Βούλα Βερώνη: «Κάθε στοιχείο της φύσης της Μυκόνου είναι ικανό να πυροδοτήσει έναν στίχο ποιήματος»

Είναι εντυπωσιακό το πόσο μπορεί να αγαπά κανείς τον τόπο του, πόσο δεμένος μπορεί να νιώθει με εκείνον, σε σημείο που να μην έχει σκεφτεί σχεδόν ποτέ να φύγει για να ζήσει κάπου αλλού και να συγκινείται μιλώντας για αυτόν. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι αδιαμφισβήτητα η Μυκονιάτισσα συγγραφέας Βούλα Βερώνη. Η κουβέντα μαζί της είναι απολαυστική, γιατί σου δείχνει πως η ομορφιά που βλέπεις καθημερινά και θεωρείς δεδομένη, μπορεί να σου χαρίσει μικρές στιγμές ευτυχίας.

Αν και καθηγήτρια αγγλικών στο επάγγελμα, λατρεύει την ποίηση και την πεζογραφία και έχει ήδη εκδώσει δυο βιβλία, μέσα από τα οποία εκφράζει και τα συναισθήματά της για τον τόπο της. Όπως δηλώνει, η γραφή ήταν για εκείνη μια κλίση και ένας τρόπος έκφρασης, μια ανάγκη που είχε από μικρή ηλικία και έκανε τρόπο ζωής της. Η συγγραφέας και Γραμματέας του Συλλόγου Γυναικών Μυκόνου, Βούλα Βερώνη, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο Mykonos Post.

Η Βούλα Βερώνη μαζί με τη (από αριστερά) Βασιλεία Ζηνέλη, Δέσποινα Προμπονά, Αντώνη Τζιώτη, Γιάννη Μπαρδάνη και Αντώνη Ποθητό

Μιλήστε μας για τη σχέση σας με τη Μύκονο. Ζείτε μόνιμα στο νησί;

Είμαι Μυκονιάτισσα, οι γονείς μου κατάγονται από το νησί και εγώ γεννήθηκα στον Πειραιά αλλά μεγάλωσα στο νησί. Δεν έφυγα ουσιαστικά ποτέ από εδώ. Λόγω παππούδων που είχα στον Πειραιά, πέρασα κάποια σύντομα διαστήματα εκεί, ωστόσο μόνιμα ζούσα πάντα εδώ.

“Η Μύκονος δεν είναι το «ξερονήσι» που λένε. Υπάρχουν ανεξάντλητα στοιχεία της φύσης που με συγκινούν. Από το να δεις το φως του νησιού, ένα μπουμπούκι που «σκάει» στο έδαφος, τον ουρανό, είναι πραγματικά άπειρα”.

Πώς βιώσατε τα παιδικά σας χρόνια στο νησί; Τι αλλαγές παρατηρείτε στην Μύκονο του παρελθόντος, με αυτή του παρόντος;

Οι αλλαγές είναι δραματικές, αυτό που ζούμε τώρα, σε σχέση με αυτό που είχαμε την τύχη να ζήσουμε εμείς πριν μερικά χρόνια, είναι εντελώς διαφορετικό. Εμείς ζήσαμε σε ένα περιβάλλον καθαρό, γεμάτο αγάπη και όμορφες εικόνες. Οι Μυκονιάτες ήταν πάντα ανοιχτόμυαλοι και πάντα δέχονταν τους τουρίστες με μεγάλη αγάπη. Ωστόσο δεν υπήρχε ποτέ αυτό το τόσο εμπορικό, αυτό το στοιχείο του πλούτου, το οποίο με στενοχωρεί πολύ. Παλιότερα όλα ήταν πολύ πιο απλά.

Όσον αφορά τα παιδικά μου χρόνια, αυτά ήταν καταπληκτικά. Είτε βρισκόμουν στη Χώρα στο σπίτι μου, είτε στην Άνω Μερά στους παππούδες μου, ζούσαμε απλά, καθημερινά πράγματα που ομόρφαιναν τις μέρες μας. Θυμάμαι για παράδειγμα πως πηγαίναμε με τον πατέρα μου με τη βάρκα βόλτα στη Δήλο. Μάθαμε αβίαστα να μαθαίνουμε τον τόπο, την ιστορία, τη λαογραφία και τον πολιτισμό μας από πολύ μικροί. Ήταν τρόπος ζωής για εμάς, δεν ήταν κάτι που κάναμε επί τούτου.

