλος της σεζόν, η Πωλίνα Λαδοπούλου περιγράφει στο Mykonos Post την εμπειρία της, εξομολογείται τις δυσκολίες που αντιμετώπισε εξαιτίας του mini lockdown, ενώ τονίζει όλα τα θετικά που αποκόμισε μέσα σε αυτούς τους μήνες.
Η Πωλίνα Λαδοπούλου είναι ένα νέο και όμορφο κορίτσι που ζει στα νότια προάστια της Αττικής και συγκεκριμένα στη Γλυφάδα. Είναι ρομαντική, ευαίσθητη και της αρέσει να εκφράζεται μέσα από τους στίχους που γράφει. Έχει σπουδάσει τουριστικές επιχειρήσεις και σαν χαρακτήρας, της αρέσουν οι προκλήσεις. Φέτος, δέχθηκε μια πρόταση να εργαστεί σε ξενοδοχείο της Μυκόνου. Ήταν συνάμα και μια πρόκληση για την Πωλίνα, η οποία δέχθηκε με χαρά τη συγκεκριμένη πρόταση, έφτιαξε στα γρήγορα τη βαλίτσα της και αναχώρησε, γεμάτη όρεξη για δουλειά, με προορισμό το νησί των ανέμων. Λίγες μέρες πριν τη λήξη της φετινής τουριστικής σεζόν, μοιράζεται με το Mykonos Post, όλα όσα έζησε και ζει ακόμα και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, στο νησί των ανέμων.
“Οι απαιτήσεις είναι πολλές και ποικίλες ειδικά όταν εργάζεσαι στο Front Office-Concierge department και απευθύνεσαι σε ένα high end πελατολόγιο, που διψάει να απολαύσει εις το έπακρον την πολυδιάστατη ζωή του νησιού”.
«Οι ρυθμοί είναι ταχύτατοι και εξαντλητικοί»
«Το να εργάζεται κάποιος κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής σεζόν στη Μύκονο, φαντάζει για πολύ κόσμο ένα πλεονέκτημα όπου σου δίνεται η ευκαιρία να απολαμβάνεις την πολυτελή ζωή του νησιού και τα θρυλικά parties (στο βαθμό που επιτρέπονται πλέον) ενώ παράλληλα εργάζεσαι. Πολύς κόσμος, στο άκουσμα πως κάποιος εργάζεται σεζόν στη Μύκονο, αυτόματα φτιάχνει στο μυαλό του εικόνες μιας ζηλευτής ζωής που έχεις την ευκαιρία να απολαμβάνεις ενώ παράλληλα εργάζεσαι .Η πραγματικότητα όμως απέχει παρασάγγας από την εικόνα που έχει αποτυπωθεί στο μυαλό μας και που κυρίως προβάλλεται αρκετά μέσα από τα social media . Οι ρυθμοί είναι ταχύτατοι και εξαντλητικοί, ειδικά σε έναν τόσο απαιτητικό χώρο όπως είναι αυτός της φιλοξενίας, για τον οποίο φυσικά έχω τη χαρά να εργάζομαι εγώ. Οι απαιτήσεις είναι πολλές και ποικίλες ειδικά όταν εργάζεσαι στο Front Office-Concierge department και απευθύνεσαι σε ένα high end πελατολόγιο, που διψάει να απολαύσει εις το έπακρον την πολυδιάστατη ζωή του νησιού».
“Μαθαίνεις να ξεπερνάς τον εαυτό σου, τα όρια σου και να καταβάλλεις προσπάθειες πέραν των αντοχών σου, γεγονός που σε βάθος χρόνου σε ισχυροποιεί”.
«Το κόστος διαβίωσης για έναν εργαζόμενο είναι αρκετά υψηλό»
«Καθημερινός στόχος είναι να προσπαθήσεις να καλύψεις όσο το δυνατόν περισσότερες ανάγκες των καλεσμένων, ακόμα και αν αυτές είναι της τελευταίας στιγμής, επόμενο μεν καθώς βρισκόμαστε σε ένα νησί που δεν κοιμάται ποτέ.Το κόστος διαβίωσης για έναν εργαζόμενο ήταν και είναι αρκετά υψηλό (είδη πρώτης ανάγκης, καύσιμα, τρόφιμα) χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο μισθός ανταποκρίνεται πάντα σε αυτό. Το γεγονός αυτό ωθεί λοιπόν (τους εργαζομένους) να αποζητούν να δουλέψουν παραπάνω απ το υφιστάμενο ωράριο (που κατά μέσο όρο αγγίζει τις 10 ώρες) προκειμένου να καταφέρουν να αποταμιεύσουν χρήματα για το χειμώνα .Η ‘εποχικότητα’ των επαγγελμάτων στο νησί συνεπάγεται κατά κύριο λόγο καθημερινή εργασία, χωρίς ρεπό για αρκετούς μήνες, την απομάκρυνση από το σπίτι, το οικογενειακό και φιλικό περίγυρο. Είναι πολλές φορές δύσκολο να διαχειριστείς πως λείπεις από πολλές φωτογραφίες που αποτυπώνουν οι δικοί σου άνθρωποι ή αδυνατείς να είσαι δίπλα τους ακόμα και σε μια δύσκολη στιγμή τους. Η συναισθηματική αυτή φόρτιση πολλές φορές επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογία του εργαζομένου, φέρει αρκετές ψυχικές διακυμάνσεις που έχουν πολλές φορές επίπτωση στην αποδοτικότητα του, τη σχέση του με τους συναδέλφους ή κάποιες φορές τους οδηγεί σε μια πρόωρη παραίτηση».