Όπου και αν βρισκόμουν, πάντα υπήρχε κάτι που θα μου τραβούσε την προσοχή σαν παιδί, σε σχέση με τα έθιμα, το περιβάλλον, τον πολιτισμό. Μεγάλωσα σε μια παραδοσιακή οικογένεια, όπου όλοι ασχολούνταν με έναν τρόπο με τον τόπο μας. Είχαμε όλοι πολύ ισχυρό δέσιμο με αυτόν.

Μαζί με τους γονείς της, Νικόλα και Ευγενία Βερώνη

Στο σήμερα, τι απολαμβάνετε περισσότερο να κάνετε στο νησί;

Αγαπημένο μου πράγμα είναι οι βόλτες στα σοκάκια σε στιγμές ησυχίας, για παράδειγμα τον Νοέμβριο. Μου αρέσει να αγναντεύω το ηλιοβασίλεμα από τον Αρμενιστή ή από την Παραπορτιανή, να βλέπω την πλούσια φύση του νησιού. Η Μύκονος δεν είναι το «ξερονήσι» που λένε. Υπάρχουν ανεξάντλητα στοιχεία της φύσης που με συγκινούν. Από το να δεις το φως του νησιού, ένα μπουμπούκι που «σκάει» στο έδαφος, τον ουρανό, είναι πραγματικά άπειρα.

Σκεφτήκατε ποτέ να φύγετε από τη Μύκονο για να εγκατασταθείτε κάπου αλλού;

Η αλήθεια είναι πως όλα τα έκανα από εδώ, δεν έφυγα ποτέ. Σίγουρα από όλους μας έχει περάσει από το μυαλό να φύγουμε, ίσως σε κάποια δύσκολη στιγμή, σε κάποια στιγμή πίεσης. Ωστόσο ποτέ δεν το έκανα και ποτέ δεν το μετάνιωσα. Επίσης, αν δεν υπάρξει κάποιος πολύ σοβαρός λόγος, δεν έχω σκοπό να το κάνω.

Η Βούλα Βερώνη μαζί με την Άννα Καμμή, Πρόεδρο του Γρυπάρειου Πολιτιστικού Κέντρου και τη γραφίστρια Φρατζέσκα Χανιώτη

“Οι Μυκονιάτες ήταν πάντα ανοιχτόμυαλοι και πάντα δέχονταν τους τουρίστες με μεγάλη αγάπη. Ωστόσο δεν υπήρχε ποτέ αυτό το τόσο εμπορικό, αυτό το στοιχείο του πλούτου, το οποίο με στενοχωρεί πολύ”.

Θα μας ενδιέφερε να μάθουμε και κάποια πράγματα σε σχέση με την επαγγελματική σας πορεία. Ασχολείστε με κάτι άλλο εκτός από την συγγραφή. Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με αυτή;

Στο επάγγελμα είμαι καθηγήτρια αγγλικών και εργάζομαι εδώ και πάρα πολλά χρόνια σε ένα κέντρο ξένων γλωσσών. Η γραφή ωστόσο ήταν μια κλίση που είχα από μικρή ηλικία. Ήταν κάτι που με βοηθούσε και να ταξινομώ τη σκέψη μου, αλλά και να εκφράζω τα συναισθήματά μου και να αποφορτίζομαι. Είναι λοιπόν κάτι που κάνω από προσωπική ανάγκη και το αγαπώ πολύ. Μεγάλη αδυναμία μου είναι η ποίηση, ωστόσο λατρεύω και την πεζογραφία. Μου αρέσει το να πλάθω λέξεις, να στολίζω άλλες, να υφαίνω δεσίματα μεταξύ τους και αυτό που προσπαθώ είναι να μεταγγίσω το συναίσθημα που νιώθω τη στιγμή της γραφής, στον αναγνώστη.

Η βασική μου δουλειά ως καθηγήτρια είναι επίσης κάτι που αγαπώ πολύ. Έχοντας μεγαλώσει με αδέλφια και έχοντας τρία δικά μου παιδιά, το να συνυπάρχω με παιδιά στην τάξη είναι για εμένα φυσική κατάσταση. Με κάποια παιδιά μάλιστα, συμβαίνει να έχω μαγική σχέση.

Μιλήστε μας και για την πρώτη σας εμπλοκή με τη συγγραφή κάποιου έργου.

Το πρώτο μου βιβλίο εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2020 και λέγεται «Μνήμη Ασμυριγλένια κι Αντάρα του Τσικνιά». Πήρε σχεδόν δυο χρόνια στους δικούς μου ανθρώπους να με πείσουν να ασχοληθώ. Με μεγάλη δυσκολία, τελικά με έπεισαν. Πραγματικά, με εντυπωσίασε η αγάπη που δέχτηκα και η αποδοχή από τον κόσμο. Μετά από αυτό, τον Μάρτιο του 2022 εκδόθηκε το νέο μου βιβλίο με τίτλο «Φιλί Μεταλαβιά», το οποίο επικεντρώνεται σε αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια και στο πώς η αγάπη είναι κινητήριος δύναμη για να ζήσουμε καλύτερα και να αισθανόμαστε καλύτεροι άνθρωποι.

“Μου αρέσει το να πλάθω λέξεις, να στολίζω άλλες, να υφαίνω δεσίματα μεταξύ τους και αυτό που προσπαθώ είναι να μεταγγίσω το συναίσθημα που νιώθω τη στιγμή της γραφής, στον αναγνώστη”.

Τι ανταπόκριση και τι σχόλια είχατε από τους Μυκονιάτες για τα έργα σας;

Με άφησε πραγματικά άφωνη η ανταπόκριση του κόσμου, τόσο στο πρώτο και ειδικά στο δεύτερο βιβλίο. Ήταν πραγματικά εντυπωσιακό το πώς τα αγκάλιασε ο κόσμος.

Η παρουσίαση του βιβλίου σας «Φιλί Μεταλαβιά» πραγματοποιήθηκε στη Μύκονο. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας κάποια στιγμιότυπα από αυτό; Τι ανταπόκριση είχατε εκεί;

Πράγματι, η παρουσίαση του βιβλίου έγινε στις 29 Μαΐου. Έγινε σε έναν εκπληκτικό χώρο, τις «Αναιρούσες» και έγινε υπό την αιγίδα του «Συλλόγου Γυναικών», στον οποίο είμαι και Γραμματέας. Ήταν πράγματι εντυπωσιακό και ανέλπιστο το αποτέλεσμα. Έγινε λίγα λεπτά πριν πέσει ο ήλιος, επομένως είχαμε όλη τη θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα μπροστά μας και το απολαύσαμε όλοι ιδιαιτέρως. Υπήρξε επίσης μια εξαιρετική μελωδική συντροφιά με την κ. Καλτσή. Η προσέλευση ήταν μεγάλη, παρότι ήταν μια φορτωμένη πολιτιστικά, μέρα, με άλλες εκδηλώσεις. Όλοι έφυγαν με ένα τεράστιο χαμόγελο, αφού με είχαν αγκαλιάσει. Ήταν μια μέρα η οποία θα μου μείνει αξέχαστη.

Το νησί έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για κάποιο από τα βιβλία σας;

Εννοείται πως έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εμένα. Μύκονος και Δήλος είναι τόποι που θέλοντας και μη συνδέονται με την ποίηση. Και αυτή την ώρα που το λέω, έρχονται εικόνες στο μυαλό μου που με συγκινούν πάρα πολύ. Από το πιο μικρό βοτσαλάκι, μέχρι ένα κύμα, το γαλάζιο που μεταλλάσσεται σε σκούρο μπλε τον χειμώνα, δεν υπάρχει κάτι στη Μύκονο που να μην είναι ικανό να πυροδοτήσει έναν στίχο, για εμένα τουλάχιστον. Επίσης, και στα δυο μου βιβλία έχω αποφασίσει να φτιάξω εγώ και τα σκίτσα, ώστε να μπορέσω να αποτυπώσω και σε εικόνα αυτό ακριβώς που σκέφτομαι τη στιγμή εκείνη για κάτι. Στα βιβλία μου έχω αναφερθεί πολλές φορές στο φως της Δήλου που είναι ένα βασικό στοιχείο, στα χρώματα που κυριαρχούν στο νησί και οι έντονες εναλλαγές τους, καθώς και οι μνήμες που έχω από τα παιδικά μου χρόνια. Κάποιες από αυτές τις εικόνες δεν υπάρχουν πια και προσπαθώ να τις διατηρήσω μέσα στον χρόνο με αυτό τον τρόπο. Ένα άλλο θέμα με το οποίο καταπιάνομαι είναι η αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Από την παρουσίαση του πρώτου της βιβλίου μαζί με τους (από αριστερά) Γιάννη Μπαρδάνη, Φλώριο Κρητικό, Δημήτρη Ντοβόλη, Γεωργία Βαλασωτήρη και Τάλω Φουράκη

Έχετε κάποιο νέο έργο στα σκαριά; Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Ετοιμάζω μια συλλογή από μικρά διηγήματα, τα οποία θα συνδυάζουν το βιωματικό στοιχείο με το μυθιστόρημα. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον διήγημα που μπορεί να αποδώσει αυτό που αισθάνομαι μέσα σε λίγες σελίδες. Παράλληλα, υπάρχουν πάντα ποιήματα που γράφονται καθημερινά κα συγκεντρώνονται για κάποια ποιητική συλλογή.