“Κληθήκαμε να διαχειριστούμε συναισθήματα εκνευρισμού, δυσαρέσκειας, απογοήτευσης ανθρώπων που είχαν ξοδέψει σεβαστά ποσά για να βρεθούν εδώ και ξαφνικά υποχρεώνονται να επιστρέψουν τα μεσάνυχτα στο δωμάτιο, σε ένα νησί που κατά κανόνα δεν κοιμάται ποτέ”.
«Πηγαίνω με χαρά στη δουλειά μου»
«Προσωπικά, έχω την χαρά να εργάζομαι για τον μεγαλύτερο και συνεχώς αναπτυσσόμενο ξενοδοχειακό όμιλο του νησιού, σ ένα οικογενειακό και προστατευμένο περιβάλλον που αντιλήφθηκε εξ αρχής της ανάγκες μου, με πίστεψε, με στήριξε και με στηρίζει ώστε να πηγαίνω με χαρά στη δουλειά μου παρ’ όλες τις δυσκολίες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και να καταθέτω τον καλύτερο μου εαυτό, γεγονός που δεν είναι για όλους δεδομένο. Η εποχιακή απασχόληση αποτελεί μια εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη, έχει όμως και αυτή τα θετικά χαρακτηριστικά που αξίζει να αναφέρουμε. Μαθαίνεις να ξεπερνάς τον εαυτό σου, τα όρια σου και να καταβάλλεις προσπάθειες πέραν των αντοχών σου, γεγονός που σε βάθος χρόνου σε ισχυροποιεί. Οξύνεται η αντιληπτικότητα σου, καθώς έρχεσαι σε επαφή με πολύ κόσμο, τον οποίο καλείσαι να διαχειριστείς (είτε για να συνεργαστείς είτε για εξυπηρετήσεις) και τέλος έχεις πολλές φορές τη χαρά να απολαμβάνεις κάποιες παροχές συνεργατών, στα πλαίσια της δουλειάς, που κάποιος άλλος θα πλήρωνε αρκετά χρήματα για να προσεγγίσει».
Έχω την χαρά να εργάζομαι για τον μεγαλύτερο και συνεχώς αναπτυσσόμενο ξενοδοχειακό όμιλο του νησιού, σ ένα οικογενειακό και προστατευμένο περιβάλλον που αντιλήφθηκε εξ αρχής της ανάγκες μου, με πίστεψε, με στήριξε και με στηρίζει”.
«Στα μέσα Ιουλίου χτύπησε το καμπανάκι του κόκκινου συναγερμού»
«Η φετινή σεζόν, είχε να αντιμετωπίσει ακόμα μια πρόκληση, αυτή της πανδημίας. Βασική μας προτεραιότητα ήταν να μην τρομοκρατήσουμε τους καλεσμένους μας, οι όποιοι μετά από μήνες εγκλεισμού ξεκίνησαν πάλι να ταξιδεύουν, αλλά παράλληλα να τους ωθήσουμε να συμμορφωθούν με τα υγειονομικά πρωτόκολλα του ξενοδοχείου όπως η χρήση της μάσκας στους κλειστούς χώρους μας, η τήρηση αποστάσεων και η συστηματική απολύμανση των χεριών. Στα μέσα περίπου του Ιουλίου χτύπησε το καμπανάκι του κόκκινου συναγερμού στο νησί λόγω του υψηλού ιικού φορτίου και τότε τα πάντα πάγωσαν και επικράτησε πανικός. Δεν θα ξεχάσω πως εκείνες τις ημέρες που εφαρμόσθηκαν τα περιοριστικά μετρά, επήλθε το χάος. Η αναμονή για τις μετακινήσεις ήταν περίπου μιάμιση ώρα, ο μεγαλύτερος αριθμός των καλεσμένων να τρέχουν πανικόβλητοι στο ξενοδοχείο για να προλάβουν να κάνουν κρατήσεις σε εστιατόρια και παραλίες, αρνούμενοι να αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος και να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα. Εκείνη την περίοδο, μάλιστα, το νησί παρουσίαζε πληρότητα αντίστοιχη ίσως και μεγαλύτερη αυτής του 2019. Κληθήκαμε να διαχειριστούμε συναισθήματα εκνευρισμού, δυσαρέσκειας ,απογοήτευσης ανθρώπων που είχαν ξοδέψει σεβαστά ποσά για να βρεθούν εδώ και ξαφνικά υποχρεώνονται να επιστρέψουν τα μεσάνυχτα στο δωμάτιο, σε ένα νησί που κατά κανόνα δεν κοιμάται ποτέ. Ευτυχώς η κατάσταση δεν άργησε να ομαλοποιηθεί, επιφέροντας βέβαια οικονομικές επιπτώσεις στο νησί, το οποίο ως φαίνεται, έχει τις υποδομές ώστε να απορροφά τους οικονομικούς κραδασμούς που δέχεται τα τελευταία δύο χρόνια της πανδημίας».